Ναι, θα το παραδεχθώ κι ας μην ακουστεί ρατσιστικό παρακαλώ. Μόλις μου πρότειναν οι φίλοι μου να πάμε διακοπές στο Βουκουρέστι, δεν είχα εντυπωσιαστεί. Λίγο γιατί ήταν παντελώς άγνωστο το τοπίο για μένα, λίγο που έχουν καταχωρηθεί κάπως στη συνείδησή μας οι χώρες του ανατολικού μπλοκ ως τριτοκοσμικές, πήγα πάντως κάπως διστακτικά. Όμως, θέλω να γράψω γι’ αυτό το ταξίδι, ακριβώς γιατί μου δίδαξε ένα μεγάλο μάθημα:

«Να ακούς, αλλά μετά να βλέπεις και ύστερα να κρίνεις». Γιατί αν ακούς μόνο, τότε κινδυνεύεις να υποπέσεις σε μια πλάνη.

Οι λόγοι που επέλεξα αυτό το ταξίδι:

Κατ’ ακρίβεια δεν το επέλεξα… Με επέλεξε!

1. Θέλαμε κάτι οικονομικό:

Ήταν κάπου κοντά στο Πάσχα και όλη η παρέα χρειαζόμασταν ένα quick-break απ’ όλα τα βαρετά. Βάλαμε κάτω τις επιλογές μας και ανάλογα με το budget των περισσότερων, τελικά καταλήξαμε στο Βουκουρέστι, την πρωτεύουσα της Ρουμανίας. Υπήρχαν  μάλιστα πολύ καλές προσφορές με την ρουμάνικη εταιρεία Blueair και την ουγγρική Wizzair εκείνη την περίοδο και σκεφτήκαμε «γιατί όχι;» Να δούμε κάτι το διαφορετικό, μιας και στο ανατολικό μπλοκ δεν είχαμε ξαναπάει.

2. Η μόδα:

Δες και ξαναδές όλες αυτές τις φωτογραφίες φίλων και αγνώστων που έγραψαν στη λεζάντα «At Bucharest», είχε γίνει ήδη μια πλύση εγκεφάλου.

3. Τα σπα!!!:

Πλάκα πλάκα μέχρι τη μέρα που τελικά τα κλείσαμε επίσημα, όλο και κάποιον έβρισκα να μου λέει την εξής ατάκα μόλις του έλεγα πως σκεφτόμαστε να πάμε Βουκουρέστι: «Α, επίαμε και εμείς Βουκουρέστι! Να πάτε στα σπα!». Επομένως εκείνα τα σπα… που υπόσχονταν τον ίδιο τον παράδεισο ήταν ένας βασικός λόγος γι’ αυτή την επιλογή μας.

Έχει ο καιρός… γυρίσματα:

Απρίλη μήνα, φαντάζεσαι ότι ο καιρός θα είναι γλυκός σε όλη την Ευρώπη. Εμείς οι Κυπραίοι είμαστε και λίγο τουρτούρηδες (σόρρυ που συνηθίσαμε στις πηράες) γι’ αυτό και οι φίλοι μου αποφάσισαν να πάρουν ότι μάλλινο, κι ότι παλτό είχαν για το Βουκουρέστι, μιας και είδαμε ότι την προηγούμενη εβδομάδα χιόνιζε!  Βέβαια εγώ, το έπαιξα αντάρτης και τελικά δεν έχασα, γιατί ήμουν ο χαλαρότερος -μάλλον ο τυχερότερος- όλων αφού με μερικά ελαφριά ρούχα ήμουν άνετος κι ωραίος! Θα χουνε πάντως να το λένε για το κουβάλημα των παλτών τους!

Αξιοσημείωτα αξιοθέατα:

Ωραία. Εδώ θα δυσκολευτώ. Δεν είναι κι ότι γύρισα κι όλο τον κόσμο, αλλά… νιέτ. Το Βουκουρέστι δεν έχει και τόσα αξιοθέατα για να δεις που τελοσπάντων μπορούν να συγκριθούν με τα γκράντε αξιοθέατα των λοιπών δυτικών πρωτευουσών της Ευρώπης, αλλά ίσως να είναι κι αυτό που το ξεχωρίζει;  Θα δείτε πάντως πολλά μουντά, ερειπωμένα κτήρια, που μοιάζουν λες κι έμειναν απείραχτα κι ανάμεσά τους νέα σύγχρονα κτήρια, που δίνουν την εντύπωση πως το Βουκουρέστι δεν έχει βρει ακόμη την ταυτότητά του ούτε τη θέση του στη σύγχρονη εποχή.

1. Πάρκο Herastrau & Μουσείο του χωριού:

Βρίσκονται στην ίδια ακτίνα, το ένα κοντά στο άλλο και πιστεύω είναι απ’ τα must-do στην πόλη. Το πάρκο είναι ιδανικό για βόλτα και σφύζει από ζωή. Μάλιστα θα ήθελα να είχαμε κάνει και κανό στον ποταμό δίπλα του, αλλά οι καιρικές συνθήκες δεν το άφησαν να συμβεί! Απ’ την άλλη το μουσείο είναι υπαίθριο και μπορείς να δεις τα παραδοσιακά σπίτια και τον τρόπο ζωής των παλιών κατοίκων της πόλης, αρκετά ενδιαφέρον.

2. Το Therme Spa:

Το βάζω πρώτο και σαν αξιοθέατο γιατί  το θεωρώ το απόλυτο must-see! Μπορεί έξω να ήταν πάος σιόνι, αλλά εμείς βουλιάζαμε στις θερμαινόμενες πισίνες του σπα, με τα μπουρνούζια μας και τα ποτάκια μας. Μακράν πολύ εξελιγμένοι σ’ αυτό το επίπεδο σε σχέση με την Κύπρο και θα το χαρακτήριζα ένα «στολίδι ευεξίας». Φοβερή εμπειρία να είσαι στην εξωτερική πισίνα και έξω η θερμοκρασία -5 βαθμούς κελσίου. Οι πισίνες έχουν άλατα, η κάθε μια και ένα διαφορετικό ιδανικά για χαλάρωση και τόνωση του δέρματος, ενώ μπορείς να απολαύσεις και τις πολλές άλλες επιλογές που σου δίνονται (π.χ. υπάρχει σάουνα όπου βλέπεις ταινία, κρεβάτι που σου κάνει μασάζ, μπορείς να κλείσεις και κανονικό μασάζ κτλ). Το συνιστώ 100% και θα ξαναπήγαινα μόνο γι’ αυτό στο Βουκουρέστι. Α, και όλα αυτά μόλις με 20-25 ευρώ περίπου για όλη τη μέρα!!!

3. Κάστρο του κόμη Δράκουλα

Καλό είναι να τολμήσετε μια εκδρομή πιο έξω απ’ το Βουκουρέστι, στο κάστρο του κόμη Δράκουλα, κάτι που εγώ λόγο περιορισμένου χρόνου, δεν μπόρεσα δυστυχώς να κάνω.

4. Αυτά!!!!!!!!!!!!

Τι κρατώ:

• Τo therme Spa: (για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Δεν σας έπεισα ακόμη;)
• Το Caru Cu Bere: OK, καθαρά τουριστικό, για τα δικά μου γούστα το φαγητό ήταν μέτριο προς κακό, αλλά το βάζω στα to-do γιατί αξίζει να μπεις μέσα στο χώρο απλά! Και έπειτα να γευτείς ένα παραδοσιακό ρουμάνικο γεύμα (αρκετή κρεατίλα) και μπύρα δικής τους παραγωγής, στην αρχαιότερη μπυραρία της πόλης!

• Club Baboo: Για τους λάτρεις της διασκέδασης επίσης το συνιστώ ανεπιφύλακτα. Τρισδιάστατο κλαπ, με led γιγαντοοθόνες, ημίγυμνες χορεύτριες που λικνίζονταν σε σκηνές που αιωρούνταν στον αέρα, ο dj υπερυψώνεται πάνω απ’ τα κεφάλια των θαμώνων και γενικά ένα εντυπωσιακό υπερθέαμα. Σίγουρα δεν έχω ξαναδεί κάτι παρόμοιο στην Κύπρο. Σημειωτέον ότι έπαιξαν και Παντελίδη! Θα χρειαστείτε ταξί μέχρι εκεί!

• Καφέ Van Gogh: Ωραία διακοσμημένο, πολύ δημιουργική η ιδέα με τις ομπρέλες κρεμασμένες στην οροφή. Όμως πολύ καλές και οι τιμές και πολύ εύγεστα και τα φαγητά. Ιδανικό για πρωινό ή brunch. Το τιμήσαμε 2 φορές!

• AFI Cotroceni shopping Mall: Ένα shopping mall σε σχήμα μπάλας, τεράστιο, με πολλά brands. Θα το λατρέψουν και οι γυναίκες αλλά και οι άντρες γιατί περιλαμβάνει και πάρκο δραστηριοτήτων (πχ μπορείς να κάνεις αναρρίχηση. Τι; Ναι! Μέσα στο mall!)

• Nomads Bar: Ωραίο μπαράκι, τα Σάββατα ντυθείτε καλά για να μη φάτε πόρτα (όπως εγώ) και τις Κυριακές είναι πιο χαλαρά. Πάντως ωραία ατμόσφαιρα, μοντέρνα αισθητική, ότι πρέπει για νέους.

Τι πετώ:

• Το παλάτι του Λαού: Είναι λέει το δεύτερο μεγαλύτερο κτήριο , μετά το αμερικανικό Πεντάγωνο, που διακρίνεται κι απ’ το φεγγάρι. Εκεί έδρασε ο Τσαουσέσκου, εκεί πραγματοποιήθηκε ο γάμος της γνωστής χορεύτριας Νάντια Κομανέτσι και εκεί στεγάζεται σήμερα το Ρουμανικό κοινοβούλιο. ΟΚ, το περιμένεις γκράντε, σωστά; Φταίω όμως που το Παλάτι του Λαού δε μου έκανε καμία αίσθηση; Ένας φτωχός προθάλαμος γεμάτος με ασαφή διακόσμηση (χαλιά μιας άλλης εποχής και πίνακες αμφιβόλου αξίας), μια παλιομοδίτικη γενικά αισθητική, δεν μπορούν να σε προϊδεάσουν για κάτι καλύτερο. Διατηρώ βέβαια τις επιφυλάξεις μου, γιατί δεν μπήκαμε στα ενδότερα του παλατιού, γιατί μας απογοήτευσε τόσο η είσοδος που αλλάξαμε γνώμη και φύγαμε.

• Ένα ταξί παρακαλώ!!! Ή μήπως όχι;  Την πρώτη φορά που μας έκλεψαν οι ταξιτζήδες είπαμε είναι μεμονωμένο περιστατικό. Την πέμπτη, έκτη φορά πια, συνειδητοποιήσαμε πως είναι ο κανόνας. Να είστε προσεκτικοί και να προσυμφωνείτε την τιμή ή να ζητάτε απ’ το ξενοδοχείο να σας κλείσει, για να είστε απόλυτα σίγουροι πως δεν θα σας κλέψουν. Πάντως εμείς ουκ ολίγες φορές διαπληκτιστήκαμε μαζί τους!
• Συνεννόηση… μπουζούκ! Αρχικά προσπαθήσαμε με τα αγγλικά. Ακόμη και σε βασικά τουριστικά σημεία ή τουριστικά μέρη, δεν μιλούσαν αγγλικά. Έπειτα επιστρατεύσαμε τη γλώσσα του σώματος και τη νοηματική, χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά κάμναμε της κκελές μας και ακολουθούσαμε τη διαίσθησή μας, γιατί κάθε είδους επικοινωνίας ήταν ανέφικτη. Να ναι καλά η Siri και το google maps, αλλιώς θα μας βρίσκατε στο Βιετνάμ, γιατί ούτε και πινακίδες έχουν κατατοπιστικές, ούτε κι εξυπηρετικοί είναι οι πλείστοι (κατ’ ακρίβειαν αυστηρές φάτσες, μούργοι). Βέβαια αυτό δεν αποτελεί και τον κανόνα της υπόθεσης, αλλά εγώ αυτό είδα, αυτό λέω!
• Οι τιμές: Μου έκαναν πραγματικά εντύπωση. Παραγγέλναμε όλα τα πιάτα (ορεκτικό, κυρίως, επιδόρπιο) και ποτά και συνήθως πληρώναμε 12-15 ευρώ μάξ! Γενικά για τέσσερις μέρες 250 ευρώ φθάνουν και περισσεύουν και είσαι και πολύ large μη σου πω!

• Βουκουρέστι αλά Αγία Νάπα: Όντως η κεντρική πλατεία το βράδυ και το έξαλλο nightlife της πόλης μου θύμισε έντονα Αγία Νάπα. Πολλά μπαράκια, μπυραρίες και οίκοι ανοχής στη σειρά και μάζες νεαρών που φλερτάρουν ή κυνηγούν το σεξ της μιας βραδιάς. Ο λεγόμενος σεξοτουρισμός δεσπόζει και το αλκοόλ, και το κουντώ σε κουντάς με ρέουν άφθονα στην περιοχή. ΟΚ, δεν ενθουσιάστηκα με το προϊόν διασκέδασης του Βουκουρεστίου και η Νάπα θα’ ναι πάντα Νάπα! Σόρρυ Βουκουρεστιανοί μου φίλοι!

Πού καταλήγω;

Πολλοί του δίνουν το προσωνύμιο «Μικρό Παρίσι». Θα έλεγα όμως πως δεν του ταιριάζει καθόλου, γιατί καταρχάς δεν είναι καθόλου μικρό το Βουκουρέστι, ούτε και έχει τις τόσο γραφικές γειτονιές του Παρισιού ή την αριστοκρατία του. Δε νομίζω ότι με κέρδισε ως φυσική ομορφιά, ούτε η αρχιτεκτονική του, ούτε τα αξιοθέατά του. Όμως είναι μια καλή επιλογή για μια γρήγορη απόδραση τριών-τεσσάρων ημερών, κυρίως ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ για όλες τις τσέπες, ιδανική θα πρόσθετα για henz & bachelors πάρτι. Όντως πρόκειται για μια πόλη που προσπαθεί ακόμη να απεγκλωβιστεί απ’ το παρελθόν της και να εκσυγχρονιστεί και νομίζω πως αξίζει της προσοχής μας μόνο και μόνο γι’ αυτό το λόγο. Εν τέλει, είναι ότι πρέπει για Βουκου … ρέστ, με άλλα λόγια για λίγη χαλάρωση και απόδραση απ’ τα καθημερινά άγχη, παιδιά! Και μία πρόβλεψη για το τέλος: Το Βουκουρέστι σε 10 χρόνια από τώρα θα είναι πιο must και απ’ τα must, γι’ αυτό προλάβετε τώρα που είναι παραδόξως «απείραχτο».

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com