Συνεχώς και καθημερινά  βλέπουμε στα ΜΜΕ τραγικές ειδήσεις με θύματα στην άσφαλτο και το μόνο που λέμε είναι ας είναι το τελευταίο θύμα που μετράμε στο δρόμο.  Δεν μπορούμε όμως να αναλογιστούμε πως ενώ είμαστε μια χώρα όχι και τόσο μεγάλη, τα θύματα της ασφάλτου σε ποσοστά πλησιάζουν χώρες πολύ μεγαλύτερες σε έκταση!

Φέτος  κατά την δική μου γνώμη  αυτά τα τραγικά δυστυχήματα τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα προς το χειρότερο …  

 Μετράμε θύματα  το ένα πίσω από το άλλο ,  με τον ίδιο τρόπο … στην άσφαλτο … κάποιοι  με το αυτοκίνητο άλλοι  με τις μοτοσικλέτες.  Έφυγαν τόσο βιαστικά χωρίς να σκεφτούν αυτούς που άφησαν πίσω τους, αυτούς που έμειναν με ένα «γιατί» στα μάτια αλλά ανήμπορο να ακουστεί .. μένοντας εκεί κάπου πίσω από τον λαιμό στους βουβούς λυγμούς ..  

Πως μπορούμε όμως να ακουστούμε τόσο δυνατά και να στείλουμε ένα ηχηρό μήνυμα σε όλους, στους εαυτούς μας κυρίως ότι «ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ» ;;; 

 Ίσως εσύ που το διαβάζεις να  πιστεύεις πως είσαι πιο προσεκτικός και ότι σε εσένα ποτέ δεν θα συμβεί .. όλοι αυτό πίστευαν .. αναλογίσου πόσες φορές πήρες την μηχανή και έτρεχες γιατί η μάνα σου σε θύμωσε που ακόμη μια φορά σε παρακαλούσε να φορέσεις αυτό το κράνος .. ή γιατί τσακώθηκες με το κορίτσι σου και πας να της κάνει μια επίδειξη … 

Πόσες φορές πήρες το αυτοκίνητο και βιαζόσουν να πας στον προορισμό σου, ή πήρες το αμάξι και ήσουν «λίγο στα ποτά σου» αλλά μπορούσες να οδηγήσεις και ήσουν σίγουρος… 

Ή και κάτι χειρότερο… Μπορεί  με την επιπολαιότητα σου να σκοτώσεις αθώες ζωές και αυτό θα σου κοστίζει για όλη σου την ζωή… Να ξέρεις πως για ένα δικό σου λάθος, πλήρωσε τη ζωή του κάποιος άλλος. 

Σήμερα σου την χάρισε αύριο όμως όχι … και αν είσαι εγωιστής και δεν σε ενδιαφέρει για σε εσένα , γιατί εσύ θα φύγεις σκέψου λοιπόν τους δικούς σου γιατί κόβοντας το νήμα της δικής σου ζωής πεθαίνουν μαζί σου και η μάνα σου,  οι γονείς σου , η οικογένεια σου. 

Αυτό το άρθρο είναι αφιερωμένο σε όσους έφυγαν τόσο νωρίς από τη ζωή, γράφοντας μια ανείπωτη ιστορία,   ΑΛΛΑ ΚΑΙ  να δώσω ένα μάθημα σε όλους και να αφήσουμε τις μαγκιές πίσω μας γιατί η ζωή δεν είναι παιχνίδι. Η ζωή είναι ότι πολυτιμότερο έχουμε και πρέπει να μας προσέχουμε.

Αν είσαι λοιπόν οδηγός σκέψου: «Αντέχεις άλλο αίμα στην άσφαλτο;»

Ο δρόμος δεν μας ανήκει. Αρκετό αίμα έχει χυθεί.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com