Για να είμαι ειλικρινής, μπήκα σε μεγάλες σκέψεις προτού γράψω το άρθρο αυτό.

Είναι γεγονός πως όταν βγεις από ένα μεγάλο έρωτα δεν έχεις μυαλό να ψάξεις για κάτι καινούργιο. Δεν είναι όλοι οι ίδιοι χαρακτήρες, γι’ αυτό και μεγάλη μερίδα θα πει πως το άσμα ισχύει, γιατί δεν πρέπει να επιτρέπουμε στους εαυτούς μας τις κλάψες και τα μυρολόγια και να προχωράμε!

Ισχυρίζονται για τους δικούς τους λόγους, πως με ένα καινούργιο άτομο στην ερωτική τους ζωή θα ξεχάσουν το προηγούμενο. Αφού όμως όλα έχουν δύο όψεις, μεγάλος είναι από την άλλη και ο αριθμός που πιστεύει πως ο έρωτας με έρωτα δεν περνάει. Πιο ρεαλιστές για μένα, καθώς μπορεί πραγματικά να νιώσεις κάτι για άλλον/ην, αλλά πιθανόν να είναι απλώς ενθουσιασμός και όχι έρωτας. Αφού λοιπόν ο ενθουσιασμός χαθεί με τον καιρό, θα αρχίσουν οι συγκρίσεις με τον πρώην. Κι εκεί θα είναι που ο έρωτας δε θα περνάει με τίποτα, αλλά θα ξανάρχεται πάλι και θα σου ανοιγοκλείνει το μάτι ειδικά τα βράδια που θα τον/την σκέφτεσαι ξανά!

Αν πρέπει να καταθέσω γνώμη, θα πω κάπου στη μέση. Είναι μεν ένα θαρραλέο βήμα για κάποιο να αφήσει τον εαυτό του να αφεθεί σε κάτι νέο, μετά από μια κατάσταση που τον πλήγωσε. Τολμηρό δηλαδή αφού θα πρέπει να διαγράψει αναμνήσεις, στιγμές και όλα όσα πέρασαν όσο καιρό πορεύονταν μαζί. Δεν παίζει καθοριστικό ρόλο ο καιρός αλλά αυτό που ένιωσες που ήσασταν μαζί , που προλάβατε να γίνετε ο ένας μέρος της ζωής του άλλου και να συνδεθείτε καρδιακά. Γενναίο πάνω από όλα αφού δε χαραμίζει την ώρα του πια σε καψουροτράγουδα του Ρέμου, στιχάκια πονεμένα ή φωτογραφίες στο Instagram για να τις δει ο πρώην.

Από την άλλη συμφωνώ και σε μεγάλο βαθμό με αυτούς που πιστεύουν το αντίθετο. Δε μπορείς από τη μια μέρα στην άλλη να αφήσεις πίσω σου εύκολα τον άνθρωπο που περνούσατε ώρες και μέρες μαζί, που τσακωνόσασταν αλλά ξέρατε πως υπάρχουν αληθινά αισθήματα. Έστω και αν δεν είστε πια μαζί , περνούν από το μυαλό σου οι συζητήσεις, οι εμπειρίες. Δεν είναι απλό να φεύγει κάποιος από τη ζωή σου, τη στιγμή που πρόλαβε να κατακτήσει μια θέση στη καρδιά σου.

Βασικά έχω μπλεχτεί. Και βασικά δεν ξέρω. Και ούτε κι εσύ ξέρεις μάλλον για να με διαβάζεις. Γιατί για να ψάχνεις τίτλους για τον έρωτα, μάλλον αναρωτιέσαι αν όντως περνάει, ή θέλεις να περνάει αλλά δεν περνάει! Πάντως, ό,τι και να επιλέξεις από τα δύο, να θυμάσαι να ακολουθείς την καρδιά σου. Γιατί η λογική δεν έχει συναίσθημα και χωρίς συναίσθημα όλα είναι λίγο πιο μουντά.

Καλύτερα λοιπόν κλάψε, δώσε χρόνο στον εαυτό σου, μείνε μόνος σκέψου και αφού νιώσεις έτοιμος βάλε πλώρη για άλλα μέρη!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com