Να κανονίσουμε για ΚΑΝΕΝΑ καφέ είπαμε. Και μείναμε στο κανένα, αγνοώντας τον καφέ. Ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι. Έχει γίνει ένα είδος συνήθειας αν το σκεφτείς. Τόσο που αν το λες ή το ακούς υποσυνείδητα, το θεωρείς μια τυπικότητα της στιγμής και δεν το λαμβάνεις σοβαρά υπόψη. «Να κανονίσουμε για κανένα καφέ» «Ναι αμέ, όποτε θες!»: Εξυπακούεται το συνθηματικό μιας μυστικής συμφωνίας των δύο συνομιλητών ότι καφές δεν πρόκειται να υπάρξει. Μα ας ερευνήσουμε ένα επίπεδο βαθύτερα αυτό το παράδοξο σχήμα.

3 Λόγοι που το κάνουμε:

α) Εύκολη διέξοδος.

Θέλεις να είσαι ευγενικός, να έχεις σωστούς τρόπους και να λήξεις τη παρούσα συζήτηση ευπρεπώς. Νιώθεις άσχημα να πεις κάτι αόριστο τουτέστιν «Τα λέμε» ή «Γεια» και πάνω στον πανικό σου πετάς ένα «Να πάμε για κανένα καφέ» που προφανώς δεν εννοείς και ούτε θα επιδιώξεις ποτέ.

β) Πεποίθηση ότι θα το τηρήσεις.

Θέλεις να πιστεύεις ότι μπορείς να φέρεις εις πέρας την αποστολή σου και να το τηρήσεις. Όταν το λες είσαι σχεδόν σίγουρος πως θα τα καταφέρεις. Μα λίγο η καθημερινότητα και τα τρεχάματα, λίγο το ότι έχεις τάξει τον ίδιο καφέ σε όσους γνωστούς συνάντησες στο δρόμο σου, λίγο που τελικά βαριέσαι και κοντεύεις να χρειαστείς πλύση στομάχου από τους πολλούς καφέδες, τελικά δεν τα καταφέρνεις. Άσχετο ότι κατά βάθος ήξερες ότι εξ αρχής πως δε θα πήγαινες, αλλά έκανες τα στραβά μάτια για να καλύψεις τη συνείδηση σου.

γ) Το αίσθημα του «πρέπει».

Νιώθεις ότι πρέπει να το πεις. Ότι έχεις την υποχρέωση, πώς να το πούμε. Έχεις τόσο καιρό να δεις τον άλλο και νιώθεις και κάτι τύψεις που δεν έστειλες ένα μήνυμα να δεις αν ζει ή πέθανε ε και θέλεις να έχει καλή εντύπωση για σένα. Μην πει πως δεν τον έχεις ψηλά. Άσχετο αν θέλεις ή αν δεν θέλεις καφέ, άσχετο αν έχεις ή αν δεν έχεις ώρα, άσχετο αν θα πας ή αν δε θα πας τελικά.

3 Λόγοι που ΔΕ θα έπρεπε να το κάνουμε:

α) Ο καφές είναι ιερός.

Πρώτος και κύριος λόγος. Ο καφές δεν είναι παιχνιδάκι να τον τάζουμε δεξιά κι αριστερά. Είναι σοβαρή υπόθεση, ιεροτελεστία και απαιτεί σεβασμό. Δε φταίει ο καφές τώρα να τραβά τις αδυναμίες τις δικές μας. Επειδή, δηλαδή θέλουμε εμείς να δείξουμε ότι θέλουμε να ξαναδούμε κάποιον που κατά βάθος δε θέλουμε να δούμε αλλά μας νοιάζει να καταλάβει πως δε θέλουμε πρέπει να γίνει ο καφές φτηνή δικαιολογία. Είμαστε αδικαιολόγητοι.

β) Να μάθουμε να μιλάμε στα ίσια.

Γέμισε ο κόσμος μεγάλα λόγια και ανθρώπους που κρύβονται πίσω από καφέδες που δεν έγιναν ποτέ. Να λέμε τι θέλουμε στα ίσια. Αν έχουμε τη διάθεση και το χρόνο να δούμε τον άλλο, ωραία να προτείνουμε καφέ. Αν πάλι όχι να καθίσουμε στα βραστά μας και να κρατήσουμε το ωραίο στοματάκι μας κλειστό. Κι αν δε θέλουμε να ξαναδούμε τον άλλο να λέμε δε θέλω να σε ξαναδώ και να είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις συνέπειες. Προς, τι ο τόσος σαματάς και τα λόγια του αέρα;

γ) Να μην την πάθουμε όπως το βοσκό το ψεύτη.

Εν τέλει, θα θες να προτείνεις καφέ και θα φοβάσαι ότι δε θα σε πάρουν στα σοβαρά. Πως θα αντιμετωπιστείς σαν ένας ακόμα στους πολλούς που ήθελε μια εύκολη διέξοδο και βρήκε εύκολη την ατάκα του καφέ. Οπόταν φύλαγε τα νώτα σου και πρότεινε καφέ μόνο άμα το εννοείς. Να έχεις τουλάχιστον αποδειχτικά στοιχεία όταν λες πως εννοείς τα λεγόμενα σου. Μη σε πάρουν για κανένα αερολόγο κι έχουμε προβλήματα όχι τίποτα άλλο.

Τώρα να πω θα ληφθώ υπόψη, θα ‘ναι υψηλή προσδοκία. Εγώ ένα άρθρο γράφω, εσείς σκεφτείτε το κι αν προκύψουν αντίθετες απόψεις πάμε για κανένα καφέ να το συζητήσουμε.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com