Ζητούνται μυαλά. Μάλλον αναζητούνται. Εύστροφα. Όμορφα μυαλά. Γεμάτα ιδέες. Φρέσκα. Να μη μυρίζουν ναφθαλίνη. Λογικευόμενα μυαλά. Τετράγωνα. Μ’ έχει κάπως κουράσει ο υπερσυναισθηματισμός. Πολλές φορές συνεπάγεται με λανθάνουσα κρίση. Γι’ αυτό επιδίδομαι σ’ ένα κυνήγι μυαλών. Ανοιχτών μυαλών. Να βλέπουν πέρα από τους ορίζοντες. Να οραματίζονται. Να φτιάχνουν συζητήσεις, εκείνες που κρατάνε ώρες μα δε τις βαριέσαι. Που δε γίνονται άσκοπα ούτε άκοπα. Που τις σκέφτεσαι μετά για μέρες. Τέτοιες συζητήσεις κι όχι μονόλογους εγωκεντρισμού. Ούτε άδειες σκόρπιες προτάσεις. Δεν ζητούνται καλές προθέσεις, ούτε ωραίες φάτσες, μήτε γραμμωμένα σώματα. Δεν ζητούνται followers ούτε καν αναγνώστες. Μυαλά ζητούνται. Κι όμως τα μυαλά αγνοούνται. Το εργάκι σύντομα μετατρέπεται σε θρίλερ, ένα στο οποίο τα μυαλά μιας ολόκληρης γενιάς αγνοούνται. Ή κρύβονται. Η ερώτηση κρίσης ακολουθεί : Έχουν γίνει ντεμοντέ τα μυαλά; Έχουν περάσει ως προτεραιότητες τα λεφτά, τα ρούχα, τα αμάξια, τα views, οι κοιλιακοί κι έχουν ξεχαστεί τα μυαλά;
Η ύπαρξη τους ωστόσο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ. Τ’ ακούς τα βράδια που αγρυπνούν. Βυθίζονται σε σκέψεις ανίκανες να ευθυγραμμιστούν. Ανήσυχα γυρίζουν στα κεφάλια τους, αποζητώντας εκδίκηση για τη χαμένη τους υπόληψη. Την παίρνουν από όνειρα που γυρνάνε σε εφιάλτες. Βομβαρδίζουν τους κατόχους τους αλύπητα. Και τους κατηγορούν για την απραξία τους. Τους πνίγουν σ’ ένα ωκεανό «αν» και «ίσως». Μέχρι να τους οδηγήσουν στην έκρηξη. Γιατί τα μυαλά αντιλαμβάνονται. Αντιλαμβάνονται πως ο κόσμος χρειάζεται την ύπαρξη τους, την ενεργή στήριξη τους και δε σώζεται μόνο με την υπόνοια ύπαρξης τους. Γιατί τα μυαλά δεν μπορούν να αντιληφθούν πως άδεια κεφάλια τρέχουνε αυτόν τον πλανήτη ενώ τα μυαλά αγνοούνται. Επιλέγουμε συνειδητά να αγνοούνται.
Είναι εύκολο να είσαι αρεστός όταν δεν έχεις άποψη. Είναι εύκολο να ταιριάξεις όταν συμφωνείς σε όλα. Κι είναι εύκολο να ξεχάσεις την ύπαρξη του μυαλού σου όταν το αγνοείς για μεγάλο χρονικό διάστημα. Μα θέλει προσπάθεια να το φροντίζεις το μυαλό σου. Να το αδειάζεις από τις τοξικές σκέψεις. Να το γεμίζεις αισιοδοξία. Να το καλλιεργείς διαβάζοντας, ακούγοντας. Να το σέβεσαι και να το ακούς όταν χρειάζεται, όταν έχει κάτι να σου πει. Κι όταν αυτό έχει κουραστεί από τις αχρείαστες πληροφορίες που δέχεται να του δίνεις το χρόνο του να ησυχάσει. Μα πιο δύσκολο απ’ όλα είναι να το χρησιμοποιείς όταν χρειάζεται. Να το χρησιμοποιείς για να κρίνεις τι είναι αποδεκτό και τι όχι, τι μπορεί να γίνει εν τέλει ανεκτό και τι όχι. Να το χρησιμοποιείς για να μιλάς και να λες τις αλήθειες σου. Να το χρησιμοποιείς σαν ασπίδα να προστατεύεις τον εαυτό σου. Το μυαλό σου είναι ο εαυτός σου. Είναι ότι πολυτιμότερο έχεις. Και πρέπει να μάθεις λίγο λίγο να το αγαπάς.
i.pining.com
Μέχρι τότε, θα ζητούνται μυαλά. Κι όταν αυτά ξυπνήσουν, μόνο υπέροχα πράματα θ’ ακολουθήσουν. Όταν αυτά ξυπνήσουν θα απορρίψουν τους συμβιβασμούς μαζί με τις κοινωνικές συμβάσεις. Όταν αυτά ξυπνήσουν θα δουν τις αλήθειες όπως είναι και θα διεκδικήσουν την αλλαγή. Την αλλαγή προς τον άνθρωπο. Και μαζί τους θα ξυπνήσουν κι άλλα. Και το πρώτο ντόμινο θα έχει πέσει για να ξεκινήσει μια σειρά από πολλά άλλα. Φτάνει να μην παραιτούνται. Φτάνει κι ας μη θέλουν να δηλώσουν την ύπαρξη τους, κάπου να συνεχίζουν να παλεύουν. Γιατί η δική μου η αλήθεια και δεν έχω άλλο μέσο να την πω πέρα από ένα πληκτρολόγιο και μερικές σχηματισμένες λέξεις, είναι πως πιστεύω σ’ αυτά. Πολλές ελπίδες δε μου μένουν γι’ αυτό τον κόσμο. Αλλά αν είναι ένα πράγμα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα είναι η δύναμη των μυαλών. Ειδικά όταν δουλεύουν ενωμένα.
i.pining.com
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment