Είναι γεγονός.  Όλοι μαδούσαμε τα κίτρινα εκείνα λουλουδάκια όταν ήμασταν στο δημοτικό, διερωτώμενοι αν μας αγαπά ή όχι.  Η αιώνια απορία όλων, since the age of 5.  Είναι επίσης γεγονός, ότι το κλικ σου σ’ αυτό το άρθρο δεν είναι καθόλου τυχαίο….  Απορείς και τώρα στα 15, 25, 35 σου αν σ’ αγαπάει ή δε σ’ αγαπάει;

Τραγελαφικό συναίσθημα να συνειδητοποιείς πως όταν ερωτεύεσαι πράττεις και σκέφτεσαι σαν τότε…  σαν μωρό… Ή σαν «μωρός» τελικά;  

Φίλε αναγνώστη, πέτα τα λουλουδάκια μαργαριτούλες σου. Σβήσε όλα αυτά τα θετικού περιεχομένου επίθετα με τα οποία χαρακτήρισες εκείνο το άτομο στους φίλους σου τις προάλλες…  Δεν είμαστε πια 5, μήτε περιμένουμε τον πρίγκιπα ή την πριγκίπισσα.  Είμαστε νέοι πια… και η καρδιά μας χτυπά πιο έντονα από ποτέ άλλοτε για κείνον/η.  Ναι ναι…. Το πιο καταπληκτικό άτομο που εφηύρε ο πλάστης – συ πας!  Και αν ακόμη και τώρα διερωτάσαι αν σε θέλει, σου λέω εγώ: Δε σε θέλει. Sorry not sorry!

Αν νιώθει κάτι πραγματικά για σένα, δε σ’ αφήνει να απορείς.  Δε σε κάνει να διερωτάσαι. Κανένα δευτερόλεπτο.  

Ααααα! Και για να προλάβω την επόμενή σου σκέψη – και πιθανή ερώτηση στα κολλητάρια σου – κανένας που ενδιαφέρεται πραγματικά, δε θα ρίσκαρε τη φυγή σου, με κανένα τρόπο και για κανένα λόγο! Αλήθεια, εσύ πόσες φορές ενόσω νοιαζόσουν για κάποιον άφησες το κινητό αφόρτιστο; Πόσες φορές το ξέχασες στο σπίτι; Πόσες φορές κουράστηκες τόσο πολύ από τη δουλειά/ πανεπιστήμιο/ σχολείο που δεν άντεξες να τον δεις; NO EXCUSES!

Κι αφού αντιλαμβάνεσαι τόσα, είναι να απορείς πως δεν αντιλαμβάνεσαι τόσα… Λυπάμαι, μα δε σε θέλει.  Δεν έχει σχέση το γιατί.  Μην το υπεραναλύεις.  Τζάμπα κουράζεσαι… «μέτραγα ανάποδα διακόσια και έφτασα μια μέρα στο μηδέν»… Το αποτέλεσμα θα είναι ούτως ή άλλως το ίδιο. 

Μ΄ αγαπά; Δε μ’ αγαπά; Μ’ αγαπά; Δε μ’ αγαπά; ….ΕΕΕ δε σε αγαπά!

Μην απορείς και μη διερωτάσαι. Ο έρωτας είναι τόσο έντονο συναίσθημα, που δεν μπορείς εφόσον το νιώθεις να το κρύψεις, ούτε να το περιορίσεις. Είναι υπεράνω του εαυτού σου. Μια αόρατη ορμή που εσύ προσπαθείς να την φυλακίσεις και εκείνη διαρκώς δραπετεύει.

Ρώτα τον εαυτό σου λοιπόν πρώτα… εγώ τι θα έκανα στη θέση του;  Αν η απάντηση είναι διαφορετική από τη στάση του, λυπάμαι μα δεν… Ο έρωτας δεν είναι τόσο σύνθετο πράγμα. Ένα και ένα κάνουν δύο.  Αν δεν είναι αυτός, θα είναι άλλος, μα η λογική μια είναι!  Και αν μπαίνεις στο τρυπάκι του «μα αφού έκανε και έτσι και έτσι και έτσι» και γεμίζεις δικαιολογίες, για να αντισταθμίσεις τα αρνητικά της κατάστασης… Και αν «ελαφρύνεις» το κάθετι για να ελαφρύνεις την αδιαφορία του… Και αν γεμίζεις τον εαυτό σου με ψεύτικες ελπίδες όπως εκείνες που μας τάζουν καθημερινά… Και αν ελπίζεις πως η όχι απόλυτη απάθεια του θα μετατραπεί κάποτε σε ενδιαφέρον… ένα θα σου πω!

Σημασία δεν έχει μια δόση σημασίας, μα το απόλυτο! Τίποτα λιγότερο απ’ αυτό. Πέτα λοιπόν τις μαργαρίτες, πες «δε μ’ αγαπά» και άρχισε να κυνηγάς το απόλυτο. Αυτό ο καθένας μας αξίζει να ζήσει.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com