Ανεξάρτητα από την εικόνα που θέλουμε να προβάλλουμε στους γύρω μας, όλοι μας έχουμε ζήσει στιγμές όπου εγκλωβιζόμαστε μέσα στο ίδιο μας το μυαλό και τρέμουμε τον κόσμο. Τρέμουμε τον κόσμο γιατί τον βλέπουμε ξαφνικά μπροστά στα μάτια μας να μεγαλώνει, να μας προσπερνάει και εμείς, μαζεμένοι σε μια γωνιά του μυαλού μας, δεν μπορούμε παρά να νιώσουμε μικροί. Αυτός ο κόσμος όμως που τόσο μας τρομάζει, δεν παύει να αποτελείται από απλούς ανθρώπους που εμείς οι ίδιοι βγάλαμε ψηλά και ξεχωρίσαμε από τον εαυτό μας.  Όμως ακόμη και οι άνθρωποι που εσύ κοιτάζεις και λογαριάζεις για μεγάλους πίσω από τις κάμερες, πίσω από το προφίλ τους στο ίνσταγκραμ, πίσω ακόμη κι από τον ίδιο τους τον εαυτό βιώνουν στιγμές που κλεισμένοι μέσα στο μυαλό τους κοιτάνε τον κόσμο και νιώθουν  μικροί.  

Οπότε για αρχή ας απενοχοποιήσουμε όλοι την απογοήτευση και την αποτυχία που ο καθένας αναπόφευκτα θα αντιμετωπίσει στη ζωή του. Δεν υπάρχει τέλεια ζωή, τέλεια καθημερινότητα και αν υπάρχει σίγουρα δεν είναι αυτή που απέχει από την στεναχώρια. Κανείς δεν θα ‘πρεπε να περιμένει ο δρόμος προς την επιτυχία να είναι εύκολος και κανείς δεν θα ‘πρεπε να θεωρεί την επιτυχία ως κάτι το αντικειμενικό. Είναι καθαρά υποκειμενική με την έννοια του ότι αυτό που θεωρείται επιτυχία στη ζωή ενός ανθρώπου δεν σημαίνει πως έχει την ίδια αξία στη ζωή ενός άλλου. Η επιτυχία έχει την ιδιότητα να χρωματίζεται και να καθορίζεται από τον ίδιο τον άνθρωπο.

Η συνταγή για την επιτυχία συμπεριλαμβάνει αναμφίβολα πολλή δουλειά, πολλές θυσίες μα και αρκετές αποτυχίες. Τα λάθη μας δείχνουν τον δρόμο για τα σωστά. Δεν υπάρχει επομένως κανένας λόγος να τα φοβόμαστε και κανένας λόγος να μας αποθαρρύνουν, πρέπει μονάχα να τα αναγνωρίζουμε. Μαζί με τα λάθη και τα στραβά μας όμως εξίσου σημαντικό είναι να αναγνωρίζουμε τα χαρακτηριστικά που μας βοηθούν κάθε φορά να συνεχίσουμε. Εσύ, που νιώθεις τώρα μικρός, έχεις αναλογιστεί ποτέ το πόσο μακριά έφτασες; Έχει σκεφτεί πόσες φορές στο παρελθόν βρέθηκες σε αυτή τη θέση και, όχι μόνο επιβίωσες, μα εξελίχθηκες και σαν άνθρωπος;

Ε λοιπόν, εσύ που νιώθεις τώρα μικρός, μήπως είναι καιρός να αναγνωρίσεις την δύναμη του εαυτού σου;

gaia.com

Η έλλειψη αναγνώρισης ίσως να είναι το μεγαλύτερο αγκάθι που έχεις στη σχέση σου με τον εαυτό σου. Επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στο να αναγνωρίσουμε τα λάθη και τις αδυναμίες μας, χωρίς να παραλείπουμε να τιμωρούμε ανώφελα τον εαυτό μας γι’ αυτά, που αφήνουμε στην άκρη τις δυνατότητές μας οι οποίες είναι και οι μοναδικές που μπορούν να μας βοηθήσουν σε κάθε λάθος, σε κάθε αδυναμία. Και εδώ βρίσκεται το κλειδί για την μοναδική ίσως αντικειμενική επιτυχία: Την ισορροπία και την ηρεμία στη σχέση που έχουμε με τον εαυτό μας. Για να γίνει όμως αυτό επιβάλλεται να εκτιμήσουμε, να αγαπήσουμε και να κυνηγήσουμε την πραγματική περιουσία ενός ανθρώπου που δεν είναι παρά μονάχα η δύναμη που βρίσκεται βαθιά ριζωμένη μέσα του.

Δύναμη είναι η θέληση, είναι η αγνή και γνήσια λαχτάρα για ότι επιθυμείς στη ζωή, η λαχτάρα για την ίδια τη ζωή. Γιατί είναι αυτή που θα σου επιβάλει να σηκωθείς όταν θα έχεις πέσει. Δεν χρειάζεται τίποτα άλλο για να είσαι καλά. Μονάχα να το γνωρίζεις βαθιά και ειλικρινά πως από μέσα σου αναβλύζει μια δύναμη γεννημένη από εσένα. Το να είσαι εσύ, ναι μονάχα αυτό είναι αρκετό. Φτάνει να το αναγνωρίζεις, φτάνει μια στο τόσο να νιώθεις περήφανος για το που έχεις καταφέρει να φτάσεις.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: addicted2success.com