Είναι κάποιες μέρες τόσο βαθιά σημαδεμένες, που αλλοιώνουν την ήσυχη και καθάρια ροή του χρόνου, σαν μαύρες κηλίδες από μελάνι που σπάζουν την συνοχή ενός κειμένου.

Μέρες στοιχειωμένες από ανθρώπινα χέρια που βίαια έπνιξαν και έκαψαν τις προσπάθειες της ανθρωπότητας για εξυγίανση.

Μέρες που τα μάτια γυρνάνε από μόνα τους ψηλά, εκεί που το βλέμμα δεν βρίσκει τελειωμό, εκεί που ανθρώπινο χέρι δεν φτάνει. Και με τα όπλα που τους δίνει η ανάγκη τους για λύτρωση, ζητούν από οτιδήποτε ανώτερο να επέμβει, να σβήσει τα σημάδια, να τους δικαιώσει.

Να τους δικαιώσει.

Κάποια σημάδια όμως είναι ανεξίτηλα. Είναι βαθιά, έντονα και ανεξίτηλα. Κολλάνε στο σώμα και ρουφάνε τη ψυχή. Και τι να γυρέψει ο άνθρωπος πια όταν του παίρνουν την ψυχή;

Όχι κάποια σημάδια δεν σβήνονται. Κάποιοι άνθρωποι δεν δικαιώνονται ποτέ. Γιατί τίποτα, καμία εκδίκηση, καμία δίκη δεν μπορεί να αποκαταστήσει μια ζωή που χάθηκε, μια ψυχή που στερεύει.

Αν ρωτάτε εμένα, όχι δεν υπάρχει Θεία δίκη. Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει καμιά ιδιαίτερη ουσία σε αυτή.  Η Νέμεσις είναι μονάχα μια ψευδαίσθηση, ένα υποκατάστατο σκοπού για να συνεχίσεις την ζωή σου, όταν στην έχουν κουτσουρέψει. Να ζήσεις για να νιώσεις τη δικαίωση της θεϊκής εκδίκησης. Μα όταν ραγίσει η ζωή σου τίποτα δεν μπορεί να σβήσει το σημάδι. Το κουβαλάς και το θρέφεις πάντα είτε πληρώσει ο φταίχτης είτε όχι.

Φυσικά δεν εννοώ πως είναι αμελητέο το να τιμωρηθεί εκείνος που έφταιξε, κάθε άλλο. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να πράξουμε από σεβασμό για τους ανθρώπους που σημαδεύτηκαν, αλλά και για να προστατέψουμε όσους είναι ακόμη ακέραιοι. Την Νέμεση όμως δεν την περιμένει κανείς να ‘ρθει από τη γη. Είναι τιμωρία που αναμένει κανείς από μια δύναμη ανώτερη ελπίζοντας πως έτσι θα λυτρωθεί από το αίσθημα της αδικίας που τον πνίγει. Μόνο που η τιμωρία δεν φέρνει πάντα την δικαίωση, την λύτρωση. Κάποια πράγματα στην ζωή δεν μπορούν να αποκατασταθούν με μια τιμωρία.  

Παρόλα αυτά δεν πιστεύω κι ούτε θέλω ποτέ η ζωή να με κάνει να πιστέψω στην ματαιότητα. Γι’ αυτό, ακόμη κι αν δεν μπορέσεις να δικαιωθείς ακόμη κι αν κανείς δεν μπορέσει να σου δώσει πίσω ότι σου στέρησαν μην πιστέψεις ποτέ πως όλα απέχουν απ’ την ουσία. Η ουσία είσαι εσύ. Εσύ και ότι αγαπάς. Κανένας φταίχτης, καμία δίκη και καμιά εκδίκηση. Εσύ , που εν τέλει επιβίωσες και έγινες στήριγμα και προστάτης όλων όσων υπέφεραν όπως κι εσύ. Μην γελιέσαι. Η λύτρωση δεν θα έρθει με μια τιμωρία, μα με την αποδοχή των πληγών σου και το πείσμα για ζωή.

Και ίσως έτσι δοθεί στην Νέμεση μια νέα έννοια, μια καινούργια σημασία. Δεν θα ‘ναι πια η θεία δίκη και τιμωρία, μα η νίκη και η συνέχιση της ζωής ενός ανθρώπου βαθιά σημαδεμένου. Θα είναι εσύ που παρόλα αυτά δεν ηττήθηκες.  Δεν θα ‘ναι πια ανώφελη και ψευδής λύτρωση. Θα είναι δύναμη και ελευθερία. Και τότε θα καταλάβεις πως η πραγματική λύτρωση, η μια και μοναδική Νέμεσις βρίσκεται μέσα σου. Η Νέμεσις που καρτεράς είσαι εσύ.

Και μην τα φοβάσαι τα σημάδια ούτε τις αλλαγές που φέρνουν. Θα είναι πάντα δικά σου, κτήμα σου και έτσι πρέπει να είναι. Απορρόφησε την δύναμη που αντλούν βάλε την στη ψυχή σου και προχώρα. Για εσένα, για ό,τι αγαπάς.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: lecturesbureau.gr