Καλησπέρα και πάλι! Μιας και ξεκινήσαμε με γκρίνια στο προηγούμενο άρθρο με την αγαπημένη μου γειτόνισσα που μου κάνει την ζωή μαύρη, τώρα θα κράξω εσάς! Καλά, όχι ακριβώς εσάς. Θα κράξω ορισμένους πελάτες που βρέθηκαν στον δρόμο μου τα τελευταία 5 χρόνια που δουλεύω ως σερβιτόρα. Αν βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτούς ή αν έχεις κάνει κάτι παρόμοιο με αυτά που θα περιγράψω, στείλε μου ένα μήνυμα να μιλήσουμε! ΣΤΕΙΛΕ ΜΟΥ. ΘΑ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΗΡΕΜΑ.

Ξεκίνησα το σέρβις το 2018, αυτή την χρονιά και το 2019 όλα ήταν φυσιολογικά και περνούσα εξαιρετικά καθώς δούλευα σε ξενοδοχείο κι οι τουρίστες είναι ανέκαθεν πιο χαλαροί μιας και βρίσκονται σε διακοπές. Το 2020 εκτός ότι τα πάντα άρχισαν να παίρνουν την κατηφόρα, όπως ήταν λογικό ο κόσμος άρχισε να τρελαίνεται. Το 2020 λοιπόν, δουλεύω ξανά σε ξενοδοχείο απλώς σε διαφορετικό από τα προηγούμενα χρόνια.

Καταφθάνω την πρώτη μέρα και αντιλαμβάνομαι ότι θα δουλέψω με 5,6 άντρες άνω των 50. Προφανώς οι κύριοι είχαν κουραστεί τόσα χρόνια, οπότε το νέο αίμα μες την ζωή και την όρεξη (εγώ είμαι αυτή), φαινόταν έτοιμο για εκμετάλλευση. Δούλευα το πρωί στο πρωινό, αργότερα έστηνα όλο το εστιατόριο για το μεσημεριανό, το μεσημέρι στο beach bar του ξενοδοχείου και πολύ συχνά πήγαινα και το βράδυ στο βραδινό. Τα Σαββατοκύριακα δούλευα στην παραλία του ξενοδοχείου με ξαπλώστρες κτλ. Μάλιστα είχε έρθει μια μέρα ένας πελάτης ρωτώντας με μου “Why you are everywhere?” Εμ φτιάξε καφέ να στα πω κύριε μου.

Δεν μου έφτανε η κούραση από το περπάτημα στην άμμο και γενικότερα, μια ημέρα έρχεται μια πελάτισσα και φώναζε ότι της βάλαμε πράσινο καλαμάκι στον καφέ της κι αυτή δεν πίνει ποτέ από πράσινο καλαμάκι. ΜΕΣ ΤΗΝ ΖΕΣΤΗ, ΜΕΣ ΤΗΝ ΑΜΜΟ, ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΠΛΕΟΝ ΜΕΣΑ ΜΟΥ. Έναν μήνα άντεξα εκεί και σε αυτό το διάστημα είχα παραιτηθεί τρεις φορές.

Τέλος πάντων, ας πούμε ότι το ξεπέρασα αυτό. Το 2021 δουλεύω σε ένα εξαιρετικό εστιατόριο και μπράβο αν ήσουν πελάτης εκεί, ήσασταν όλοι πολύ φρόνιμοι.  Εκτός από μια φορά που ένας κύριος μου πέταξε το φακελάκι της κετσαπ στην μούρη γιατί δεν άνοιγε και μου λέει «Σε 3 δευτερόλεπτα να είσαι εδώ με κανονική κέτσαπ.» Αυτά είναι από τα φυσιολογικά ωστόσο. Κάποια στιγμή έπρεπε όμως να γυρίσω στην Αθήνα, όπου σπουδάζω και έψαξα για δουλειά εκεί.

Βρίσκω λοιπόν δουλειά σε μια καφετέρια-μπαρ και λέω εδώ είμαστε! Τρομερό περιβάλλον και συνδέθηκα κατευθείαν με τα κορίτσια που δουλεύαμε μαζί (αυτά τα λέω γιατί διαβάζουν τα άρθρα μου). Σε αυτή την δουλειά τα είδα όλα! Ένας παππούλης να μας ανακοινώνει ότι ούρησε όπου να ναι στην τουαλέτα γιατί δεν έβλεπε, ο ίδιος παππούλης να τρώει λαχανοντολμάδες 9 το πρωί, να μου δίνει ένας πελάτης τριαντάφυλλο για φιλοδώρημα, να μου ζητάνε ομελέτα χωρίς αυγό.

Αυτό όμως που δεν μπορώ να αντέξω είναι συζητήσεις σαν και αυτήν:

-«Καλησπέρα σας! Αφήνω το καταλογάκι και πείτε μου όταν είστε έτοιμοι.»

-«Καλησπέρα, ευχαριστούμε»

5 minutes later..

-«Είμαστε έτοιμοι»

-«Παρακαλω!»

-«Τι μπύρες έχετε;»

ΓΙΑΤΙ ΣΤΟΝ ΑΦΗΣΑ ΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΚΥΡΙΕ ΜΟΥ; ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΑΕΡΑ; Ή ΜΗΠΩΣ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΗΣΩ 5 ΛΕΠΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ;

Ηρεμώ.

Έχω ακόμα άπειρα, μα άπειρα να πω, αλλά δεν θέλω να σε κουράσω και δεν θέλω να νευριάσω άλλο. Next time θα αφηγηθώ κι άλλα. ΣΥΜΜΟΡΦΩΘΕΙΤΕ. <3

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: www.cdn.com