Έκανα πάντα αυτό το λάθος. Πίστευα πως ο επιμένων νικά πως η προσπάθεια που καταβάλλεις κάποια στιγμή αποδίδει. Σαν σκορπιός και εγώ δεν ανεχόμουν τίποτα λιγότερο από τα πάντα. Και αν κάτι δεν μου έκανε την χάρη, το πάλευα μέχρι τελικής πτώσης, μέχρι να γίνει δικό μου.

Μεγαλώνοντας όμως συνειδητοποίησα με βαριά καρδιά, πως οι άνθρωποι είναι αλλιώς.

Δεν είναι ένα φόρεμα που αν το θες  πολύ θα πας να το αγοράσεις, δεν είναι μια εξέταση που αν διαβάσεις θα την περάσεις, δεν είναι ένα ταξίδι που θα μαζέψεις λεφτά και θα πας.  Στον έρωτα αν κάτι δεν έρχεται αβίαστα και απλά δεν έχει μέλλον.

Ακόμα και αν με τον τρόπο σου και την επιμονή σου, το φέρεις στα μέτρα σου, θα έρθει η μέρα που εκείνο το επιτηδευμένο θα σου γυρίσει σε κάτι πολύ αρνητικό.

taraleigh90.files.wordpress.com

Στην τελική γιατί να κυνηγήσεις τι σου λείπει; Άκου πως θα έπρεπε να πηγαίνει η ιστορία. Τον βλέπεις, σε βλέπει ξεκάθαρη έλξη και μετά τα πάντα. Το να αρέσεις  στον άλλο αλλά να μην είναι διατεθειμένος να γίνει κομμάτι της ζωής σου δείχνει πόσο λίγο ήταν αυτό που ένιωσε. Δεν μπορεί και δεν θα αλλάξει αυτό όσες φορές και αν πηγαίνεις στα μέρη που συχνάζει, όσο και αν προσπαθείς να συνδεθείς με την παρέα του με την ελπίδα να του πουν μια καλή κουβέντα, όσο και τα μάτια σου βγάζουν φλόγες κάθε φορά που τον βλέπεις παρακαλώντας τον σιωπηλά να κάνει στροφή 360 μοιρών. Δεν θα σου κάνει την χάρη.

cdn.suwalls.com

Με αυτό τον τρόπο όμως, η μόνη που χάνει τελικά είσαι εσύ. Αυτός τρέφει τον ήδη τεράστιο εγωισμό του. Χαίρεται που βλέπει πως ασχολείσαι μαζί του αποκλειστικά αλλά εκείνος δεν μπορεί να κάνει το ίδιο.  Και συ μένεις εκεί απλός παρατηρητής να κομματιάζεσαι όταν τον βλέπεις – αλλά εσύ φταις που επιδιώκεις να τον ακολουθείς- να μιλά με άλλες ενώ εσύ δεν μπορείς να ξεκολλήσεις το βλέμμα σου. Και όταν μετά σε ρωτήσουν οι φίλες σου αν είδες κάποιο να σου κινήσει το ενδιαφέρον εσύ ξεροκαταπίνεις και δεν μπορείς να απαντήσεις, γιατί όλη την βραδιά το βλέμμα σου ήταν κολλημένο πάνω του. Δεν ξέρεις καν αν στο χώρο είχε άλλους και δεν σε απασχόλησε στην τελική. Και αυτός εκεί να χάνεται μέσα στον καπνό και να απομακρύνεται όλο και πιο πολύ.

Άκου με και φύγε. Κάνε αυτό το δώρο στον εαυτό σου.

Ψιθύρισε αντίο και κλείσε την πόρτα.

Δεν σου υπόσχομαι ανακούφιση εκείνη την στιγμή αλλά μπορώ να σου εγγυηθώ μελλοντική λύτρωση. Θα πονέσεις αλλά θα είσαι έτοιμη να δεχτείς εκείνο το θεόσταλτο το μοναδικό που δεν θα θέλει κυνήγι και ικεσία και τότε όλα αυτά θα είναι απλά μια θολή ανάμνηση.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: postpartumprogress.com