Βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα ενός άρθρου είναι η σχετικά μικρή έκτασή του.  Θα είμαι σύντομη, δεν έχω και πολλά να πω.  Πια.  Εξίσου βασικό γνώρισμα είναι το επίκαιρο θέμα του.  Θα είμαι δυστυχώς και επίκαιρη. 

Το πήρα απόφαση, θα γράψω για το ρήμα ΦΟΒΑΜΑΙ.  Μην μου λέτε για dead line, ξέρω καθυστέρησα, μα δεν με νοιάζει.  Τι δηλαδή;  Θα με στείλετε στο σπίτι μου;  Σπίτι μου είμαι εδώ και καιρό και θα είμαι για όσο χρειαστεί.  Δεν αντέχω όμως άλλες αναφορές στον θάνατο, φτάνει.  Θέλω να κλείσω τα πάντα, να κλείσω τα μάτια μου και να κοιμηθώ για μέρες.  Όταν ξυπνήσω, όλα αυτά θα είναι απλώς ένας εφιάλτης, ένα κακό όνειρο.  Γίνεται;  Δε γίνεται.  Μα φοβάμαι με όσα γίνονται… 

ΦΟΒΑΜΑΙ.

Το ρήμα ΦΟΒΑΜΑΙ / ΦΟΒΟΥΜΑΙ ανήκει στην κατηγορία των συνηρημένων ρημάτων και συγκεκριμένα στη β΄ τάξη.  Στη νέα ελληνική ανήκει στα ρήματα της β΄ συζυγίας και συγκεκριμένα στη β΄ τάξη και πάλι.  Από το ρήμα αυτό εξαρτώνται οι ενδοιαστικές προτάσεις.  Στα Λατινικά (timeo) και πάλι ανήκει στη β΄ συζυγία των ρημάτων.  Η κόρη μου, αν όλα πάνε καλά, του χρόνου θα φοιτήσει στη Β΄ Τάξη.  Θέλω να βρεθώ και πάλι με τους μαθητές μου στην τάξη μου.  Η τάξη των πραγμάτων έχει διασαλευθεί.  Πρέπει να βάλω σε τάξη τις σκέψεις μου…

Θα σταματήσω να γράφω, μετάνιωσα, διώξτε με να τελειώνει όλο αυτό…

ΦΟΒΑΜΑΙ.

Φοβάμαι, μήπως φοβηθώ.  Αυτό μου συμβαίνει.  Φοβάμαι, μήπως φοβηθώ και συνηθίσω στον φόβο.  Βλέπεις η κληρονομικότητα, έχω βαρύ ιστορικό, στο οποίο αντιστέκομαι, γιατί το τιθασεύω ακόμη εκείνο το περιβόλι του μυαλού που ακούσια δουλεύει μόνο του και πλάθει δαιμονισμένα σενάρια.  Το τιθασεύω, για πόσο ακόμη;  Καβαφικό αδιέξοδο.  Τούτα τα τείχη, τούτο τον εγκλεισμό ποτέ δεν τον περίμενα. 

Φοβάμαι, μήπως φοβηθώ και συνηθίσω στον αποκλεισμό.  Φοβάμαι, μήπως φοβηθώ την πρώτη αγκαλιά, μήπως κάνω δεύτερες σκέψεις, μήπως δεν δώσω το χέρι μου.  Φοβάμαι την απανθρωποποίηση. 

Φοβάμαι, μήπως συνηθίσω στις απρόσωπες φωνές.  Φοβάμαι να υποκρίνομαι ότι δε φοβάμαι.  Φοβάμαι που ακούω τη φωνή του γέρου πατέρα που υποκρίνεται κι αυτός ότι είναι καλά.  Φοβάμαι, μήπως φοβηθώ να κοιτάξω μετά το αποκαρδιωμένο βλέμμα του.

Φοβάμαι το μετά.

Φοβάμαι το μετά και το αύριο που σαν αύριο πια δεν μοιάζει.

Θα σταματήσω να γράφω, μετάνιωσα, διώξτε με να τελειώνει όλο αυτό…

constantiaphilippou

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com