Καθηγητές – καθοδηγητές.

Σπάνιο είδος ανθρώπων που αφιερώνουν τη ζωή τους όχι μόνο για να διδάξουν την ύλη του Υπουργείου, αλλά και την ύλη της ζωής.

Συνώνυμα: σύμβουλοι, φίλοι, γονείς, θηριοδαμαστές, υπερήρωες!

Το μάθημα με έναν τέτοιο καθηγητή, πολλές φορές παρεκκλίνει από την πορεία του προγράμματος, για να ακούσει τους προβληματισμούς μας. Να αφουγκραστεί τους ήχους της εφηβικής μας καρδιάς. Μπαίνει στη δική μας θέση και μας συμβουλεύει. Αυτή τη φορά όχι σαν παιδαγωγός, αλλά σαν άνθρωπος. Ίσος προς ίσο, χωρίς ίχνος υπεροψίας, χωρίς να το παίζει ξερόλας.

Πίσω από κάθε επιτυχία μας κρύβεται ένας τέτοιος καθηγητής-καθοδηγητής.

Το οξύμωρο όμως είναι ότι αυτού του είδους καθηγητές δεν αντιμετωπίζουν τη δουλειά τους σαν επάγγελμα, αλλά ως λειτούργημα. Γιατί για να επιλέξουν αυτό το επάγγελμα δεν το κάνουν για το χρήμα. Το κάνουν από αγάπη και αυτό είναι εμφανές από την προσέγγισή τους προς τους μαθητές. Οι καθηγητές που μας χαράζουν πορεία, δεν οριοθετούν τη φαντασία του μαθητή, αλλά την επιβραβεύουν, βρίσκοντας ξεχωριστούς τρόπους να την καλλιεργήσουν έτσι που κάποια στιγμή να απολαύσουμε ως κοινωνία τους καρπούς της.

Και δεν τα βάζουν κάτω μέχρι να τα καταφέρουν. Προσπαθούν ακούραστα να μας παιδέψουν μπας και γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, όμως καταλήγουμε να τους “παιδεύουμε” εμείς. Δεν είναι δα και τόσο εύκολο να δαμάσεις μια τάξη, γεμάτη με θηριώδεις εφήβους.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που για πολλούς καθηγητές απαραίτητο αξεσουάρ αποτελεί ένα κουτί παυσίπονων άμεσης δράσης, για να βρίσκονται πάντα σε ετοιμότητα. Πότε δεν ξέρεις πότε και από που θα σε χτυπήσει η “κοτσάνα” κατακεφάλα!

Όσο και να γκρινιάζαμε για τους καθηγητές μας κατά τη διάρκεια της σχολικής θητείας, ερχόμενοι αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, συνειδητοποιούμε πόσο ουσιαστικό ρόλο διαδραμάτισαν στην προετοιμασία μας για την μετέπειτα ζωή και τη διαμόρφωση του χαρακτήρα μας. Είναι διαφορετικά πρόσωπα για τον καθένα μας. Ήμουν αρκετά τυχερή ώστε να έχω αρκετούς.

Κυρία Άννα, Χριστίνα, Εύη, Σοφία, Μαρίνα,Έλενα, Μαργαρίτα, Μαρία, κύριε Mike.  Μπορεί να μην θυμάμαι τα ΣΟΣ για τις εξετάσεις, αλλά θα θυμάμαι τις συμβουλές και διδαχές σας! Σας ευχαριστώ!

Καθηγητές που κάθισαν,
απάνω σε θρανία,
Να μάθουν να δαμάζουνε,
εφηβικά θηρία.

Μας παίδεψαν να μάθουμε,
σωστή ορθογραφία,
Άδικα, αν με ρωτήσετε,
καμία σωτηρία!

Δεν μάθαμε την άλγεβρα,
ούτε την ιστορία,
Αλλά δεν λησμονήσαμε,
Τα χρόνια στα σχολεία.

 Ώρες πολλές, ατελείωτες,
Περνάνε στα βιβλία,
Μονάχα για να έχουμε
Εμείς επιτυχία.

Σκέφτομαι πως αντέχουνε,
την κάθε απορία,
Θαρρώ λεφτά ξοδεύουνε,
Στη ψυχοθεραπεία!

Είσαστε ήρωες σωστοί,
Χωρίς αμφιβολία!
Να αντέξει άλλος άνθρωπος,
σε τέτοια κακουχία,
Είναι εφιάλτης ζωντανός,
Μεγάλη τιμωρία.

Γι’ αυτό και σας ευχόμαστε,
την κάθε ευτυχία,
Και της Αγίας Υπομονής,
Απόλυτη ευλογία!

*Το χιουμοριστικό αυτό ποίημα βασίζεται εξ ολοκλήρου σε πραγματικά γεγονότα της καθημερινότητας μας! Φανταστείτε μια τάξη με 20 μαθητές. Σαΐτες, σκονάκια, βαβούρα, κινητά, πλάκες κ.τ.λ… Και ένας καημένος καθηγητής να προσπαθεί να παραδώσει μάθημα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com