Καθώς καθόμουν στον υπολογιστή ξετρύπωσα ένα κείμενο που είχα γράψει την περσινή χρονιά, κατά την οποία έδινα παγκύπριες, το οποίο με έκανε να νιώσω περηφάνια για μένα αλλά και για όλα τα παιδιά που καταφέραμε να βγούμε νικητές απ’ όλο αυτό και να περάσουμε στην  σχολή που τόσο επιθυμούσαμε.

Στο κείμενο έγραφα:

Ως τελειόφοιτη ήρθε  και η δική μου σειρά να αγωνιστώ για το μέλλον μου και να κάνω το καλύτερο δυνατό. Η δική μου χρόνια όμως εχει κάτι το ιδιαίτερο, κάτι που την κάνει διαφορετική και σίγουρα δεν είναι προς μίμηση. Η δική μου χρονιά συνοδεύεται από τον γνωστό σε όλους μας κορονοιο. Αχ αυτός ο κορονοιος …

Ποιος να μου το λέγε ότι θα  υπάρξει μια πανδημία η οποία θα αποδεκατίσει όλο τον κόσμο , θα καταστρέψει οικονομικά χιλιάδες και θα ελέγχει τη ζωή μας. Κάθε μέρα προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε μια καινούργια πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα στην οποία κλονίζονται οι διαπροσωπικές σχέσεις, μειώνεται η επικοινωνία , και οι μάσκες κατακλύζουν τον κόσμο σε όλους τους χώρους.

Μάσκες; Απόσταση 2 μέτρα ; Καραντίνα ; Απουσία κέντρων διασκέδασης; Απουσία ζωής;

Αν μου αφηγείτο κάποιος την κατάσταση που ζούμε τώρα, αδιαμφισβήτητα θα απορούσα και θα αναρωτιόμουν αν γίνονται αυτά στον κόσμο. Το μονο σίγουρο είναι οτι η ιστορία που γράφεται τώρα,  θα τραβηξει το ενδιαφερον πολλών άνθρωπων και θα τους γεμίσει με ερωτήματα. Πως ζούσαν αυτοί οι άνθρωποι μέσα στο σπίτι τους όλη μέρα; Μα πως γίνεται να φοράγανε μάσκες διαρκώς;  Σε  πόσο μεγάλο βαθμό επηρέασε την ψυχολογία τους;

anthologion.gr

Αυτά και άλλα ερωτήματα θα έρθουν να απαντήσουν οι δάσκαλοι ή τα ρομπότ του αύριο. Και φτάνουμε σε μας τους μαθητές που φέτος δίνουν  εξέτασεις για την πρόσβαση στην τρίτοβαθμια εκπαίδευση. Άγχος ,κλάμα , πανικός , φόβος για την αποτυχία  και άλλα πολλά που κατακλύζουν καθε τελειόφοιτο μαθητή. Η δική μας χρονιά όμως είναι ξεχωριστή…

Γιατί στη δικη μας χρονια έχει να προστεθεί μια επιπλέον έγνοια. Η έγνοια για το αν τα όνειρα που κάνουμε θα υλοποιηθούν, αν ξαφνικά μια μέρα τα σχολεία κλείσουν ξανά και γίνει η πορεία μας πιο δύσκολη . Οι ειδήσεις και  τα ΜΜΕ συνεχώς μας βομβαρδίζουν για την πανδημία και σπείρουν τον πανικό. Γονείς και εκπαιδευτικοί παραμένουν στο πλευρό μας για να μην εγκαταλείψουμε τα όνειρά μας.

Ξέρω είναι δύσκολο να παραμείνεις ανεπηρέαστος με ό,τι συμβαίνει γύρω σου, αλλά συνέχισε να ελπίζεις. Άλλωστε, τα ονειρα και η ελπίδα λειτουργούν ως αντίδοτο στην κοινωνία του σήμερα, με τα ανεξάντλητα προβληματά της. Είμαστε το μέλλον αυτού του κόσμου, μην το ξεχνάς. Βγάλε ασπροπρόσωπη τη γενιά σου και πάλεψε για τα δικές σου επιθυμίες, για τα δικά σου οράματα, πραγματοποιώντας στόχους για τους οποίους θα νιώθεις περήφανος.

Και ξάφνου βλέποντας εμένα και τους συμμαθητές μου να βρισκόμαστε πλέον  στο Πανεπιστήμιο, κατάλαβα την δύναμη που κρύβουμε μέσα μας.  Αυτό το κείμενο ήταν η αφορμή να χειροκροτήσω την γενιά μου, να την  συγχαρώ και να δώσω δύναμη στις επόμενες ηλικίες. Όποια πανδημία και εάν έρθει ξανά, οποίο εμπόδιο και βρεις στον δρόμο σου να θυμάσαι ότι όπως τα καταφέραμε εμείς μπορείς και εσύ.

nyt.com

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: everydayhealth.com