Άλλη μια μέρα τα ίδια πάνω-κάτω. Άνθρωποι να προσποιούνται, παντού και σε κάθε περίσταση. Λες και έχουν υιοθετήσει μόνιμα μία ανάλογη συμπεριφορά, να ταιριάζει. Να χαμογελάνε, επίτηδες. Να θυμώνουν, επίτηδες. Να είναι καλοί, όταν πρέπει. Να είναι υπέρκαλοι, όταν έχουν συμφέρον. Έχεις λοιπόν για άλλη μια φορά απογοητευτεί απ’ τους ανθρώπους. Και ειδικά σε εποχές κορωνοϊού, η εγωμανία έχει τριπλασιαστεί. Και σκέφτεσαι πως δεν υπάρχει προοπτική αλλαγής, ούτε στις πολύ αισιόδοξές σου ημέρες. Σου’ χει καρφωθεί η ιδέα πως η μάσκα δεν είναι επίκτητο αντικείμενο που φόρεσαν πρόσφατα, αλλά έχει γαντζωθεί στα πρόσωπά τους χρόνια τώρα. Ξυπνάς και μετράς ξανά πόσοι σε ξέχασαν, πόσοι σε «πούλησαν», πόσοι πρόδωσαν τα μυστικά σου, πόσοι δε σε αγάπησαν πραγματικά, πόσοι σε εκμεταλλεύτηκαν, πόσοι σε ζήλεψαν, πόσοι σου είπαν ψέματα, πόσοι σε εγκατέλειψαν στις κακές σου στιγμές, πόσοι χάθηκαν στις δύσκολες σου στιγμές, πόσοι σε μίσησαν χωρίς λόγο, πόσοι δε σε κατάλαβαν ποτέ… Και μένουν τόσοι λίγοι στο μέτρημα. Και η επιλογή είναι αδιέξοδο.

Γιατί όταν απογοητεύεσαι απ’ τους άλλους, θα πρέπει να ξεκινήσεις να γοητεύεσαι από τον εαυτό σου. Ξέρεις γιατί; Γιατί μάλλον τόσα χρόνια είχες επενδύσει πολύ περισσότερο στους άλλους απ’ ότι σε σενα. Και ναι, ξέρω, είσαι ονειροπόλος, θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο, θέλεις να είναι όλοι αγαπημένοι και να σ’ αγαπούν, μα δε γίνεται. Στην προσπάθειά σου λοιπόν να σ’ αγαπούν, έχεις ξεχάσει τον εαυτό σου. Πόσα «θέλω» άφησες στην άκρη και πόσα «πρέπει» υιοθέτησες, για να μην τους απογοητεύσεις; Τώρα πια όμως είναι καιρός να αλλάξεις. Επειδή έτσι είναι οι άνθρωποι, αν εξαιρέσεις εκείνους τους λίγους. Την ώρα λοιπόν που χάνεις την εμπιστοσύνη σου στον άνθρωπο, ξεκίνα να αποκτάς την δική σου εμπιστοσύνη. Ξεκίνα να βάζεις τα όνειρά σου σε πρώτη γραμμή. Τι περιμένεις, πάντα να κυλάς στα όνειρα των άλλων και να βολεύεσαι; Τι περιμένεις, πάντα να στριμώχνεσαι σε αλλωνών τις επιδιώξεις; Κανείς δεν έχει ανάγκη κανέναν. Κι αν είσαι κοινωνικό όν, κοινωνικό όν να παραμείνεις. Μα αυτό που θα’ πρέπει να θυμάσαι είναι πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Και μην περιμένεις άλλο πια. Ξεκίνα να γοητεύεσαι με τα ταλέντα σου. Ξεκίνα να γοητεύεσαι με εκείνα που έχεις καταφέρει. Ξεκίνα να πιστεύεις πως μπορείς να κάνεις άλλα τόσα. Να γοητεύεσαι απ’ τις ουλές σου. Να γοητεύεσαι απ’ τα λάθη σου, που σε έχτισαν. Να γοητεύεσαι απ’ την αξία σου, να μην είσαι όπως οι άλλοι.

Και πάψε πια να απογοητεύεσαι, δεν αλλάζουν, είπαμε, οι άνθρωποι. Μπορείς όμως να αλλάξεις εσύ.