Όσοι με γνωρίζουν θα ξέρουν ότι δεν είμαι γνωστός για τον ρομαντισμό μου. Όχι από την πλευρά της εκτίμησης, όσο από της προσφοράς. Κάποια πράγματα τα θεωρώ περιττά και κάποιες φορές ακόμα, ίσως να νιώθω ότι φτάνουν κοντά στην υπερβολή. Το παρακάτω αποτελεί λοιπόν προϊόν συζητήσεων, εμπειριών και διαφόρων τέλος πάντων ερεθισμάτων. Γιατί κάθομαι τότε και γράφω αυτά τα κουραφέξαλα; Ένας Θεός ξέρει. Κάτσετε καλά, πάρτε ένα καφέ και πάμε.

Τι να είναι άραγε αυτός ο ρομαντισμός; Αν ψάξεις στο Ίντερνετ θα δεις ότι πρόκειται για καλλιτεχνικό κίνημα που αναπτύχθηκε στα τέλη του δεκάτου όγδοου αιώνα, με κύριο σκοπό την πρόκληση ισχυρής συγκίνησης μέσω της τέχνης μέσω της έμφασης στο συναίσθημα, ενάντια στην μονόπλευρη κυριαρχία της λογικής. Δεν νομίζω να λέμε γι’ αυτό όταν ζητάμε κάποιον ρομαντικό ε; Ας ψάξουμε τι σημαίνει ρομαντικός. Κάποιος που είναι συναισθηματικός, ερωτικός. Άρα με απλά μαθηματικά ο ρομαντισμός είναι ένα συναίσθημα. Έτσι και όπως όλα τα συναισθήματα, μέσα στον χρόνο πότε ξεθωριάζει, πότε εντείνεται και πότε χάνεται για πάντα. Στη θέση του κάποτε μπαίνει η αγάπη, άλλοτε το μίσος και η απαξίωση. Όπως και να έχει, σε δυο πράγματα μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Πρώτο ότι δεν είναι ένα πράγμα μονότονο και δεύτερο ότι έχει την ικανότητα να μεταμορφώνεται.

πηγή: wallpapercave.com

Κάπου εδώ ήρθε η ώρα να βάλω την δική μου προσωπική πινελιά, τη δίκη μου γνώμη. Ο ρομαντισμός, όσο όμορφος και να είναι, όσο παραμυθένιος και αν μπορεί να γίνει, δεν δύναται σε καμία περίπτωση να συντηρηθεί. Όχι τουλάχιστο στην αρχική του μορφή. Είναι μια φάση της σχέσης, συνήθως στην αρχή, που υπάρχει μια φλόγα τόσο δυνατή που σε ωθεί να ξεπερνάς τον εαυτό σου για τον άλλο. Όταν αυτός ο ενθουσιασμός σβήσει και μαζί του και αυτή η φλόγα, τότε και μόνο τότε θα υπάρξει ένα σταυροδρόμι. Οι στάχτες που θα αφήσει πίσω της είτε θα σκορπιστούν στο άνεμο, είτε θα βρίσκουν μικρές σπίθες μέσα στα αποκαΐδια για να ξαναγεννηθούν. Και κάπως έτσι εκεί που σκοτώνεται ο ρομαντισμός, γεννιέται η αγάπη.

Ξέρετε γιατί λατρεύουμε τα Χριστούγεννα; Γιατί είναι μόνο μια φορά το χρόνο. Αν κάθε Σαββατοκύριακο είχαμε Χριστούγεννα σας υπόσχομαι ότι δε θα είχαν τόση σημασία για εσάς. Το ίδιο και ο ρομαντισμός. Όταν υπάρχει συνέχεια, γίνεται μονότονος και βαρετός. Και για να μην παρεξηγηθώ, κάποιος θα σου φέρει λουλούδια στο σπίτι ή θα σε βγάλει για να φάτε όχι γιατί είναι ρομαντικός, αλλά πιθανότατα γιατί σας αγαπά και σας εκτιμάει. Έχει την θέση του ο ρομαντισμός σε μια σχέση, αλλά δεν μπορεί να αποτελέσει τον θεμέλιο λίθο, για τον απλό λόγο ότι είναι εύθραυστος.

Από την άλλη πλευρά η αγάπη είναι κάτι πολύ πιο μαγικό και κάτι δύσκολο να κατανοήσουμε συνάμα. Ο τρόπος που την εκφράζει ο καθένας είναι διαφορετικός και ποικίλει αντίθετα με τον ρομαντισμό. Αγάπη σημαίνει να σου σπάζει τα νεύρα ο άλλος και να σκέφτεσαι την στιγμή της συμφιλίωσης, σημαίνει να είστε στο ίδιο δωμάτιο χωρίς να μιλάτε, απλά να υπάρχετε αλλά να νιώθετε ασφαλείς και χαρούμενοι που υπάρχει αυτό. Είναι να μπορείτε να γελάτε για τα ίδια πράγματα, να βγαίνετε για φαγητό και να μην έχετε τίποτα να πείτε, να μπορείς να πεις τον άλλο και σύντροφο και φίλο. Να χαίρεται στις επιτυχίες σου και όταν εσύ σκοντάψεις και πέσεις μέσα στην λάσπη, να πέφτει και αυτός μαζί σου ηθελημένα, λέγοντας σου σκατά γίναμε. Και να γελάτε, να γελάτε δυνατά.

Ο ρομαντισμός πεθαίνει εκεί που γεννιέται η αγάπη. Και είναι κάτι πολύ όμορφο. Μην ψάχνετε για κάποιο/α που θα σας φέρνει λουλούδια κάθε μέρα. Τα λουλούδια δεν ανήκουν σε μικρές γλάστρες, αργά ή γρήγορα πεθαίνουν. Να ψάξετε για κάποιο που σας μιλά ευθέως. Που βλέπει τις αδυναμίες και τις δυνατότητες σας και τα τονίζει. Που εκτιμά και την παρουσία και την απουσία σας. Κάποιο που θα είναι για πάντα εκεί και ας μην φέρει ποτέ λουλούδια.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: wallpapercave.com