Κυπριακή, Νεοελληνική, Αρχαία, Αγγλική, Γαλλική κι ακόμα θεωρούμαστε γλωσσολογικά αναλφάβητοι;
Καλούμαστε να αποτελέσουμε την Κυπριακή νεολαία εν έτει 2019. Και μας κατηγορούν για ανευθυνότητα, έλλειψη ευθιξίας, πολλές ώρες ύπνου, αδιαφορία και η λίστα συνεχίζει αενάως στο άπειρο κι ακόμα παραπέρα. Όσο και να θέλω να θίξω κάθε κατηγορία, δυστυχώς γράφω άρθρο κι όχι μανιφέστο. Εστιάζω, λοιπόν στο θέμα της γλώσσας που και τι δε μας καταλογίστηκε. Αγράμματους μας είπαν, ανεπίδεκτους μαθήσεως μας είπαν, ανορθόγραφους δεν παρέλειψαν να σημειώσουν.
Και να σας πω την πραγματικότητα μας, δεν μπορούμε να το πολυαρνηθούμε γιατί ένα facebook ν’ ανοίξεις κλαίνε τα ματάκια σου. Αλλά, κρινόμαστε από το αποτέλεσμα και κανείς δε φαίνεται να δίνει σημασία στα αίτια. Να πάρουμε, τα πράγματα από την αρχή λοιπόν.
Γεννιόμαστε όπως όλα τα παιδάκια και ξεκινάμε να μαθαίνουμε τη γλώσσα μας από το περιβάλλον γύρω μας. «Μάμα» ή «παπά», το πιο πιθανό οι πρώτες λέξεις μας. Και ξεκινούμε περνώντας τα πρώτα χρόνια της ζωής μας να γίνουμε άπταιστοι χρήστες της προφορικής Κυπριακής διαλέκτου. Πράγμα προφανώς αρκετά δύσκολο για τον εγκέφαλο ενός δίχρονου. Να σκεφτείτε η Ελληνική γλώσσα κατατάσσεται στις πιο δύσκολες γλώσσες να μάθει κανείς και η Κυπριακή διάλεκτος θεωρείται μία από τις δυσκολότερες πτυχές της ελληνικής γλώσσας, αφού χρησιμοποιεί κάθε δυνατό συνδυασμό ήχου. Κι εμείς στα δύο μας μόλις χρόνια μαθαίνουμε να τη χρησιμοποιούμε.
Μας είπε κανείς μπράβο; Ε; Φυσικά και όχι, θεωρήθηκε αυτονόητο.
Κι έπειτα, πάμε στα 6 μας δημοτικό να μας πουν ότι μάθατε ξεχάστε το εδώ θα γράφετε νεοελληνική γλώσσα. Και ξεκινάμε από το μηδέν. Κι επιτυγχάνουμε αυτό τον άθλο να γράφουμε διαφορετικά απ’ ότι μιλούμε. Γεγονός που όλως περιέργως και πάλι δε μας αναγνωρίζεται, αφού και πάλι θεωρείται δεδομένο. Μαθαίνουμε κάθε φορά που γράφουμε να κάνουμε μία μίνι μετάφραση στο μυαλό μας την κυπριακή έκφραση σε νεοελληνική. Κι αν μας ξεφύγει καμία φράση στα κυπριακά, είμαστε υπόλογοι κακουργήματος στις εκθέσεις μας. Παρ’ όλα αυτά τα καταφέρνουμε στο τέλος και μας γίνεται συνήθεια το κάνουμε πλέον μηχανικά, τέτοια εξέλιξη ο εγκέφαλος μας. Και ξαναθέτω εδώ το κρίσιμο ερώτημα της προηγούμενης παραγράφου: Μας είπε κανείς μπράβο;
Αντιθέτως, θα έλεγα μας χαρακτήρισαν ανεπίδεκτους μαθήσεως γιατί δυσκολευτήκαμε και γιατί καμιά φορά ξεχαστήκαμε και κάναμε το πιο φυσιολογικό: να γράψουμε όπως μιλάμε.
Και πριν καλά καλά προλάβουμε να χωνέψουμε τη νεοελληνική, πριν προλάβουμε να πάρουμε μια ανάσα, μαντέψετε τι έπεται; Ζούμε σε μια σύγχρονη, Ευρωπαϊκή χώρα που τα περισσότερα εισοδήματα της βασίζονται στον τουρισμό. So, we learn English. Επιβάλλεται. Και τα μαθαίνουμε παράλληλα με τα νεοελληνικά σχεδόν εξίσου καλά. Τα χρησιμοποιούμε άπταιστα. Ακούμε τραγούδια, βλέπουμε σειρές, βάζουμε και captions στο instagram. Και μέχρι στιγμής μιλούμε στην κυπριακή διάλεκτο, γράφουμε νεοελληνικά, εκφραζόμαστε στ’ αγγλικά. Κι εξακολουθούμε να θεωρούμαστε αργόστροφοι και μη πρόθυμοι και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.
Σε όλο αυτό το μπέρδεμα και την ανακατωσούρα, προέκυψαν και τα grenglish. Κι αν με ρωτάτε ήταν σαν μαθηματική συνάρτηση. Πάρε ένα παιδί που μιλά κυπριακά, αλλά δεν ξέρει να τα γράφει μα ξέρει να γράφει αγγλικά, είναι μαθηματικά ακριβές ότι θα πάρεις ένα κράμα εκείνων που ξέρει ευφάνταστα συνδυασμένα. Μέχρι και αριθμούς χρησιμοποιήσαμε. Σε ένα κόσμο που μας στέρησαν τον τρόπο να εκφραζόμαστε, εμείς δημιουργήσαμε το δικό μας. Και εξακολουθούμε να θεωρούμαστε μη ευφυής, χωρίς εφευρετικότητα και φαντασία. Ποιοι; Εμείς που δημιουργήσαμε δικό μας τρόπο γραφής.
Ena mpravo mas eipe kaneis?
Α και να σημειωθεί ότι υπάρχει και νέα έκδοση στο αντίστροφο. Αγγλικά με ελληνικούς χαρακτήρες. Γιατί όχι; Αφού τα αναμείξαμε που τα αναμείξαμε ας το κάνουμε αναλόγως. Προφανώς μπορούμε. Εντ στιλ γουί αρ νοτ ντιζέρβιγκ ε ριγόρντ;
Το κερασάκι στην τούρτα βέβαια, έρχεται αργότερα, όταν μας πλασάρουν με πλάγιο τρόπο πως οφείλουμε να ξέρουμε ακόμα μία ξένη γλώσσα εκτός των Αγγλικών.
Και να σου και Γαλλικά σαν από μηχανής θεός να μας σώσουν.
Κι άντε μετά εσύ να μαθαίνεις “j e m’appelle” και “ je suis”. Κι έλα να γράψεις κι ένα διαγώνισμα μετάφραση ενός κειμένου που θα μάθεις παπαγαλία και θα ξεχάσεις αύριο. Κι έπειτα, αν θέλεις προσφέρουμε Ρώσικα, Ισπανικά, Ιταλικά. Μάθε ακόμα κάτι να μπερδευτείς ακόμα λίγο, λες και δεν είχαμε ήδη χάσει το μέτρημα.
Α, ξέχασα να αναφερθώ και στο κεφάλαιο Αρχαία Ελληνικά. Ναι δε μας φτάνουν η Κυπριακή και η νεοελληνική, γιατί να μη μάθουμε ακόμα μία πτυχή της Ελληνικής γλώσσας; Α’ και Β’ κλίση και χρόνοι και φωνές. Λες και δε μας έφταναν τα νεοελληνικά, που ακόμα δυσκολευόμαστε να χωνέψουμε. Αλλά τα μαθαίνουμε μια χαρά και τα εξεταζόμαστε κιόλας. Κι είμαστε κι αδιάβαστοι και τεμπέληδές που δεν μπορούμε να απομνημονεύσουμε τα απαρέμφατα και τις κλίσεις. Άσχετο, ότι είμαστε από τους λίγους χρήστες της Ελληνικής γλώσσας που ξέρουν περισσότερες από δύο πτυχές της. Πάλι καλά που δε μαθαίνουμε και Κρητικά δηλαδή. Παρένθεση, είμαι επιεικής και δε θα αναφερθώ στα Λατινικά.
Εν συντομία, έχουμε να κάνουμε με μία μητρική γλώσσα που ενώ για τον περισσότερο κόσμο είναι μονοδιάστατη εμάς φτάνει να είναι τρισδιάστατη (Κυπριακά, νεοελληνικά, αρχαία) και η οποία διαθέτει εκτός από δύσκολη σύνταξη, πληθώρα λέξεων και νοημάτων χωρίς να υπολείπεται πολυσημίας. Παράλληλα, μπλέκουμε και τ’ αγγλικά πολύ νωρίς στο παιχνίδι με αποτέλεσμα να εκφραζόμαστε καλύτερα με ένα κράμα των δύο και τελικά μπλέκουμε τα μπούτια μας και δεν τα ξεχωρίζουμε. Συν την άσκηση εξωτερικής πίεσης να μάθουμε κι επιπλέον γλώσσες. Να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από μας θα σπουδάσουν εκτός Κύπρου άρα εν τέλει θα αναγκαστούν να μιλούν και κάτι διαφορετικό πέρα από το να γράφουν.
Και γενικά αν το γλωσσολογικό σύστημα του εγκεφάλου μας είχε στόμα θα μας έβριζε και με το δίκιο του.
Κάνουμε άθλο να είμαστε αυτό που είμαστε με τον τρόπο που είμαστε. Και το λιγότερο που αποζητούμε είναι λίγη κατανόηση. Την επόμενη φορά που θα μας πείτε ανεπίδεκτους μαθήσεως και γλωσσικά αναλφάβητους κάντε μια δεύτερη σκέψη.
Ατ λιστ γουί ντιζέρβ δατ. Τοντ γιου θινκ;
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment