Σου χρωστάω μια συγγνώμη. Συγγνώμη καρδιά μου.

Συγγνώμη που σε άφησα να υποφέρεις.. Συγγνώμη που μου πήρε τόσο καιρό να αντιληφθώ ότι πάλευες να μείνεις στην επιφάνεια μιας θάλασσας γεμάτη από ψεύτικα όνειρα.. Συγγνώμη που τα θρύψαλα ελπίδας είχαν χαράξει βαθιές πληγές που θα πρέπει πλέον να κουβαλάς για πάντα.. Συγγνώμη..    

Σου έμαθα τόσα πολλά, νόμιζα ότι μπορούσες να επιβιώσεις. 

Σου έμαθα να αγαπάς χωρίς μέτρο. 

Σου έμαθα να δέχεσαι τον άλλο με όλο το πακέτο του, τα ψυχοφάρμακα και τις ατέλειές του. 

Να αγκαλιάζεις τις ανασφάλειες και τους φόβους του.   

Να συνοδεύεις την καλημέρα με μια γλυκιά φωτογραφία και τις γιορτές με ένα κουτί σοκολατάκια.

Να γράφεις ρομαντικά στιχάκια σε σημειώματα και να χαρίζεις χαμόγελα αναπάντεχες στιγμές. 

Σου έμαθα να διαβάζεις και να ερωτεύεσαι με ποίηση.. να δίνεσαι ολάκερη.. 

Σου έμαθα να ζεις σε ροζ συννεφάκια φτιαγμένα από στίχους σαν του Λουντέμη “Μα αν ήτανε να ερχόσουνα για ένα έστω πρωί, χίλια θε να `δινα πρωινά να ζούσα εκείνο μόνο”.

Σου έμαθα να μένεις, να υπομένεις.. να εξαντλείσαι.. 

Ξέχασα όμως.. ξέχασα να σου μάθω να πετάς.. να φεύγεις καρδιά μου όσο μπορείς ακόμη να χτυπάς.. 

Να φεύγεις από αγκαλιές που σε κάνουν να νιώθεις μικρή, λίγη, ασήμαντη..

Να φεύγεις όταν είσαι μία από τις επιλογές, και ποτέ προτεραιότητα. 

Να φεύγεις από ανθρώπους που σε βλέπουν να πνίγεσαι και κρατούν το σωσίβιο για μαξιλάρι. 

Να φεύγεις όταν δεν υπάρχει χώρος για σένα. Δεν θα έπρεπε να αγωνίζεσαι για μια θέση στη ζωή κανενός..

Να φεύγεις καρδιά μου από σκοτεινά πηγάδια και στοιχειωμένα ξενοδοχεία με ψεύτικους αγιοβασίληδες και ηλιόλουστες αμμουδιές γεμάτες νάρκες… 

Να φεύγεις κι ας πονάς. Ξέρεις, είναι εντάξει να είσαι στεναχωρημένη μετά από μια σωστή απόφαση. Μαζεύεις τα κομμάτια σου και φεύγεις. 

Θα φεύγεις όμως με αξιοπρέπεια, με το κεφάλι ψηλά. 
Θα φεύγεις και θα μπορείς να τους κοιτάζεις στα μάτια, κι ας είναι δακρυσμένα. 

Θα επιλέγεις τη γαλήνη από το δράμα, την απόσταση από τον εξευτελισμό.

Θα φεύγεις όπως ο Αύγουστος, πολλά υποσχόμενος μα δοσμένος μόνο σε αυτούς που ξέρουν να τον ζήσουν. 

Γιατί καρδιά μου, όσα ερωτικά γράμματα κι αν στείλεις, τίποτα δεν θα αλλάξει άμα δεν ξέρει να διαβάζει.