Ό,τι άνθρωπος κι αν είσαι, όποιες κι αν είναι οι συνήθειες σου, ο τρόπος ζωής σου, το πρόγραμμα σου και τα ενδιαφέροντα σου, σίγουρα κάποιες φορές έχεις μια μικρή φωνούλα μέσα σου που να σου λέει «έλα μωρέ που να τρέχεις τώρα». Μια μικρή φωνούλα που έχει σκοπό να σε καθηλώσει στην αδράνεια και σε μια παθητικότητα. Θέλει να σε κάνει να αντιδράς μόνο στα αναγκαία ή τα αναγκαστικά. Εσύ μπορεί να θες να πας γυμναστήριο αλλά αυτή η φωνή θα σε πείθει πως θα είναι καλύτερα άμα πας από αύριο. Έχεις να διαβάσεις ή να κάνεις μια σημαντική εργασία; Άμα την ξεκινήσεις μια-δυο ώρες πιο μετά θα είναι όλα πιο εύκολα. Και κάπως έτσι, από τα πιο μικρά μέχρι τα πιο μεγάλα, αυτή η φωνούλα καταλήγει στο να ελέγχει όλες τις αποφάσεις σου. Σε βάζει σε ένα τρυπάκι αναβλητικότητας και απειθαρχίας και όσο το ακολουθείς τόσο χάνεσαι μέσα του, τόσο χάνεις τον εαυτό σου.

Ποιος όμως μπορεί να είναι ο λόγος που συμβαίνει όλο αυτό; Γιατί γίνεσαι τόσο επιρρεπής στην «τεμπελιά» και δυσκολεύεσαι τόσο πολύ να ξεφύγεις από αυτό; Μπορούμε να κάνουμε πολλές υποθέσεις ως προς το τι φταίει, αλλά στην τελική μόνο εσύ μπορείς να δώσεις την σωστή απάντηση στον εαυτό σου. Πολλές φορές φοβόμαστε να ξεκινήσουμε κάτι γιατί κουβαλάμε πάντα μαζί μας τον φόβο της αποτυχίας. «Κι αν δε τα καταφέρω; Αν τα παρατήσω στη μέση; Αν ξεκινήσω και δε δω κάποια πρόοδο; Αν όλο αυτό είναι πιο δύσκολο απ’ όσο περίμενα;» Και κάπως έτσι δυστυχώς δεν ξεκινάς ποτέ. Από φόβο μην αποτύχεις. Είτε φανερά είτε υποσυνείδητα έχεις κάποιες σκέψεις και μια συγκεκριμένη εικόνα για τον εαυτό σου στο κεφάλι σου. Αυτή η εικόνα μπορεί να είναι είτε θετική είτε αρκετά αρνητική. Όπως και να χει, βάσει αυτής της εικόνας λειτουργείς και συμπεριφέρεσαι στη ζωή σου. Αν μέσα σου πιστεύεις ότι δεν αξίζεις πολλά πράγματα και ότι δε μπορείς να καταφέρεις ό,τι στόχο βάλεις τότε δεν πρόκειται να συμβεί κάτι διαφορετικό στη ζωή σου. Αν έχεις πίστη στον εαυτό σου και πείσμα για ό,τι ξεκινάς τότε ακόμα και να αποτύχεις θα σηκωθείς πιο δυνατός και θα ψάχνεις τα λάθη που έκανες για να μη τα ξανά κάνεις την επόμενη φορά. Υπάρχουν βέβαια και κάποιες περιπτώσεις που απλά δεν έχεις την όρεξη να ξεκινήσεις κάτι. Έχεις την ιδέα στο μυαλό σου, σε ενθουσιάζει, αλλά απλά βαριέσαι να κάνεις τη διαδρομή και την προσπάθεια που χρειάζεται για να ανταμειφθείς με το αποτέλεσμα αυτής της ιδέας. Απλή τεμπελιά. Την οποία και αυτή θα ήταν καλό να αντιμετωπίσεις στη ζωή σου.

Έχοντας ένα μόνιμο «stop» σε ό,τι προσπαθούμε να κάνουμε, τα πράγματα που ευχαριστιόμαστε ειλικρινά περιορίζονται γιατί από ένα σημείο και μετά γεμίζουμε τύψεις για όσα δεν καταφέρνουμε να ξεκινήσουμε καν. Αποφεύγοντας τις δυσκολίες και την προσπάθεια στη ζωή μας, τότε με την πιο απλή ατυχία, με το πιο απλό εμπόδιο, με το πιο απλό task που θα πρέπει να φέρουμε εις πέρας αναγκαστικά, θα έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Δε θα ξέρουμε από που να ξεκινήσουμε, πως να ξεκινήσουμε και πως να τα βγάλουμε εις πέρας. Όταν δεν έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις εμπόδια, η πιο απλή δυσκολία σου φαίνεται ακόμα δυσκολότερη.

boro.gr

Όμως η αρχή είναι το μισό του ολόκληρου. Κάνοντας την αρχή έχεις καταφέρει το πιο σημαντικό βήμα: να καταπολεμήσεις αυτή τη φωνούλα μέσα σου, να βγάλεις ψεύτη αυτή τη μεριά του εαυτού σου που σε θέλει αδρανή και τεμπέλη και να σηκωθείς να ξεκινήσεις όντως κάτι. Από ένα σημείο και μετά στη ζωή μας, οφείλουμε να διαλέξουμε τι άνθρωποι θέλουμε να είμαστε. Αν θέλουμε να είμαστε άνθρωποι με στόχους ή με επιθυμίες. Αυτό είναι ένα πάρα πολύ σημαντικό ερώτημα που καλό θα ήταν να θέσεις στον εαυτό σου γιατί από την απάντηση θα κριθεί όλη σου η κινησιολογία στη ζωή.

Έχοντας στόχους σημαίνει ότι είσαι διατεθειμένος να παλέψεις για αυτούς, να προσπαθήσεις, να φας τα μούτρα σου και να σηκωθείς πάλι όρθιος για να συνεχίσεις από εκεί που έμεινες. Στόχος σημαίνει προσήλωση και συνεχής προσπάθεια. Από την άλλη αν έχεις απλά επιθυμίες, τότε δε χρειάζεται να κοπιάσεις για κάτι. Η επιθυμία είναι κάτι πιο απλό, είναι κάτι που απλά θέλω να γίνει, άμα δε γίνει δεν πειράζει. Την επιθυμία δε την κυνηγάς και ιδιαίτερα, είναι κάτι σαν ευχή. Άμα κάτσει έκατσε, εγώ εδώ θα είμαι και θα την περιμένω.

Πώς το καταφέρνεις όμως αυτό; Πως περνάς από την απειθαρχία στη δράση; Ένας τρόπος για μένα είναι το να κάνεις κάθε μέρα και από κάτι που δε θέλεις. Γυμναστική; Διάβασμα; Δουλειές στο σπίτι; Ό,τι κι αν είναι αυτό που σε κρατάει πίσω πρέπει να το πολεμήσεις όπως σε πολεμάει. Με το που σηκώνεσαι το πρωί, κάνε κατευθείαν κάτι το οποίο δυσκολεύεσαι να κάνεις. Άμα πρώτα κάτσεις λίγο, άμα κάνεις κάτι άλλο, τότε δε θα το κάνεις ποτέ. Κάντο κατευθείαν και σιγά σιγά θα καταφέρνεις να βρεις την πειθαρχία σου και σε άλλα πράγματα στη ζωή σου. Το αίσθημα της δικαίωσης και του αυτοσεβασμού που θα κερδίσεις μετά, αξίζει όλη την προσπάθεια και τον κόπο που θα ρίξεις στο ενδιάμεσο.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: medium.com