Ποτέ δεν ένιωσα στη ζωή μου μεγαλύτερη απειλή τόσο για μένα, όσο και για τα παιδιά μου, για τους ανθρώπους που έχω δίπλα μου και αγαπώ, τους λοιπούς γνωστούς και φίλους. Είναι άσχημο να «απειλείται» η ζωή σου, οι αξίες σου, ο κόσμος σου όλος. Θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε και σαν ένα είδος πολέμου, όχι τόσο πραγματικού, όσο ψυχολογικού. Ο Κορωνοϊός, που τον προσωποποιήσαμε, τον σατιρίσαμε, τον αναπαραστήσαμε με καρτούν για να μπορούν τα μικρά παιδάκια να τον κατανοήσουν, οπλίστηκε τόσο καλά που ξαφνικά έκανε όλη την υφήλιο να γίνει μια γροθιά για να τον αντιμετωπίσει. Έσπειρε και σπέρνει  την οδύνη και το θάνατο σε κάθε μέρος της γης.

Δυστυχώς όμως εμείς οι άνθρωποι για να συνειδητοποιήσουμε κάποια πράγματα πρέπει  να ταρακουνηθούμε… Πρέπει να φτάσουμε στα άκρα.. Πρέπει να ζήσουμε την απώλεια, την απειλή, τον περιορισμό. Είμαστε σοκαρισμένοι. Μένουμε άναυδοι με αυτά που ακούμε.. Ακολουθούμε όσο πιο πιστά μπορούμε κανόνες και μέτρα ασφαλείας. Μας ενδιαφέρει, προσπαθούμε αν μη τι άλλο να αποτρέψουμε τα χειρότερα. Γι’ αυτό και μείναμε σπίτι. .. Αυτό ενδείκνυται από την νέα κοινωνική καμπάνια, «Μείνε σπίτι», «BEE HOME» εξού και το challenge από  όλα τα Beez!

Με το άκουσμα αυτής της εντολής όμως πάθαμε όλοι ένα μικρό πανικό. Ξαφνικά νιώσαμε ότι θα απομονωθούμε, θα απομακρυνθούμε από τον έξω κόσμο, θα περιοριστούμε. Εφοδιαστήκαμε, εξοπλιστήκαμε μπας και μας λείψει τίποτα σε αυτό τον περιορισμό. Και ξεκινήσαμε να αλλάζουμε ρυθμούς και παραστάσεις. Πάνε οι έντονοι ρυθμοί το τρέξιμο, η έλλειψη ελεύθερου χρόνου. Μείναμε στο σπίτι, με τα παιδιά μας, το σύζυγό μας. Με τα κατοικίδιά μας ή με κάποιο συγγενικό πρόσωπο, ακόμα και μόνοι μας.

Και ξαφνικά νιώθουμε ήρεμοι, νιώθουμε επαρκείς με το να κάνουμε απλά καθημερινά πράγματα που δεν μας πιέζουν, αλλά μας ικανοποιούν, μας ευχαριστούν.

Αλλάξαμε το πρόγραμμά μας. Δεν έχουμε στην ουσία πρόγραμμα.. Είμαστε πιο χαλαροί. Ντυνόμαστε πιο απλά. Τακτοποιούμε το σπίτι μας, χαιρόμαστε τα παιδιά μας, ασχολούμαστε με τον εαυτό μας. Νοιαζόμαστε για τον συνάνθρωπό μας, ενημερωνόμαστε από τα μέσα, μιλάμε με μια φίλη που καιρό την  σκεφτόμαστε αλλά δεν είχαμε την πολυτέλεια του χρόνου να επικοινωνήσουμε μαζί της και μας έλειψε.. Και όλα αυτά γίνονται για κάτι καλό… για να αντιμετωπίσουμε αυτό τον Ιό. Μας έκανε πιο ανθρώπινους και μας βοήθησε να συνειδητοποιήσουμε ότι μπορούμε να ζήσουμε με πολύ πιο λίγα από αυτά που απαιτούμε να έχουμε. Ότι έχουμε ανθρώπους γύρω μας που μας  αγαπούν ή μας χρειάζονται.

Δυστυχώς όμως η φύση του ανθρώπου αυτό απαιτεί, κι επαληθεύεται μακράν μέσα από την ιστορία. Η αχορταγιά και η μανία για κυριαρχία, περιθωριοποιεί τα απλά καθημερινά πράγματα. Την ουσία δηλαδή της ζωής. Και θα λέγαμε ότι ο Ιός αυτός εμφανίστηκε σε ένα καθοριστικό σημείο. Για να βάλει ένα φραγμό στην κατάσταση αυτή.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν κι ας προβληματιστούμε. Είναι ανάγκη να φτάνουμε σε ακραία σημεία για να συνειδητοποιούμε την ουσία των πραγμάτων. Δεν μπορούμε από μόνοι μας ενωμένοι κι ο καθένας ξεχωριστά να έχουμε αυτοέλεγχο για τις πράξεις και τις απαιτήσεις μας; Εύχομαι σύντομα το δράμα αυτό που ζούμε σήμερα, σύντομα να τελειώσει. Να βρεθεί άμεσα μια θεραπεία για την αντιμετώπιση του.

Ας μας γίνει μάθημα αυτό για την υπόλοιπη μας ζωή! Ότι μας «δίδαξε» ο κορωνοϊός, να αξιοποιηθεί με τον καλύτερο τρόπο και να μας γίνουν τρόπος ζωής τα διδάγματα που αποκομίσαμε.  Σίγουρα το αύριο για όλους μας θα είναι διαφορετικό από το χτες. Όχι όμως και χειρότερο!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com