Θέλω να περάσω στο πανεπιστήμιο.  Θέλω να βγάλω λεφτά. Θέλω να παντρευτώ. Θέλω να πάρω αυτοκίνητο. Θέλω να αγοράσω ένα ποδήλατο… Θέλω!

Μα, δεν έχω λεφτά, δεν έχω σύντροφο, δεν έχω χρόνο, ποιος διαβάζει τώρα, δεν μπορώ… Δεν!

Ουφ!

Στις Αλόιδες, το μικρό χωριουδάκι της Κρήτης που κατάγομαι, λέμε ειρωνικά «Πέσε πίτα να σε φάω!»

paxxi.gr

Όχι να πάω να μαζέψω μάραθο για να φτιάξω τη εκπληκτική μαραθόπιτα της φωτογραφίας. Όχι να μάθω πώς φτιάχνεται. Ούτε καν να πάω να την αγοράσω. Για τους πιο πονηρούς… ας πήγαινα και μια επίσκεψη, βρε αδερφέ, σίγουρα ένα κομμάτι θα μου το φίλευαν. Αλλά «Πέσε πίτα!»

Είναι σύνηθες να θέλουμε αλλά να μην καταβάλουμε την προσπάθεια για να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε. Στην τελική, πόσο πολύ το θέλουμε;

Είμαστε στη φάση: Α, ωραία θα ήταν να είχα μια μαραθόπιτα; Ή καιγόμαστε να τη φάμε γιατί αλλιώς θα μας πέσει το παιδί;

Πόσο ισχυρή είναι η επιθυμία για την κατάκτηση της «Μαραθόπιτας»;

Εφόσον λοιπόν καίγομαι, πρέπει να δω τι θα κάνω. Το πρώτο είναι να ξεκουνήσω (μετάφραση: να κινητοποιηθώ) για να βρω τη συνταγή (εγώ τη βρήκα εδώ), ένα άλλο να πάω να βρω τα υλικά κλπ, να δω τι επιλογές έχω.

Το πιο δύσκολο, είναι αυτό το ξεκούνημα. Να κάνω το πρώτο βήμα προς το στόχο.

Η αναβλητικότητα, η βαρεμάρα, ο καιρός, οι άλλες «καλύτερες» προτάσεις της στιγμής, όλα βάζουν το δικό τους λιθαράκι στο να δημιουργείται ένα βουναλάκι ανάμεσα σε εμάς και το στόχο μας. Βουναλάκι όμως, που αφαιρώντας το κάθε λιθαράκι, γίνεται ισάδα και περνάμε από πάνω άρχοντες.

Φανταστείτε να τα έχετε καταφέρει! Φανταστείτε να έχετε μάθει να φτιάχνετε μια φανταστική μαραθόπιτα και να νιώθετε στους γευστικούς σας κάλυκες τη ζουμεράδα και αλμύρα της. Τη ζύμη να κρατσανίζει ζεστή στα δόντια.

Πώς νιώθετε τώρα; Σας έχει κυριεύσει ο ενθουσιασμός του να το ζήσετε;

Φανταστείτε να με κεράσετε ένα κομμάτι και να σας ζητήσω τη συνταγή! Πώς νιώθετε τώρα;

Πόσες προσπάθειες χρειάστηκε να κάνετε μέχρι να το πετύχετε; Πόσες φορές πήγατε για μάραθο; Πώς σας φαίνονται αυτά τα λιθαράκια, τώρα που τα καταφέρατε; Εύκολα ή δύσκολα;

Όλοι οι στόχοι στη ζωή, πάνω – κάτω είναι σαν μία μαραθόπιτα.

Όλα τα πράγματα φαντάζουν δύσκολα, μέχρι να γίνουν εύκολα.

Η πρόσθεση ήταν δύσκολη, πριν τον πολλαπλασιασμό και ο πολλαπλασιασμός πριν τα ολοκληρώματα.

Η άλφαβήτα ήταν δύσκολη πριν την ανάγνωση, και η ανάγνωση δύσκολη πριν την έκθεση.

Και συνεχίζουμε…

Κατακτούμε και προχωράμε.

Η σκάλα είναι ατελείωτη. Ξαποσταίνουμε, κατεβαίνουμε δυο τρία σκαλιά (μπορεί και περισσότερα), ανεβαίνουμε πέντε (ή και ένα) αλλά πάντα προχωράμε. Πάντα ανεβαίνουμε.

Έλα, να προχωράμε! Έλα πάμε για… τη μαραθόπιτα!

Ευχαριστούμε την Ειρήνη και το Paxxi για τη φωτογραφία και την βοήθεια χωρίς να το ξέρουν στην έμπνευση!

Καλή σας απόλαυση!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: miro.medium.com