Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Μαρία Χρυσοστόμου προκάλεσε τη Μαρία Ζάνη να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Μυστικό» από την Πέγκυ Ζήνα.

Για να δούμε Μαρία, can you bee a story writer?

Αυτό το πρωϊνό Σαββάτου, η Ισμήνη είναι πολύ χαρούμενη. Το κεφάλι της πονάει λίγο, αφού το προηγούμενο βράδυ ξενύχτησε διασκεδάζοντας το τέλος της εξεταστικής, αλλά είναι τόσο ενθουσιασμένη που δεν την νοιάζει και πολύ. Είναι πανέτοιμη για τις καλοκαιρινές τις διακοπές στην Χαλκιδική, προτού επιστρέψει πίσω στην Κύπρο. Σε μία ώρα θα συναντήσει την Αριάδνη, την Ελληνίδα φίλη της στην Καμάρα και από εκεί θα φύγουν για τη στάση του λεωφορείου.

Για λίγο αναπολεί τους περασμένους έξι μήνες της ζωής της στη Θεσσαλονίκη και νιώθει περήφανη που αποφάσισε να λάβει μέρος στο πρόγραμμα Erasmus. Τι όμορφα που ήταν όλα, σκέφτεται. Ήταν σίγουρα το καλύτερο εξάμηνο από τα φοιτητικά της χρόνια μέχρι τώρα. Οι φίλες της είχαν δίκιο! Η φοιτητική ζωή στην Ελλάδα είναι όντως πολύ διαφορετική από αυτή στην Κύπρο. Ακόμα δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι γονείς της ήταν τόσο διστακτικοί σε αυτή της την επιλογή.

Ίσως γιατί είμαι μοναχοπαίδι, ίσως γιατί είναι η πρώτη φορά που φεύγω από το σπίτι. Πάντα ήταν πολύ υπερπροστατευτικοί μαζί της, άλλωστε γι’ αυτό την ώθησαν να σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Η Ισμήνη ξαφνικά θυμάται που τους άκουσε να ψιθυρίζουν την νύχτα προτού κάνει το ‘μεγάλο’ αυτό ταξίδι. Κάτι για κάποιο μυστικό έλεγαν, είχε ακούσει τη μητέρα της να λέει ξεκάθαρα «ελπίζω να μην ήρθε η ώρα να φανερωθεί το μυστικό μας», «μην ανησυχείς» της είπε ο πατέρας. Ποιο μυστικό; Μα τι συμβαίνει; Η Ισμήνη ανυπομονούσε τόσο πολύ για το ταξίδι της τότε που δεν ασχολήθηκε να μάθει. Μα τώρα θυμάται ναι, θυμάται ακόμη που κάτι έλεγαν για Χαλκιδική…

Το κινητό της ξάφνου έτριξε και την συνέφερε από τις βαθιές σκέψεις της. Ήταν η Αριάδνη. Είναι ώρα να πηγαίνω. Η Αριάδνη έχει ήδη ξεκινήσει για την Καμάρα.

Την Αριάδνη την είχε γνωρίσει στα μαθήματα χορού που παρακολουθούσε τα απογεύματα μετά τη σχολή. Από την πρώτη κιόλας φορά που τη συνάντησε ένιωσε μια έντονη οικειότητα μαζί της, που γρήγορα έγιναν φίλες. Η Αριάδνη ήταν ένα χρόνο μικρότερη από την Ισμήνη, με καταγωγή από τη Χαλκιδική και σπούδαζε στο τμήμα οικονομικών του Αριστοτέλειου. Ήταν και εκείνη ψηλόλιγνη και μελαχρινή όπως την Ισμήνη, που κανείς θα έλεγε ότι έμοιαζαν κιόλας. Η Αριάδνη ήταν που προσκάλεσε την Ισμήνη στη Χαλκιδική για λίγες μέρες, προτού αποχωριστούν.

Φτάνοντας στην Καμάρα, η Ισμήνη βλέπει την Αριάδνη που την περίμενε εκεί. «Έτοιμη;» φωνάζει η Αριάδνη αγκαλιάζοντας τη φίλη της. «Πανέτοιμη» αποκρίθηκε η Ισμήνη χαμογελώντας. «Φύγαμε!».

…

Οι ώρες στο λεωφορείο κύλησαν σαν νερό αφού οι δύο φίλες συζητούσαν αδιάκοπα. Σχεδίαζαν το πρόγραμμα των επόμενων ημερών, σε ποιες παραλίες θα άραζαν και σε ποια μπαράκια θα έπιναν κοκτέιλς τα βράδια. Η Αριάδνη μάλιστα εξομολογήθηκε στην Ισμήνη την ιστορία της αδερφής της, την οποία δεν γνώρισε ποτέ, αφού οι γονείς της την έδωσαν για υιοθεσία προτού καν γεννηθεί η ίδια.

«Οι γονείς μου ήταν πάρα πολύ φτωχοί όταν γεννήθηκε η αδερφή μου. Αργότερα, όταν ο πατέρας μου έπιασε δουλειά στο λιμάνι, η οικογένεια μας κατάφερε να σταθεί οικονομικά. Και ήταν τότε που γεννήθηκα και εγώ. Γι’ αυτό με κράτησαν. Όσο για την αδερφή μου, οι γονείς μου έχασαν τα ίχνη της, το μόνο που γνωρίζουν είναι ότι την πήρε μια οικογένεια από την Κύπρο». «Λυπάμαι πολύ» είπε η Ισμήνη, σοκαρισμένη από αυτά που άκουγε, «εύχομαι αυτοί οι άνθρωποι που την πήραν να σας ψάξουν κάποτε οι ίδιοι και να τη βρείτε».

Φτάνοντας στη Χαλκιδική, ο πατέρας της Αριάδνης υποδέχτηκε τα δύο κορίτσια και τα οδήγησε στο σπίτι τους. Η Ισμήνη εντυπωσιάστηκε από τα καταπράσινα τοπία που έβλεπε σε όλη τη διαδρομή. Ακόμα και το σπίτι της Αριάδνης ήταν περιτριγυρισμένο με πανύψηλους πεύκους, που σαν σπίτι σε κάποια ταινία φάνταζε στα μάτια της Ισμήνης. Στην εξώπορτα του σπιτιού, τις περίμενε μια κυρία. Ήταν η κυρία Ελένη, η μητέρα της Αριάδνης, μία ψηλή κυρία με ήρεμο και συμπαθητικό πρόσωπο. «Καλωσορίσατε κορίτσια» τους φώναξε καθώς αυτές κατέβαιναν από το αυτοκίνητο, «ελάτε, ελάτε!».

Η Ισμήνη κατέβηκε από το αυτοκίνητο και ακολούθησε την Αριάδνη στην αυλή. Όσο τα δύο κορίτσια πλησίαζαν την κυρία Ελένη, εκείνη ολοένα και χλόμιαζε. Το ένιωσε. Εκείνη ήταν. Ναι, είδε το πρόσωπο της καθαρά. Ήταν σίγουρη. Η κυρία Ελένη έβλεπε μπροστά της, την χαμένη της κόρη.

…

Το μυστικό ανακάλεσε ξανά στη μνήμη της η Ισμήνη, συναρμολογώντας όλα τα κομμάτια. Να το μυστικό.

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: marketingmag.com.au