Η επιρροή που έχει η τέχνη στη ζωή μας είναι αδιαμφισβήτητα ευεργετική και ανατρεπτική. Παρ’όλα αυτά ο τομέας αυτός αντιμετώπιζε και συνεχίζει να αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες.

Ο κύριος Γεώργιος Μπαρούνης μας εντάσσει στον κόσμο του επαγγέλματος του ζωγράφου-αγιογράφου, εξιστορώντας μέσα από την δική του επαγγελματική πορεία την απόφαση να ασχοληθεί με την αγιογραφία, τις προκλήσεις καθώς και τις ευκαιρίες που του δόθηκαν στον χώρο αυτό.

Έλληνας στην καταγωγή, ο οποίος έχει αγιογραφήσει αρκετούς Ιερούς Ναούς και έχει διδάξει σε αρκετές σχολές αγιογραφία, όπως το Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού στην πλατεία Συντάγματος, στο εργαστήριο της Λαϊκής Επιμόρφωσης του δήμου Αθηναίων, στην σχολή αγιογραφίας “ΑΠΟΨΗ”, την οποία δημιούργησε ο ίδιος μαζί με τον αρχιτέκτονα Αντώνη Καραγιάννη και την σχολή ”ΚΑΤ΄ ΕΝΩΠΙΟΝ”, που δημιούργησε ο ίδιος, μαζί με την σύζυγό του. Εργάστηκε δε ως δάσκαλος σε φροντιστήριο προετοιμασίας των υποψηφίων για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών του Πολυτεχνείου Αθηνών, στο σχέδιο-σύνθεση και χρώμα

1. Τι είναι αυτό που σας ώθησε εξαρχής να επιλέξετε αυτή τη σπουδή, αλλά και το να σπουδάσετε στο Παρίσι;

Δεν με ώθησε κάτι εξ’αρχής για να επιλέξω τις σπουδές στην ζωγραφική. Αυτό έγινε όταν τελείωσα το στρατιωτικό μου, διότι στο χωριουδάκι που γεννήθηκα δεν υπήρχε εκείνη την εποχή πληροφόρηση για τη Σχολή Καλών Τεχνών, Α.Σ.Κ.Τ. (Ανώτατη Σχολή Καλών Τενχών), παρ’ότι ανήκε στο Πολυτεχνείο στον Τομέα των Εικαστικών. Ζωγράφιζα από την 1^η δημοτικού διότι μου άρεσε πολύ και επέλεγα την ησυχία και τη μοναξιά για να μην μου επηρεάζει κανείς τις σκέψεις μου και τις παρατηρήσεις μου, όταν μεταβάλλονταν οι σκιές καθώς η Γη περιστρεφόταν κάτω από το φως του ήλιου. Παρατηρούσα τα σώματα των ζώων, των ανθρώπων, των δέντρων κλπ. Με καλούσαν στα καφενεία για να σκιτσάρω τους ανθρώπους που έπαιζαν χαρτιά ή κάποιον που κοιμόταν στην καρέκλα. Από τότε με αποκαλούσαν ‘ζωγράφο’. Όταν ήρθα στην Αθήνα, έμαθα για την Α.Σ.Κ.Τ. Πήρα πολλές πληροφορίες και μάλιστα έμαθα ότι οι απόφοιτοι της Σχολής Καλών Τεχνών έκαναν το μεταπτυχιακό τους στην Καλών Τεχνών του Παρισιού. Τότε αποφάσισα με οποιοδήποτε τίμημα να φύγω για το Παρίσι, αντιμετωπίζοντας τεράστιες δυσκολίες στη γλώσσα, οικονομικές δυσκολίες κλπ. Με βοήθησε ο Θεός και τελείωσα στα πέντε χρόνια, χωρίς να χρειάζομαι ακόμα δύο για το μεταπτυχιακό. Ήταν εξαιρετικά δύσκολα και με έναν λαό επίσης δύσκολο.

2. Γιατί επιλέξατε να προχωρήσετε στη μελέτη των Βυζαντινών εικόνων και μετέπειτα να ασχοληθείτε με την αγιογραφία;

Άρχισα να μελετώ τις Βυζαντινές Αγιογραφίες ενώ βρισκόμουν ακόμα στη σχολή. Όταν  πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, κάθε Κυριακή είχαμε υποχρεωτικό εκκλησιασμό. Κοιτούσα τον Ιησού στην εικόνα του Τέμπλου και δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί ήταν τόσο «άγριος», που μερικές φορές φοβόμουν το ύφος του. Βέβαια αυτό οφίλετο στον αγιογράφο, που προφανώς δεν είχε μελετήσει τα χαρακτηριστικά Του, που το κυρίαρχο στοιχείο του ήταν η πραότητα του.

Αργότερα, κατάλαβα πως η Βυζαντινή γραφή είναι αυστηρή, αφαιρετική και δεν υπάρχουν πολλά περιθώρια για ωραιοποιήσεις των μορφών. Τότε άρχισα να ψάχνω για τις τεχνοτροπίες της Βυζαντινής αγιογραφίας, τις επανομαζόμενες ‘Σχολές’. Ξεκίνησα την μελέτη μου απ’το Βυζαντινό Μουσείο Αθηνών, το Μουσείο Μπενάκη, το Μουσείο στην Παλαιά πόλη των Ιωαννίνων.

Μέχρι σήμερα ζωγραφίζω με βάση την χρωματικότητα της Μακεδονικής Σχολής , με μικρές παρεμβάσεις για την αρτιότητα του σχεδίου. Από μια σύμπτωση, μου ανατέθηκε η ζωγραφική ενός Τρούλου στο Άστρος της Βόρειας Κυνουρίας, όπου επί σειρά ετών μου ανατέθηκαν Ναοί στην ευρύτερη περιοχή της Αρκαδίας και στη συνέχεια μου εμπιστεύθηκαν στην Αθήνα τον Ιερό Ναό του Αγίου Μάρκου του Ευγενικού στα Κάτω Πατήσια, που μέλει τον ολοκληρώσω.

Ο αγιογράφος Γεώργιος Μπαρούνης, μπροστά από την Κοίμηση της Θεοτόκου, τοιχογραφία σε “δικό του σχέδιο” διαστάσεων 9,00 μ. χ 4,50μ. ζωγραφισμένη σε ημικύκλειο.

3. Ποιος ήταν ο στόχος που είχατε όταν τελειώσατε τις σπουδές σας; (Να διδάξετε ή να δουλέψετε ως ένας ελεύθερος επαγγελματίας ζωγράφος, ή κάτι επιπρόσθετο;)

Όταν ήμουν στο 4^ο έτος στη σχολή στο Παρίσι, έκανα μια έκθεση με την σπουδαστική μου εργασία στην γκαλερί του Ετιάν Κοζάν, που φόρντισε να κάνει μεγάλη διαφήμιση και να δώσει δελτία τύπου σε Γαλλικά έντυπα μέσα (εφημερίδα-περιοδικά) και στην Κρατική τηλεόραση (κανάλι 1) που ασχολήθηκαν με την εργασία μου αυτή και μου πήραν συνέντευξη ζωντανά επί μισή ώρα. Κρατώ στο αρχείο μου όλα τα αποκόμματα από τις δημοσιεύσεις και απ’το πρόγραμμα της τηλεόρασης που αναφέρθηκε στην Ελληνική τέχνη και τον Πολιτισμό της Ελλάδας. Είχε ήδη ανοίξει ο δρόμος για μια καριέρα σίγουρη εκεί, αλλά συνέβη κάτι σοβαρό στην Ελλάδα που αφορούσε την αείμνηστη μητέρα μου και αναγκάστηκα να εγκαταλείψω οριστικά την Γαλλία.

Όταν επέστρεψα στην Ελλάδα, σε σχέση με το πώς θα κινόμουν επαγγελματικά, ήταν όλα ρευστά. Δεν γνώριζα πρόσωπα και πράγματα, με αποτέλεσμα να έρθω προσωπικά σε επαφή με εκθεσιακούς χώρους. Γνωρίστηκα με τον ζωγράφο Τάσο Ρήγα, ο οποίος διατηρούσε το μεγαλύτερο για την εποχή φροντιστήριο προετοιμασίας τωων υποψηφίων για τη Σχολή Καλών Τεχνών. Με εμπιστεύτηκε και εργάσθηκα εκεί ως δάσκαλος ελεύθερου σχεδίου και χρώματος για 3 χρόνια.

Το 1983 έκανα την 1^η μου έκθεση στην Αθήνα με θέματα γενικού ενδιαφέροντος (ακουαρέλα) στον εκθεσιακό χώρο ‘ΑΝΤΗΝΩΡ’. Στη συνέχεια έλαβα μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, μέχρις ότου με προσκάλεσαν στο Κέντρο Τέχνης και Πολιτισμού στηνν Αθήνα για να διδάξω  σχέδιο και χρώμα για φορητές εικόνες και τοιχογραφίες. Δίδαξα στη σχολή ‘ΑΠΟΨΗ’. Επί 20 έτη, παράλληλα με όλες μου τις δραστηριότητες, σκηνογραφούσα διάφορα θεατρικά έργα ζωγραφίζοντας και τις σχετικές αφίσες τους. Απ’ότι καταλαβαίνετε ήμουν και ελεύθερος επαγγελματίας ως ζωγράφος, δάσκαλος σχεδίου και χρώματος, καθώς και σκηνογραφίας. Παράλληλα δίδασκα και στη Σχολή Αγιογραφίας.

4. Έχετε αναλάβει διάφορες επαγγελματικές προτάσεις στην Ελλάδα. Ανάμεσα σε αυτές είναι η αναβάθμιση των εργαστηρίων της λαϊκής επιμόρφωσης του Δήμου Αθηναίων, καθώς και η ιστόριση πολλών Ιερών Ναών. Πώς εκλαμβάνετε αυτή την ανταπόκριση από την πατρίδα σας;

Εξ’αρχής να σας πω ότι δεν νοιώθω, ούτε είμαθ ‘Εθνικός Καλλιτέχνης’. Πολύ απλά συζητήθηκε προφανώς ο τρόπος που εργαζόμουν ως δάσκαλος και μου έγινε η πρόταση να αναλάβω την αναβάθμιση των καλλιτεχνικών εργαστηρίων της λαϊκής επιμόρφωσης του Δήμου Αθηναίων, δραστηριότητα την οποία αποδέχθηκα και βέβαια θεωρώ πώς η πρόταση αυτή ήταν τιμητική για μένα καθώς και η ανάθεση Ιερών Ναών στην περιφέρεια και στην Αθήνα.

Όσο για το πώς εκλαμβάνω αυτή την ανταπόκριση απ’την πατρίδα μου, δεν έχω δει να υπάρχει κάτι τέτοιο, παρά μόνον από ιδιωτικούς φορείς, από την Δημοτική Αρχή και Ιερατικούς φορείς και τους ευχαριστώ θερμά για την εμπιστοσύνη τους.  Η πατρίδα μου, η Ελλάδα, δεν διέθεσε ούτε μία δραχμή για τις σπουδές μου. Τουναντίον, δεν έκανα εξαγωγή συναλλάγματος για αυτές τις σπουδές μου, διότι για να ανταποκριθώ στις ανάγκες του βίου μου στο εξωτερικό , εργαζόμουν σε εστιατόρια κλπ. Δεν την επιβάρυνα στο παραμικρό. Το χρέος μου στην πατρίδα μου το εκπλήρωσα με το παραπάνω, διότι έκανα τη θητεία μου ως έφεδρος στο σώμα της Αεροπορίας εθελοντής υπηρετώντας 32 μήνες και εκ των υστέρων, ήμουν φορολογούμενος πολίτης.

5. Θεωρείτε ότι σήμερα το επάγγελμα του ζωγράφου/αγιογράφου είναι αρκετά ανεπτυγμένο ή όχι, και γιατί;

Είναι δύσκολο να ανπτυχθεί πολλαπλά ένας ζωγράφος για να μπορεί να κερδίζει τα προς το ζειν του βίου του, διότι δεν είναι εύκολο να βρεθούν αγοραστές και οι εκθεσιακοί χώροι ζητούν υψηλά ποσοστά. Αν εννοείτε το αν υπάρχει πρόοδος στην ποιότητα της ζωγραφικής, σας λέω πως οι παλαιότεροι ζωγράφοι επειδή ήταν λιγότεροι από σήμερα και η σχολή Καλών Τεχνών έδινε κίνητρα προσφέροντας δωρεάν μοντέλα για μελέτη και όταν αποφοιτούσαν ήταν πιο εύκολο να κάνουν έργα αξιόλογα για την εποχή τους, πολλά εκ των οποίων είναι φωτεινοί φάροι για τις καινούργιες γενιές. Σήμερα, η Α.Σ.Κ.Τ. δεν παρέχει σχεδόν τίποτα στους φοιτητές της εκτός από τις κτιριακές εγκαταστάσεις και τη Βιβλιοθήκη της. Δεν παρέχει, χρόνια τώρα, μοντέλα για να ποζάρουν, με αποτέλεσμα οι νέοι ζωγράφοι να στερούνται των σχεδιαστικών προσόντων. Παρά ταύτα, αυτοί οι νέοι ζωγράφοι υπόσχονται πολλά στην Ελλάδα και στον κόσμο της, διότι υπάρχει πληρέστερη πληροφόρηση από τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας, όπως είναι το διαδίκτυο.

6. Ποια είναι η γνώμη σας όσο αφορά το ενδιαφέρον του κόσμου στην Ελλάδα για την τέχνη γενικότερα; Τόσο για τις νεότερες γενιές όσο και για τις μεγαλύτερες γενιές;

Η πολιτεία την τέχνη την επικαλείται όταν την έχει ανάγκη της για να φανεί. Όταν παρέλθει αυτή η ανάγκη, τους καλλιτένχες ούτε που τους γνωρίζει. Όσο για τους αγιογράφους, υπάρχουν κάποιοι που έχουν μελετήσει σε βάθος αυτή την παραδοσιακή τέχνη και από λατρευτικής πλευράς και εικαστικής πλευράς. Υπάρχουν βέβαια και οι αδαείς που δεν γνωρίζουν σχέδιο και δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και αντιγράφουν φωτογραφίες ή εκτυπωμένες εικόνες αγνώστων πηγών, που κατά την αντιγραφή, μεταφέρουν αυτούσια τα κραυγαλέα λάθη που υπάρχουν με αποτέλεσμα να μην μπορούν να τα διορθώσουν. Τότε χάνεται η εικόνα που πείθει. Ενδιαφέρονται, τελικά, περισσότερο για τα χρήματα παρά για την καλλιτέρευση του έργου τους. Δυστυχώς, οι χειροποίητες εικόνες αντικαταστάθηκαν από τις μεταξοτυπίες, που ο κόσμος δεν γνωρίζει την απάτη αυτή και όλα γίνονται στο βωμό της αισχροκέρδειας.

7. Τι συμβουλή θα δίνατε σε κάποιον/κάποια που θέλει να κάνει την τέχνη της ζωγραφικής ως επάγγελμα;

Δεν είμαι σε θέση να δίνω συμβουλές σε κανέναν. Επειδή η ζωγραφική περνάει κρίση, και απαξιώνεται ο καλλιτέχνης, θα προέτρεπα τους νέους ζωγράφους να κυνηγήσουν περισσότερο τη γνώση και όποιος επιθυμεί να γίνει επαγγελματίας ζωγράφος, να μην επιτρέψει ποτέ σε κανέναν να του προσβάλλει την προσωπική και καλλιτεχνική του αξιοπρέπεια.

8. Έχετε κάποια επαγγελματικά σχέδια για το μέλλον;

Ναι, έχω κάποια σχέδια και επιθυμίες για το μέλλον με την ευχή να είμαστε καλά όλοι. Θα ήθελα να αγιογραφήσω έναν Ναό μεγάλο ή μικρό, και να μου επιτρέψουν να τον ζωγραφίσω όπως επιθυμώ με την συσσωρευμένη πλέον εμπειρία μου, χωρίς να παραβώ του Θεολογικούς νόμους (κανόνες) και τους παραδοσιακούς συμβολισμούς. Επίσης, θα ήθελα να με βοηθήσει ο Θεός να ζωγραφίσω έργα μεγάλων διαστάσεων με ακουαρέλα, διότι σύμφωνα με το όνειρό μου, δεν έχει τελειώσει η θεματολογία μου που αφορά προσωπογραφίες αγαπημένων ανθρώπων και ύπαιθρο από την Ελλάδα και γενικά από τη Μεσόγειο.

Ευχαριστώ πολύ τον κύριο Μπαρούνη για τη συνέντευξη και για τα όσα ανέφερε σχετικά με τη δική του πορεία αλλά και με το επάγγελμα αυτό.

Ο κύριος Μπαρούνης έχει δικό του εργαστήριο στην Αθήνα για όποιον ενδιαφέρεται να έρθει σε επαφή μαζί του είτε για εικόνες ή για έργα ακουρέλας.

Περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να βρείτε στο τηλέφωνο +30 6941603643.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com