Το δικό μου άρθρο, έχει να κάνει με έναν πολύ σημαντικό άνθρωπο στη ζωή μου και μια πολύ σημαντική περίοδο που πέρασε στη ζωή της, την οποία ωστόσο τελικά οι περισσότερες γυναίκες θα ζήσουμε! Η σημερινή μου «καλεσμένη», είναι η κολλητή και αδερφή μου από άλλη μάνα, η Μύρια, 25 ετών και έγινε πρόσφατα μανούλα! Και όπως θα καταλάβατε και από τον πρόλογο, θα μας εξιστορήσει την όλη πορεία της εγκυμοσύνη της, γιατί η μητρότητα είναι ότι πιο σημαντικό μπορεί να ζήσει μια γυναίκα. Αλλάζει το κορμί τόσο πολύ και όχι μόνο, είναι μια όμορφη αλλά και δύσκολη περίοδος στην οποία χρειάζεσαι πολλή υπομονή και αγάπη και εσύ αλλά και οι αυτοί που συνδέονται άμεσα μαζί σου.

Περιέγραψε πώς ένιωθες τους πρώτους 3 μήνες (Ποιες ήταν οι αλλαγές που πρόσεξες; Ψυχολογικές/ Σωματικές)

Αρχικά νιώθεις το άγχος του άγνωστου. Δηλαδή πως θα είναι η όλη κατάσταση, αν θα πάνε όλα καλά και πως θα είμαι στη πορεία με ένα μωρό. Κοινώς, το μυαλό μου ήταν ανακατεμένο όσο τίποτα άλλο. Κυρίως αυτό που με φόβιζε, ήταν οι πρώτοι 3 μήνες, που όλοι ξέρουμε πόσο κρίσιμοι είναι για να κρατήσει η μήτρα το έμβρυο. Τώρα σωματικά, είχα αναγούλες, ναυτίες, κράμπες κοντά στη περιοχή της μήτρας, ένιωθα πολύ νυσταγμένη, πονούσα το δέρμα μου, είχα άγχος. Κοινώς, είχα συμπτώματα της περιόδου.

Περιέγραψε πώς ένιωθες μετά τους πρώτους 3 μήνες (Ποιες άλλες αλλαγές προέκυψαν; Ψυχολογικές/ Σωματικές)

Μετά τους πρώτους 3 μήνες, δεν ένιωθα κάτι στο σώμα να με πονά. Η κοιλίτσα δεν φαινόταν ακόμα. Το μόνο σύμπτωμα που κράτησε σε όλη την εγκυμοσύνη, ήταν η νύστα που ένιωθα. Κατα τα άλλα, ξεκίνησα να μπαίνω σε ένα πρόγραμμα σιγά σιγά, για το τι χρειάζεται το μωρό, γενικότερα μια μικρή έρευνα! Η κοιλίτσα μου, ξεκίνησε να μεγαλώνει αρχές του 6^ου μήνα. Όσον αφορά, το ψυχολογικό κομμάτι… ήμουν υπερευαίσθητη, ξεσπούσα εύκολα και έκλαιγα και πολύ εύκολα, άσχετα αν αντιλαμβανόμουν εκείνη την ώρα πως δεν έχω και κανένα ουσιαστικό λόγο. Εννοείται γι’ αυτή την «κατάσταση», οφείλονται οι ορμόνες, οι οποίες είναι στα ύψη και όσο περνούσε ο καιρός, χειροτέρευε! Εννοείται είχα φοβίες και λόγω της πανδημίας, δεν ήταν εύκολο να κινηθείς και να νιώθεις ασφάλεια, για ευνόητους λόγους, γενικότερα φοβόμουν μην κολλήσω.

Τι ήταν το πιο δύσκολο για σένα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σου;

Το πιο δύσκολο μου στάδιο, όπως θεωρώ και στις πλείστες μανούλες, είναι όταν ξεκινά να φουσκώνει η κοιλίτσα, δηλαδή μετά τον 6^ο μήνα που δεν μπορούσα να κοιμάμαι όπως θέλω και όπως με βολεύει, είχα έννοια όταν γύριζα πλάι μήπως και την ζουλήξω. Όπως επίσης το γεγονός ότι δεν μπορούσα να σκύψω εύκολα.

Πώς ένιωθες κατά τη διάρκεια που είχε μεγαλώσει η κοιλιά σου και πώς ήταν η αίσθηση του μωρού στη κοιλίτσα σου; Δυσκολευόσουν σίγουρα, τι σε δυσκόλευε περισσότερο;

Η αίσθηση του μωρού στην κοιλιά είναι λες και κάτι κολυμπά μέσα σου, κυριολεκτικά λες και κάποιος πλατσουρίζει! Την ένιωθα να κινείται τόσο ομοιόμορφα και γαλήνια μέσα στη κοιλιά μου, ήταν παράξενη αλλά και ταυτόχρονα πολύ ωραία αίσθηση. Μπορούσα, ξεκάθαρα να την αντιληφθώ όσο μεγάλωνε, πώς κάτι υπήρχε εκεί μέσα, δεν είναι αίσθημα φόβου, αντίθετα.. κάτι πολύ γλυκό και ζεστό. Αυτό που με δυσκόλεψε όπως προανάφερα είναι λόγω της φουσκωμένης κοιλίτσας δεν μπορούσα να κάνω κάποιες δουλειές μόνη μου πλέον, δεν μπορούσα να πιάσω βαρετά πράγματα, ούτε να σκύψω για να κλείσω τα παπούτσια μου ..και επίσης ούτε να οδηγήσω!

Πώς ένιωσες όταν πήγαινες στη κλινική να γεννήσεις; Με ποια μέθοδο γέννησες; Τι σε ενόχλησε περισσότερο (πόνος ή ότιδήποτε).

Καταρχάς γέννησα με καισαρική και πιο συγκεκριμένα με επισκληρίδιο αναισθησία, λόγω υψηλής μυωπίας. Όταν πήγαινα στην κλινική ήμουν πολύ αγχωμένη αν όλα θα πάνε καλά, αν θα πονέσω, αν θα είμαι εντάξει και εγώ και το μωρό. Γενικότερα, πως θα κυλούσε όλο αυτό! Ταυτόχρονα, ένιωθα ανυπομονησία να κρατήσω την κόρη μου στην αγκαλιά μου!!!

Σε μια κοπέλα, θα έδινα την συμβουλή, να διαλέξει με προσοχή τον γυναικολόγο της, να νιώθει ασφάλεια μαζί του, καθότι είναι μια πολύ σημαντική στιγμή και σε κατακλύζουν πολλά συναισθήματα, κυρίως αυτό του φόβου! Επίσης, αν χρειαστεί να κάνει επισκληρίδιο..την συμβουλεύω να χαλαρώσει και να αφεθεί για να μην πονέσει, διότι όσο περισσότερο είσαι σφιγμένη τόσο πιο εύκολο είναι να κουνηθείς και άρα να δυσκολέψεις την διαδικασία.. ενώ είναι κάτι απλό και εύκολο!

Αυτό που με ενόχλησε κατά τη διάρκεια της γέννας είναι ότι, όταν με άνοιξαν το μωρό δεν είχε κατέβει ικανοποιητικά προς τα κάτω (δεν είναι λάθος του γιατρού, καμιά φορά οι καισαρικές τα έχουν αυτά, δεν μπορείς να ελέγξεις το μωρό). Ουσιαστικά ο γιατρός μου άσκησε πίεση πάνω από την κοιλιά, κοντά στο στομάχι και προς τα κάτω, η οποία μου ήρθε από το πουθενά, καθότι ήμουν προετοιμασμένη να μην πονέσω καθόλου.

Πώς ένιωσες με την ολοκλήρωση της διαδικασίας, όταν σε πήραν στο δωμάτιο και μετά;

Αρχικά, ένιωθα χαμένη.. αλλά μόλις είδα το μωρό μου, τα ξέχασα όλα, τον πόνο, όλα. Απλά χάθηκα στο να την χαζεύω, να σιγουρευτώ αν είναι καλά! Εννοείται ένιωσα το κενό που υπήρχε στη κοιλιά μου και ήταν πολύ παράξενο, διότι 9 μήνες είχα συνηθίσει να φιλοξενώ ακόμα ένα άτομο μέσα σε ένα κορμί. Αυτό που με άγχωσε ήταν το ότι πλέον δεν μπορούσα να την προστατεύω με το ίδιο μου το κορμί. Πλέον δεν εξαρτιόταν καθαρά από εμένα η προστασία της.

Ποιες ήταν οι ανησυχίες, οι σκέψεις και οι χαρές σου κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης σου;

Η κύρια ανησυχία μου, ήταν να μην κολλήσω covid, διότι δεν ήξερα τι επιπλοκές ίσως να είχε στο μωρό αλλά και ο φόβος του να μην γεννήσω μόνη μου και χωρίς τον γιατρό μου. Πολλή χαρά μου έδινε η κάθε φορά που πήγαινα στο γυναικολόγο και ξεκαθάριζε και ένα της χαρακτηριστικό στον υπέρηχο. Συναίσθημα ανεκτίμητης αξίας. Επίσης, κάτι άλλο πολύ όμορφο ήταν όταν μεγάλωσε αρκετά και κατάφερνε να την νιώσει και ο Δημήτρης να μας κλωτσά.

Ένας από τους φόβους μου ήταν η επισκληρίδιος και ο καθετήρας. Πώς ήταν η όλη διαδικασία με τον καθετήρα; Όταν μου έβαλαν τον καθετήρα δεν ένιωσα κάτι, γιατί μου είχαν ήδη βάλει την επισκληρίδιο. Επίσης, όταν της έβγαλαν τον καθετήρα δεν ένιωσε κάτι φοβερό αν και περίμενε ότι θα την κάψει ή θα πονέσει. Αντιθέτως, δεν ένιωσε καν ενόχληση, δεν ήταν επώδυνο.

Άγχος είχαν για το όταν έρθει το μωρό και αν θα είμαστε εντάξει.. εντάξει υπό την έννοια αν θα τρώει, αν δεν θα τρώει, αν θα μάθουμε εύκολα να αλλάζουμε πάνες, αν θα καταφέρω να θηλάσω ή όχι καθότι είναι και λίγο ταμπού στην κοινωνία μας. Δηλαδή, πολλοί θεωρούν ότι όσο το μωρό θηλάζει, το στήθος θα παράγει.. μόνο που η καισαρική είναι επέμβαση άρα έχει πολύ στρέσς και άγχος. Κυρίως μετά που φεύγει η επισκληρίδιος, ο πόνος που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα ίσως  να είναι ικανός να της κόψει το γάλα. Ο θηλασμός ωστόσο όσο όμορφος και αν είναι .. είναι και εξουθενωτικός.

Μετάνιωσες που γέννησες σε σχετικά μικρή ηλικία;

Όχι, καθόλου διότι χρειάζεσαι αρκετές αντοχές για να είσαι μανούλα και όσο μεγαλώνουμε, οι αντοχές μας μειώνονται. Γι’ αυτό το λόγο δεν το μετανιώνω με τίποτα!

Τι έχεις να συμβουλεύσεις τις νέες και μη μανούλες; Αναφορικά με όλα τα στάδια της εγκυμοσύνης σου. Είτε αφορά το ψυχολογικό κομμάτι, είτε αφορά το ίδιο τους το κορμί. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια περίοδος που το γυναικείο σώμα περνά από πολλά στάδια αλλά καταλήγει να είναι ίσως και η πιο όμορφη περίοδος της ζωής της;

Η συμβουλή μου είναι να προσπαθήσουν όσο μπορούν να χαρούν την εγκυμοσύνη τους, να σκέφτονται θετικά, να έχουν άτομα γύρω τους που να τις στηρίζουν ασταμάτητα και ένα γιατρό με τον οποίο να νιώθει άνετα να του μιλήσει ανά πάσα στιγμή για οτιδήποτε. Να το απολαύσουν στο έπακρον, γιατί οι μήνες περνούν πολύ γρήγορα. Αυτόν τον ξεχωριστό δεσμό που δημιουργείται λόγω του ότι νιώθεις το μωρό σου να μεγαλώνει μέσα στη κοιλιά σου. Επίσης, να μην αγχωθούν για τα κιλά, το σώμα θα επανέλθει ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΛΥΣΕΙ ΤΟ ΑΓΧΟΣ. Ααα και να κοιμηθούν πολλές ώρες πριν αποφασίσουν να κάνουν παιδάκια.

Θα το ξανάκανες; J <3

ΝΑΙ! Ενώ τις πρώτες 2 μέρες ένιωθα πως δεν θα το ξανάκανα λόγω του πόνου της τομής, λόγω της απουσίας της αναισθησίας της επισκληρίδιου… πονούσα γιατί ήμουν μόνο με παυσίπονα. Εννοείται είναι μια δύσκολη περίοδο, καθότι οι ορμόνες πέφτουν κατακόρυφα και είναι κάτι το οποίο εξουθενώνει την ψυχολογία. Αλλά αξίζει το κόπο.. με τα χίλια!

Το να είσαι μαμά είναι full time job αλλά είναι και η καλύτερη δουλειά που μπορεί να κάνει μια γυναίκα, κατά την άποψη μου. Είναι λες και χτυπά η καρδιά σου έξω από το σώμα σου. Ενώ είσαι εξουθενωμένη και βλέπεις τα ματάκια του, τότε ξεχνάς τα πάντα, κάθε δυσκολία και το απολαμβάνεις!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com