Δεν είμαι και τόσο σίγουρη γι’ αυτή την ρήση του Ρουσώ… όχι καθόλου μάλιστα. Δεν ξέρω… εγώ πιστεύω πως υπάρχουν διαφορετικές υποστάσεις της προσβολής. Είναι αυτή που γίνεται επιφανειακά, που δηλώνει μια αδυναμία, ένα σύμπλεγμα κατωτερότητας (κόμπλεξ), την εύκολη λύση. Και υπάρχει και αυτή η άλλη που είναι πιο ψαγμένη, πιο βαθιά, που η χρήση της κάθε λέξης είναι εκεί γιατί αποσκοπεί σε κάτι. Η πρώτη μορφή, λοιπόν, για μένα είναι ένας φτηνός τρόπος για να υπερισχύσεις, προσωρινά βέβαια. Η δεύτερη, όμως, αυτή κάθε άλλο παρά φτήνια βγάζει. Προδίδει μια εξυπνάδα, μια καθαρότητα και μια ειλικρίνεια στο πρόσωπο αυτού που προσβάλλει και όταν μάλιστα ο συνομιλητής ξέρει να παίζει καλά αυτό το παιχνίδι μιλάμε για ένα αχτύπητο δίδυμο. Τέτοιου είδους προσβολές όχι, δεν τις βρίσκεις συχνά. Αυτές, λοιπόν, οι προσβολές είναι άξιες παρατήρησης και γιατί όχι μια ικανή επιχειρηματολογία για την απόδειξη του «έχω δίκαιο» αφού μετράει τόσο πολύ;!

blogspot.com

Σε αυτό το άρθρο δεν θα αναφερθώ στην πρώτη κατηγορία, νομίζω πως δεν υπάρχει και λόγος για μια τέτοια επέκταση, την βρίσκω λίγο πως να το πω… μη ενδιαφέρουσα. Γιατί ακριβώς μια τέτοια είδους προσβολή δεν δείχνει την καθαρότητα και την εξυπνάδα σου, αλλά αντίθετα ένα άτομο εγκεφαλικά αναξιόπιστο (ηλίθιο) να στηρίξει τα πιστεύω του και τον ίδιο του τον εαυτό. Συνεπώς, αυτό που προσπαθώ να πω τόση ώρα είναι πως  θα εστιάσω σε κάτι που αξίζει το χρόνο μας δηλαδή στην κατηγορία που η προσβολή λειτουργεί ως ένα μέσω αφύπνισης του άλλου.

Σκέψου το κάτι σαν την διαλεκτική μέθοδο του Σωκράτη που με τις ερωτοαπαντήσεις, οδηγείται σε ένα αποτέλεσμα και συνάμα συμπέρασμα. Έτσι και οι εν λόγω προσβολές! Αντί να εστιάζουν στα προφανή, εστιάζουν σε κάτι πιο βαθύ, ένα στοιχείο για το οποίο υπάρχει η γνώση ότι απασχολεί τον συνομιλητή σου. Έτσι, εδώ η προσβολή δεν έχει στόχο τόσο να αναδείξει ο ερωτήσας ένα αίσθημα πλήρωσης του εγωισμού, αλλά να γίνει ένα είδος συζήτησης.

iellada.gr

Σκέψου πως πρόκειται για μια προσβολή που με ένα επιθετικό τρόπο οδηγεί τον άλλο στον αναστοχασμό, στην αφύπνιση των ενστίκτων του και στην εγρήγορση του. Αν ο άνθρωπος που υπάρχει απέναντι σου σε αγαπάει, καλά τι να λέμε τώρα αν σε αγαπάει δεν θα σε προσβάλει, αλλά αν σε αγαπάει έστω και τόσο δα ή αν εν τέλει είναι η μόνη οδός που υπάρχει για να σε ταρακουνήσει, να σε ξυπνήσει και να σε οδηγήσει στο μέσα σου, τότε μιλάμε για μια ευγενική προσβολή, μια προσβολή που γίνεται με το γάντι. Τότε, είτε υπάρχει το δίκιο είτε όχι τουλάχιστον ξέρεις ότι η μέθοδος σου θα οδηγήσει σε κάτι ίσως καλύτερο. Αλλά τονίζω για κάτι τέτοιο πρέπει να «τραβούν» και οι δυο συμμετέχοντες τῃ συνομιλία, διαφορετικά τα αποτελέσματα ναι μπορεί και να αποβούν μοιραία. Συνεπώς, δεν είναι και η καλύτερη μέθοδος, χρειάζεται έντονη δεξιοτεχνία και γνώση για τον «αντίπαλο» σου. Είναι σαν ένα κέντημα του λόγου, πρέπει να ξέρεις ακριβώς που να βάλεις την κάθε βελονιά!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: tempo.gr