Πήρε το όνομά της από τους δύο νευρολόγους που περιέγραψαν πρώτοι την ασθένεια τους Edward Lambert και Lee Eaton. Συγκαταλέγεται στην κατηγορία των αυτοάνοσων νοσημάτων, των νοσημάτων δηλαδή που οφείλονται στην επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα κύτταρα του οργανισμού. Είναι μια σπάνια ασθένεια και η συχνότητα εμφάνισής της είναι άγνωστη. Εμφανίζεται σε άτομα μεγαλύτερης ηλικίας και συχνότερα στους άντρες.

Πρόκειται για μία διαταραχή στην μετάδοση του σήματος από τα νευρικά κύτταρα στους μύες. Συγκεκριμένα το ανοσοποιητικό σύστημα επιτίθεται στα κανάλια ασβεστίου που βρίσκονται στο τέλος των νευρικών κυττάρων εμποδίζοντας έτσι την απελευθέρωση ακετυλοχολίνης μιας ουσίας που βοηθά στην μετάδοση των νευρικών μηνυμάτων από το ένα κύτταρο στο άλλο. Τα μειωμένα επίπεδα ακετυλοχολίνης δεν είναι αρκετά για να προκαλέσουν την φυσική σύσπαση των μυών έτσι επηρεάζεται η ικανότητα του ατόμου να κινηθεί.

cheggcdn.com

Υπάρχουν 2 είδη του συνδρόμου τα οποία έχουν διαφορετική αιτία και ηλικία εμφάνισης αλλά οφείλονται στην ίδια αλλαγή στο σώμα που οδηγεί στην ασθένεια.

Το πρώτο αποτελεί το 50-60% των περιπτώσεων και συσχετίζεται με την συνύπαρξη καρκίνου στους πνεύμονες. Εμφανίζεται κατά μέσο όρο σε άτομα 60 ετών και προκαλείται από την τυχαία επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα νευρικά κύτταρα κατά την προσπάθεια του να καταπολεμήσει τον καρκίνο.

Το δεύτερο δεν σχετίζεται με τον καρκίνο αλλά μπορεί να συσχετίζεται με γενετική προδιάθεση στην αυτοανοσία. Εμφανίζεται κατά μέσο όρο σε άτομα ηλικίας 35 ετών.

Η ασθένεια εξελίσσεται αργά και προσβάλλει κυρίως τους ώμους κοντά στον κορμό του σώματος

Τα συμπτώματα είναι:

• Μυϊκή αδυναμία
• Μειωμένα αντανακλαστικά
• Διαταραχές στο αυτόνομο νευρικό σύστημα π.χ. μειωμένη εφίδρωση
• Αδυναμία στα πόδια και την λεκάνη που οδηγεί σε δυσκολία στο περπάτημα
• Αδυναμία στα χέρια και τους ώμους που δυσκολεύει την ικανότητα του ατόμου να φροντίζει τον εαυτό του
• Πιο ήπιο δευτερεύων σύμπτωμα είναι η αδυναμία στους μύες του προσώπου

Τα συμπτώματα χειροτερεύουν με την έκθεση σε ψηλές θερμοκρασίες και μπορούν να βελτιωθούν με την συστηματική άσκηση και ικανοποιητικό ύπνο.

Η διάγνωση γίνεται με κλινική εξέταση, ηλεκτρομυογράφημα, ανοσολογικές εξετάσεις και ανίχνευση συνυπαρχόντων καρκινωμάτων. Μετά την διάγνωση ο ασθενής πρέπει να εξετάζεται συστηματικά για την εμφάνιση κάποιου υποκείμενου καρκίνου όπως αυτός του πνεύμονα ή λέμφωμα καθώς η διάγνωση του συνδρόμου μπορεί να γίνει εώς και 3 χρόνια πριν την διάγνωση του καρκίνου.

Δεν υπάρχει κάποια θεραπεία όμως τα συμπτώματα μπορούν να αντιμετωπισθούν με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή.  

• Αν υπάρχει καρκίνος η θεραπεία εστιάζει στην θεραπεία του, με αυτό τον τρόπο υποχωρούν και τα συμπτώματα του συνδρόμου
• Φαρμακευτική αγωγή για βοήθεια των νευρικών μηνυμάτων να φτάσουν στους μύες
• Ανοσοκαταστολή
• Παροχή αντισωμάτων που εμποδίζουν προσωρινά την επίθεση του ανοσοποιητικού συστήματος στα νευρικά κύτταρα
• Πλασμαφαίρεση (διαδικασία κατά την οποία το αίμα περνά μέσα από ένα ιδικό μηχάνημα για την αφαίρεση των αντισωμάτων που επιτίθονται στα νευρικά κύτταρα)

Με την πάροδο του χρόνου και την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή τα συμπτώματα είναι πιο ήπια και σταδιακά ο ασθενής μπορεί να καταφέρει να σταματήσει την φαρμακευτική αγωγή.

Πηγές: mdacyprus.org, mda.org, hopkinsmedicine.org, nhs.uk, healthline.com

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: healthline.com