Τελείωσε και σήμερα η μέρα όμορφα, και όλα εν-τάξει. Μπράβο μου, έχω καταφέρει να πάρω μία γωνιά στον καναπέ και λογικά θα έχω σε λίγο αποκοιμηθεί χαρούμενος που όλα είναι εν-τάξει. Το βασανιστικό μου πρόγραμμα εν-τάξει, η βαρυφορτωμένη ρουτίνα μου εν-τάξει. Το to-do-list της μέρας μου πέρα για πέρα εν-τάξει.

Ήταν όντως άλλη μια μέρα που έτρεξα ασταμάτητα να προλάβω τον χρόνο, να κάνω το ακατόρθωτο, να σώσω εκείνα που δε σώζονται, μα τα κατάφερα… Και όλα εν-τάξει.

Και κάπου εκεί μία φωτεινή ένδειξη στο ρολόι μου, με έβαλε σε σκέψεις. Έγραφε «Αφιέρωσε ένα λεπτό για να αναπνεύσεις».

Ένιωσα παράξενα, και αμφέβαλα για το όλα εν-τάξει μου.

Γιατί ναι, νιώθω χαρούμενος που βγήκα νικητής από τον κυκεώνα των υποχρεώσεων που με έχω υποβάλει, αλλά είναι όντως όλα εντάξει; Εν-τάξει σίγουρα, αφού έβαλα όλα τα «νι» στο πρόγραμμά μου, αλλά εντάξει, εντάξει;

Όχι. Δεν είναι όλα εντάξει. Γιατί σκέφτομαι ότι δεν μπορώ να βάλω «νι» σε πολύ βασικά πράγματα που ξέχασα να κάνω σήμερα, όπως το να αναπνεύσω…

Να αφιερώσω έστω ένα λεπτό στο αναπνευστικό μου σύστημα που με καλεί να ανταποκριθώ για να ζήσω.

Όχι, δεν είναι όλα εντάξει, γιατί ξέχασα να μυρίσω τον αέρα, την εποχή που αλλάζει.

Ξέχασα να δω τα σύννεφα που τρέχουν καθημερινά δίπλα μου, γιατί θεώρησα δεδομένο πως θα τα βλέπω για πάντα να τρέχουν.

Ξέχασα να γευτώ το φαί μου, που όλο το καταβροχθίζω για να τελειώνουμε.

Ξέχασα να χαμογελάσω γιατί το βρίσκω πια χρονοβόρο.

Ξέχασα να απολαύσω εκείνο το τραγούδι που μ’ αρέσει γιατί δεν είχα χρόνο και το άκουγα απλά στο background καθώς έπλενα τα πιάτα και έτρεχαν οι σκέψεις για αύριο δεξιά και αριστερά.

Ξέχασα να αγγίξω το δέρμα μου, γιατί θεώρησα πως θα είναι για πάντα ζωντανό και νεανικό.

Ξέχασα να επισκεφθώ και πάλι τη γιαγιά μου γιατί πίστεψα πως πάντα, θα είναι εκεί να μου συγχωράει το ότι ξεχνώ.

Ξέχασα να πω ένα «συγγνώμη» σε ένα άτομο που άθελά μου πλήγωσα μέσα στη μέρα μου, γιατί υπερέβαλα για το εν-τάξει μου.

Ξέχασα να πάω και εκείνο ταξίδι, να κάνω εκείνη την εκδρομή για πικ-νικ με φίλους, που συνεχώς τα αναβάλλω, γιατί δεν έχω χρόνο να ασχοληθώ μαζί τους σοβαρά…

Ξέχασα κάποια βασικά, και σημαντικά, γιατί έβαλα τα άλλα, τα πρόσκαιρα, τα επιφανειακά μπροστά και με κατατρώνε…

Ξέχασα που λες… να αναπνεύσω.

Και τότε, ευχαριστώ εκείνη τη φωτεινή ένδειξη που με έβαλε σε σκέψεις γιατί μπόρεσα να δω πως για να είμαι εντάξει, πρέπει να μην τα έχω όλα εν-τάξει.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: minutemediacdn.com