Θυμάσαι την ιστορία του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν, τη χαρακτηριστική αυτή χριστουγεννιάτικη ιστορία;

Ναι, το κοριτσάκι με τα σπίρτα, το μικρό αυτό κοριτσάκι που πέθανε έξω μέσα στο κρύο με τη γλυκιά θύμηση της γιαγιάς της, να σχηματίζει ένα διάπλατο χαμόγελο στο μαβί χείλος της το επόμενο πρωί. Ή την χριστουγεννιάτικη ιστορία του Καρόλου Ντίκενς! Ναι, αυτή με τον κύριο Εμπενίζερ Σκρούτζ να πρωταγωνιστεί στις κρύες σελίδες του χρήματος και την ενοχλητική του ματαιοδοξία να καταστρέφει κάθε ίχνος αγάπης, καλοσύνης και τρυφερότητας.

Ιστορίες αμέτρητες, ιστορίες ευφάνταστες, μοναδικές και πάντοτε με μια δόση απόλυτης αλήθειας. Πίσω από αυτά τα χριστουγεννιάτικα παραμύθια, ποια αλήθεια κρύβεται άραγε; Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είναι να μου λένε και να λέω αυτές τις ιστορίες, χωρίς πάντα όμως να συνειδητοποιώ το νόημα που κρύβεται σε κάθε αναφορά τους, γιατί να ξέρεις πως αυτό αλλάζει ανάλογα με την κάθε διήγηση.

Σήμερα, στους δρόμους συναντώ στολίδια, φώτα, μουσικές, γέλια, χαρά, δώρα, ω ναι πολλά δώρα, ανθρώπους. Ανθρώπους που τρέχουν να προλάβουν κάθε υποχρέωση τους, να μην ξεχάσουν κανένα και να δώσουν και κάτι στον βιολιστή του δρόμου να κάνει κι αυτός Χριστούγεννα.

Κι εδώ σταματά το βλέμμα μου, κεντράρει και ξεκινά να παρατηρεί. Τι φοράει; Μήπως κρυώνει; Έφαγε τίποτα; Υπάρχουν κι άλλοι όπως αυτόν; Πως θα περάσει τις γιορτές; Που θα περάσει τις γιορτές; Τι δώρο θα του φέρει ο Άγιος Βασίλης; Και άλλα αμέτρητα ερωτήματα που στο τέλος καταφέρνουν απλώς να με μπερδέψουν περισσότερο.

Μερικές φορές νιώθω πως αντί να ζήσουμε τα Χριστούγεννα επιλέγοντας την αγάπη και την αλληλεγγύη επιλέγουμε να αλλοιωνόμαστε σε χίλια δυο άλλα πράγματα και μάλιστα πρώτα-πρώτα στην καταναλωτική μας μανία, να αγοράζουμε ασταμάτητα με την δικαιολογία ότι είναι γιορτές και οι πωλήσεις να αυξάνονται κατακόρυφα ενώ ταυτόχρονα οι διαφημίσεις για την επόμενη barbie και τα νέα hotwheels να εκτοξεύονται  στα ύψη. Αυτή η κατάσταση σιγά σιγά ριζώνει μέσα μας όπως έγινε και με τον κύριο Εμπενίζερ. Πλέον, ένας Σκρούτζ παραμονεύει σε κάθε κίνηση φιλαργυρίας μας και σε κάθε αναφορά εκπτώσεων και χριστουγεννιάτικων προσφορών. Το ξέρω είναι μεγάλο δέλεαρ αλλά έχεις σκεφτεί παρά να τροφοδοτείς το σύστημα με μπόλικα χρήματα και να γεμίζεις και εσύ την γκαρνταρόμπα σου, να προσφέρεις σε όσους το χρειάζονται πραγματικά;

Η φτώχεια στον κόσμο μας υπάρχει συνεχώς με το πέρας κάθε απλής και κάθε σύνθετης στιγμής. Σχεδόν, πάντα οι άνθρωποι τα Χριστούγεννα χαλαρώνουν, αφήνουν τις άμυνες τους και επιτρέπουν στο συναίσθημα να βγει έξω. Γι’ αυτό ίσως είναι πιο εύκολο να αναπτύξεις εν συναίσθηση, να μπεις στη θέση του άλλου, να την καταλάβεις και να  βοηθήσεις όσο μπορείς όπως έπραξε στο τέλος ο Σκρούτζ. Τα Χριστούγεννα σήμαναν τη γέννηση του κόσμου του, του εσωτερικού του κόσμου. Κάτι που συνέβη και στο κοριτσάκι με τα σπίρτα μόνο που την επόμενη μέρα κανείς δεν μπόρεσε να το μάθει, διότι κανείς δεν νοιάστηκε γι’ αυτό ούτε πράττοντας το πιο απλό· να αγοράσει ένα κουτάκι σπίρτα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com