Σίγουρα δε θα ακούσεις κάτι καινούριο με τη φράση «αν δεν αγαπήσεις τον εαυτό σου, δε θα σε αγαπήσει κανείς», και σίγουρα δε θα εκπλαγείς αν σου πω ότι δεν μπορώ να σου περιγράψω πόσο πολύ ισχύει. Είμαι βέβαιη κιόλας, ότι ήδη ξέρεις τις βασικές αρχές που κρύβονται πίσω από τον κανόνα, και οι κολλητές σου οπωσδήποτε, σου τις επαναλαμβάνουν με πάθος κάθε φορά που βρίσκεσαι βαλτωμένη σε μια συνθήκη. «Αν αγαπάς τον εαυτό σου δε θα κυνηγήσεις κανέναν», «Αν αγαπάς τον εαυτό σου δε θα δώσεις αξία σε κάποιον που δε σε εκτιμά» , τα ξέρουμε όλοι, σωστά; Το κακό με τέτοιου είδους “by the book” συμβουλές, είναι ότι τροφοδοτούν και εξυψώνουν κυρίως τον εγωισμό μας. Σχεδόν πάντα βοηθούν –να’ναι καλά βέβαια οι κολλητές που σπεύδουν πάντα εν ανάγκη –αλλά μήπως ήρθε η ώρα να σκεφτούμε ποιος είναιο πραγματικός λόγος που η σημαντικότερη αγάπη σε μια σχέση είναι αυτή που χαρίζουμε στον εαυτό μας;
Για ολόκληρες γενιές, τα παραμύθια κι οι ταινίες μας περιγράφουν το ίδιο στόρι: μια κοπέλα, μάλλον μια πριγκίπισσα, που νιώθει ανολοκλήρωτη και μισή, που πάντα κάτι της λείπει, μέχρι που εμφανίζεται ο αστραφτερός έρωτας που τη σώζει και την κάνει ευτυχισμένη για πάντα.
Και ζήσανε αυτοί καλά, κι εμείς καλύτερα. Στην πραγματική ζωή όμως, όπου η ανθρώπινη ψυχολογία είναι ιδιαίτερα σημαντική και περίπλοκη, τα πράγματα δεν έχουν έτσι. Στην πραγματικότητα, μια σχέση δεν μπορεί να χτιστεί με υγιείς βάσεις όταν ο ένας από τους δύο –φαντάσου κι οι δύο;! –δεν είναι απόλυτα επαρκείς και ευτυχισμένοι με τον εαυτό τους.
Τις προάλλες, μια πολύ καλή φίλη μου είπε: «Ο άλλος δε σε συμπληρώνει. Είστε συνοδοιπόροι.». Με αυτή τη σκέψη, να πω πως το πρόβλημα έγκειται στο εξής: Αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, όσο ειλικρινά κι αν σ’αγαπήσει ο άλλος, δεν μπορείς να το δεχτείς. Πρακτικά, σαμποτάρεις μόνος σου, αυτό που θέλεις. Ο Γκράουτσο Μάρξ, γνωστός κωμικός του 19ου αιώνα,έκανε ένα αστείο για έναν άνθρωπο που σταματά να επιθυμεί να ανήκει σε μια συγκεκριμένη λέσχη, όταν μαθαίνει πως η λέσχη θα δεχόταν ακριβώς άτομα σαν κι αυτόν. Το κοινό φυσικά γέλασε, γιατί ακούγεται παράδοξο και παράλογο, αλλά στην περίπτωσή μας, είναι ένα εξαιρετικό παράδειγμα. Πώς γίνεται να επιθυμείς κάτι, αλλά να το σαμποτάρεις όταν γίνεται πραγματικότητα; Η απάντηση βρίσκεται στο ότι δεν τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας, δεν τον αγαπάμε αρκετά. Δυσκολευόμαστε να δεχτούμε την αγάπη και την εμπιστοσύνη ενός εξωτερικού ατόμου για εμάς, γιατί εμείς οι ίδιοι δεν τη νιώθουμε για το άτομό μας.
Είναι εύκολο να θέλουμε και να θαυμάζουμε ένα άτομο απο την ασφαλή μας ζώνη. Όταν όμως αυτό το άτομο μας προσεγγίζει, μας προκαλείται μια σύγχυση η οποία μπερδέυει τόσο εμάς, όσο και τον άλλον. Το μυστικό εκείνη τη στιγμή, είναι να ανταποδώσουμε τα συναισθήματα, ακριβώς με το να αγαπάμε τον εαυτό μας. Ίσως δεις τελικά πόσο άξιος αγάπης είσαι, ίσως αντιληφθείς ότι είσαι ένα υπέροχο πλάσμα, και είναι απόλυτα λογικό κάποιος να σε θέλει στη ζωή του. Ακριβώς έτσι, εν τέλει, με την αγάπη για τον ίδιο μας τον εαυτό, μπορούμε να δεχτούμε την αγάπη ενός άλλου ατόμου και να την ανταποδώσουμε, χωρίς να σαμποτάρουμε τη σχέση. Και μήπως τελικά, η ικανότητα να αγαπάμε τον εαυτό μας, είναι το πιο ευγενικό και πιο ρομαντικό δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στη σχέση μας;
Πηγές:
https://www.youtube.com/, https://el.wikipedia.org/, https://www.medicalnewstoday.com/
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: iwp2.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment