Τα γενέθλια μου είναι τόσο κοντά στην πρωτοχρονιά που επιλέγω να κάνω την αναθεώρηση της χρονιάς λίγες μέρες μετά την αλλαγή της, έχοντας αναπνεύσει λίγο από τον αέρα της καινούριας (εδώ γελάμε). Μια και καλή.

Φέτος κλείνω τα 30, για 4^η φορά (33, για όσους δεν είναι καλοί στα μαθηματικά).

Μεγαλώνω, αλλά δεν μεγάλωσα σε μια μέρα επειδή είναι επέτειος γενεθλίων. Μεγάλωνα κάθε μέρα. Για αυτό μην με ρωτάτε αν νιώθω διαφορετικά. Δεν εμφανίστηκαν σήμερα οι νέες ρυτίδες, τις βλέπω καθημερινά να χαράζονται όλο και πιο βαθιά στο δέρμα μου. Κι όμως!!

Αν συγκρίνω όμως τη φετινή ημέρα με την ίδια μέρα πριν 365 ημέρες, είμαι σίγουρα σε διαφορετικό επίπεδο διαταραχής. Έχει απομακρυνθεί ένα βαρύ φορτίο τοξικού υγρού που είχα αφήσει να εισχωρήσει στη ζωή μου, δεν υπάρχουν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης (ευχαριστώ το σύμπαν) και είμαι σχεδόν έτοιμη να ζήσω όπως θέλω, ίσως και να χαρώ.

Έχω συνειδητοποιήσει ότι η κατάστασή μας δεν εξαρτάται εξολοκλήρου από εμάς, μπορούμε όμως σε αρκετά μεγάλο βαθμό να την επηρεάσουμε, προσθέτοντας μικρές πινελιές απόλαυσης (και η σοκολάτα μετρά). Κάποιες περίοδοι είναι πιο δύσκολες, να σηκωθείς, να κάνεις πράγματα, πόσο μάλλον να μαζέψεις τα κομμάτια σου ή να βελτιώσεις τα ελαττώματά σου. Είναι εντάξει. Κάποιες φορές το καρουζέλ γυρίζει και εμείς επιλέγουμε απλά να το παρακολουθούμε από το παγκάκι, να γκρεμίζεται (πέφτουν άλογα, σπάνε άμαξες, ξέρεις εσύ). Είναι απολύτως αποδεκτό.

Έχω επίσης εμπεδώσει πλέον, ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι απλά απαιτητικοί για τους άλλους και ανασφαλείς με τον εαυτό τους. Όσο σκληρά κι αν δουλέψεις για τη σχέση σας, δεν θα τους είναι αρκετό, θέλουν κι άλλο, δεν σταματούν να πιέζουν… Τίποτα δεν θα τους ικανοποιήσει. Κι ό,τι καλό σου έχει συμβεί, θεωρούν ότι είναι από τύχη κι όχι επειδή σχ*%&#^@( ο κ0λ@$ σου (συγγνώμη για την έκφραση, #notreally). Αυτό δεν το λέω μόνο για την οικογένεια, τον εργοδότη, το αγόρι/κορίτσι, τις φιλίες σου, αλλά και ο κόσμος που δεν σε ξέρει. Όλοι είναι απαιτητικοί !!

Ακόμη να παντρευτείς; Μα γιατί χώρισες σε έτσι ηλικία; Δεν έχεις παιδιά; Μα δεν θες οικογένεια; Έχεις μακροχρόνια σχέση, ένεν; Μια σχέση τουλάχιστον;

Υπάρχουν και αυτοί που θεωρούν ότι είσαι κρίμα.

Θα κάνεις δικά σου παιδιά, μην ανησυχείς. Θα έρθει εκεί που δεν το περιμένεις. Για όλους έχει ο Θεός.  

Και πλέον υπάρχουν και οι μοντέρνες απόψεις.

Σκέφτεσαι να παγώσεις τα ωάρια σου; Σκέφτηκες το ενδεχόμενο του δότη σπέρματος; Μα γιατί προτιμάς την υιοθεσία;   

Άσε, έχω και τους μαθητές μου τώρα που θέλουν να μου βρουν γαμπρό. Αλλά αυτούς τους αγαπώ λίγο παραπάνω. 

Είναι δύσκολο να μην σε επηρεάσουν τα λόγια του κόσμου, κυρίως επειδή τα περισσότερα σχόλια δεν είναι καν από κακία. Πολύ απλά δεν μπορούν να αντιληφθούν ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος χωρίς αυτό που πατροπαράδοτα, η κυπριακή κοινωνία θεωρεί σημείο αναφοράς στη ζωή μιας γυναίκας, την οικογένεια. Συμπέρασμα: μάλλον έχεις κάποιο θέμα.

Σε όποια φάση της ζωής σου κι αν βρίσκεσαι, κάνε την επόμενη χρονιά προσωπική. Μην τα φτιάξεις με τον πρώτο τυχαίο που θα βρεθεί στον δρόμο σου, μην παντρευτείς αν δεν είσαι ευτυχισμένη με αυτόν τον άνθρωπο, μην κάνεις παιδιά για να σώσεις τον γάμο σου, μην χωρίσεις χωρίς να δώσεις μια πραγματική ευκαιρία να θυμηθείτε γιατί είστε μαζί. Γέλα πιο συχνά, κάνε μάσκα ομορφιάς, περπάτησε στην άμμο χωρίς παπούτσια, αγκάλιασε ένα κατοικίδιο, νιώσε αγάπη για τον εαυτό σου, πρώτα από εσένα και μετά από τους άλλους. Οφείλεις τόσα πολλά στον εαυτό σου, άντεξες τόσα πολλά την τελευταία χρονιά. Έκανες πολύ καλή δουλειά, μπράβο σου.  

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: theladders.com