Ειδικά στην κυπριακή κοινωνία, έχουμε μεγαλώσει πιστεύοντας πως ο γάμος είναι μια φυσική εξέλιξη του ανθρώπου. Όταν είσαι παιδί ψηλώνεις και αλλάζεις δόντια, στα έφηβα αγόρια βαραίνει η φωνή και στα κορίτσια μεγαλώνει το στήθος και έπειτα όταν μεγαλώσεις λίγο παραπάνω εμφανίζονται οι πρώτες ρυτίδες και παντρεύεσαι.
Και μπορεί εν μέρει ο γάμος να φαντάζει σαν την απολυτή ένωση δυο ανθρώπων, την πιο ρομαντική τους στιγμή που δηλώνει ανιδιοτελή αφοσίωση και παντοτινή αγάπη, υπάρχει όμως και μια όχι τόσο παραμυθένια πλευρά στον θεσμό του γάμου, που μπορεί κάνεις εύκολα να την αντιληφθεί εάν δει τα πράγματα με διαφορετική σκοπιά
Ιστορικά η ένωση ανθρώπων για κοινωνικούς και αναπαραγωγικούς σκοπούς δεν είναι κάτι καινούργιο. Ο γάμος αποτελούσε -και σε κάποιο βαθμό ακόμα αποτελεί- ένα τρόπο διάδοχης κληρονομίας και εξουσίας, χειραγώγησης -κυρίως- γυναικών, ελέγχου τον διάφορων κοινωνικών τάξεων και διατήρησης κοινωνικών νορμών. Ο θεσμός του γάμου έχει χρησιμοποιηθεί σαν κάλυψη για απάνθρωπα εγκλήματα και παρανομίες, με ανήλικα κορίτσια να έχουν πουληθεί σαν νύφες σε κατά πολύ μεγαλύτερους τους άντρες ή με λευκούς και ακριβοπληρωμένους γάμους για εξασφάλιση διαβατήριων.

Και μπορεί τέτοια σενάρια να είναι κάπως απομακρυσμένα στο δυτικό κόσμο του σήμερα και να ζούμε στην ψευδαίσθηση ότι ο γάμος αποτελεί απλά την απόλυτη ένωση δυο εραστών, δεν μπορεί κανείς όμως να αρνηθεί ότι ο θεσμός στην μορφή που τον ξέρουμε είναι άμεσα συνυφασμένος με θρησκείες και κυβερνήσεις. Δεν ενώνει μονάχα τις καρδιές δυο ανθρώπων, αλλά και τους λογαριασμούς τους, τις νομικές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις. Υποχρεώνει τα δυο άτομα να είναι εξαρτώμενα ο ένας στον άλλον, να πορεύονται μαζί, όχι μόνο στο κρεβάτι. Και όσο δύσκολο και αν φαντάζει να βρεις το σωστό ταίρι και να κάνεις όλες τις προετοιμασίες για τον τέλειο γάμο, είναι εξίσου δύσκολο να βγεις από δεσμά του και στατιστικά τα διαζύγια μόνο αυξάνονται.

bing.com
Αναμφίβολα υπάρχουν ζευγάρια που θα αντέξουν στο χρόνο, αλλά γίνεται όλοι οι υποστηρικτές του «ο γάμος σκοτώνει τον έρωτα» να είναι λάθος; Εξυπηρετεί σε κάτι ουσιαστικά το ζευγάρι πέραν από τα φακελάκια; Είναι μήπως τελικά ο γάμος μια κοινωνική και καταναλωτική παγίδα, ένας τρόπος για έλεγχο από το κράτος; Υπάρχει λόγος στις σημερινές δυτικές κοινωνίες, τα ζευγάρια να ξοδεύουν περιουσίες σε μια τελετή που στην τελική μπορεί να κάνει την ζωή τους πιο δύσκολη;
Την απάντηση αυτή δεν έχω να σου τη δώσω και πολύ φοβάμαι πως κανείς εκεί έξω δεν την έχει. Μια τέτοια πιο απλοϊκή ματιά αγνοεί εντελώς τη θρησκευτική προέκταση της τελετής και τι αυτό μπορεί να σημαίνει για κάποια άτομα ή πόσο σημαντική είναι η επισημοποίηση για κάποια άλλα. Μπορεί λοιπόν εσύ να περιφρονείς τις κοινωνικές προεκτάσεις που έχει ο γάμος, για κάποιο άλλο άτομο όμως μπορεί ο γάμος να είναι ένα σημαντικό επίτευγμα στη ζωή του.
Σε πιο κλειστές κοινωνίες σαν την δική μας, είναι σημαντικό να καταλάβουμε πως ένας γάμος δεν σημαίνει το ίδιο για όλους και είναι αποκλειστικά προσωπική απόφαση του ζευγαριού. Μπορεί να ήρθε ο καιρός να σταματήσουμε να θεωρούμε τον γάμο ως κάτι δεδομένο, που πρέπει αναγκαστικά να συμβεί στη ζωή του κάθε ατόμου. Μπορεί να ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε ότι ο γάμος δεν είναι συνώνυμο ευτυχίας για όλους.
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: unsplash.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment