Στέκεται μπροστά μου κορδωτός και λυγιστός. Μάλλον νομίζει ότι γύρισε από τον πόλεμο. Το ανάστημα του επιβλητικό μέσα στη χακί στολή του. Όχι του στρατού, την άλλη. Του κυνηγιού.. τα άρβυλα του τίγκα στη λάσπη, τα βγάζει για να ξεκουράσει τα πόδια του..αφού απ’ το ξημέρωμα δεν σταμάτησαν να περπατούν στα όρη και στα παραρά.. ο καημένος.. ειδικά η στιγμή που επιδεικνύει όλο καμάρι το θήραμα του, όλα τα λεφτά.. μήπως περιμένει και να τον θαυμάσω;

Επόμενες ερωτήσεις τι θα φάμε και αν έχει ζεστό νερό για μπάνιο και μετά ύπνος.. ωχχχ βασιλική η ζωή ενός κυνηγού!!

Λες και κάποιος μου κρατάει βίαια το στόμα να μην αρχίσω πάλι.. θέλω να το ανοίξω, θέλω να μιλήσω, να φωνάξω αλλά πάλι θα είμαι εγώ η μουρμούρα που έχω μόνο παράπονα. Έτσι κι αλλιώς εμείς οι γυναίκες, εκπροσωπούν επάξια την παροιμία «έβγαλε όνομα ο θεριστής».

Κάθε χρόνο το ίδιο παραμύθι… ”μόνο 17 εξορμήσεις είναι” “μόνο Τετάρτη και Κυριακή” οκ λες, θα κάνεις ξανά υπομονή να περάσουν.. Αλλά τι φταίω εγώ κύριε μου; τι φταίνε τα παιδιά μας; κάθε μα κάθε Κυριακή αντί βόλτες και στιγμές οικογενειακές μαζί να είμαστε κλεισμένοι στο  σπίτι; τελικά άρχισα, δεν άντεξα..

Ποιος ανακάλυψε τελοσπάντων αυτό το χόμπι να το πω; σπορ να το πω; στο κάτω κάτω όλα υπάρχουν στη αγορά κι ότι θέλεις τα αγοράζεις..αλλά όχι, άλλη η ευχαρίστηση να το φέρεις εσύ ο ίδιος..

Το μυαλό τους αυτή την περίοδο είναι ΜΟΝΟ στο θήραμα, στο σιεπέττο, στον λαό και τις χαρτούτσιες..

Οι λέξεις αυτές ηχούν στα αφτιά κάθε γυναίκας που με διαβάζει, είμαι σίγουρη. Σαν να τις καρφίτσωσε κάποιος στο υποσυνείδητό μας απ’ τις πολλές φορές που τις ακούσαμε να αναφέρονται απ’ τους άντρες μας αυτές τις μέρες. Εσύ, ως γυναίκα, δεν έχεις δικαιώματα, τίποτα δεν περιμένεις. Αντί να κυνηγάς τζίκλες, κυνηγάς μόνο κοπελλούθκια… Ούτε να αρρωστήσεις μπορείς, ούτε Κυριακές να ΜΗΝ πας στο κυνήγι. Το κυνήγι των παιδιών είναι non-stop!

Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι ότι εκείνη η γυναικεία οργάνωση καταπιεσμένων συζύγων κυνηγών που σκεφτήκαμε μεταξύ σοβαρού κι αστείου  να κάνουμε, πρέπει να υλοποιηθεί.. Όχι για να σταματήσει αυτό το σπουδαίο και αρχαίο χόμπι, αλλά για να μπουν κάποια όρια ρε παιδί μου..

Κι εσύ κυρία μου τι περίμενες; ότι θα αλλάξει όταν κάνει παιδιά; ότι θα το βαρεθεί καθώς μεγαλώνει; ότι θα σκεφτεί την οικογένεια του πρώτα και μετά το χόμπι του;

Πλανάσαι πλάνην οικτρά.. το κυνήγι είναι πάθος…

Γιατί το ήξερες, το έβλεπες και έκλεινες τα μάτια σου..τώρα τι ζητάς τι αναζητάς; Μόνο τα παιδιά σου έχε έννοια μην μπουν κι αυτά στον δρόμο του κυνηγού, των λαγών, των τζίκλων και των φάσσων..

Μα πως δεν σκεφτήκαμε πιο νωρίς να αποκτήσουμε κι εμείς ένα χόμπι παρόμοιο με το δικό τους.. Να απουσιάζουμε 2 φορές τη βδομάδα αναγκαστικά… Να μάθουν στην απουσία μας και να νιώσουν και λίγο την ανάγκη μας ..

Τι; Όχι;

Υ.Γ: Άνδρες μας, σας αγαπάμε, αλλά τα κυνήγια σας μας έχουν κουράσει. Με κούραση, ο νεοιδρυθείς σύνδεσμος καταπιεσμένων γυναικών. Για συμμετοχή και εγγραφή νέων μελών, παρακαλούμε στείλτε mail στο info@beezdom.com.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com