Από μικρή θυμάμαι, σε καταστάσεις έντονου άγχους και πίεσης έχανα τον έλεγχο. Ο φόβος της αποτυχίας και της αβεβαιότητας με τρόμαζαν. Βέβαια, αυτό δεν με σταματούσε από το να συνεχίσω να ζω ανενόχλητη την ζωή μου μόλις ξεπερνούσα την εκάστοτε δυσκολία. Αισίως λοιπόν στα 21, μετά από μερικές απώλειες και ριζικές αλλαγές, ήρθα αντιμέτωπη μια όμορφη, ηλιόλουστη ημέρα, με τις κρίσεις πανικού. Για να σας προιδεάσω, όχι, οι κρίσεις πανικού δεν ήταν  απλά άγχος και δεν ξεπεράστηκαν με την πρώτη επιτυχία. Το «έλα μωρέ χαλάρωσε» δεν ήταν η σωστή απάντηση σε έναν άνθρωπο που ένιωθε ευάλωτος και χαμένος.

Σίγουρα, όλοι μας έχουμε τα άγχη και τις αγωνίες μας. Αν δεν τα είχαμε, κινδυνεύαμε να μας πουν αναίσθητους, καθώς οι συνθήκες της σύγχρονης κοινωνίας φαίνεται να σε θέλουν συνεχώς busy και απασχολημένο. Τι γίνεται όμως όταν το καθημερινό στρες και το άγχος ξεπερνούν τα διαχειρίσιμα όρια;

Ο τόπος γύρω σου δεν σε χωράει. Νιώθεις παγιδευμένος στην ίδια σου την ζωή. Δουλειά, σχολή, οικογένεια, φίλοι, όλα φαίνονται να είναι απλά μία ρουτίνα την οποία καλείσαι να αντιμετωπίσεις καθημερινά. Οι γύρω σου φαίνονται να αγνοούν παντελώς την κατάσταση στην οποία βρίσκεσαι, χαρακτηρίζοντας την μάλιστα σαν «περιττό στρες». Μπορεί βέβαια για εκείνους να είναι μόνο αυτό, αλλά  η δική σου ζωή φαίνεται να αποτελείται από έναν αόρατο φόβο που επισκιάζει κάθε κίνηση της καθημερινότητάς σου.

Οι αγχώδεις διαταραχές όμως, δεν είναι απλός φόβος, είναι ένα συνεχές άγχος για οτιδήποτε δεν μπορείς να ελέγξεις, για κάθε πτυχή της ζωής σου που δεν περνάει από το χέρι σου. Είναι μία σύνθετη κατάσταση η οποία πολλές φορές συνοδεύεται από κομμάτια όπως η αγοραφοβία, κρίσεις πανικού, έντονες ημικρανίες, μυοσκελετικούς πόνους. Η λύση πολλές φορές δεν είναι προφανής και η αναζήτηση βοήθειας αναγκαία.

Δυστυχώς, αν και ζούμε στον 21^ο αιώνα, η ψυχική υγεία πολλές φορές αμελείται και παρερμηνεύεται. Είναι πολύ επικίνδυνο τόσο για εμάς, όσο και για τους κοντινούς μας ανθρώπους να θεωρούμε ότι οι διαταραχές αυτές είναι φυσιολογικές και αμελητέες, καθώς αργά ή γρήγορα θα επηρεάσουν την λειτουργικότητα μας πολυεπίπεδα.

Και πριν προλάβετε να πείτε «ντάξει μωρέ, σιγά που θα συμβεί σε μένα», θέλω να ξέρετε πως η ζωή και οι συνθήκες της αλλάζουν τόσο γρήγορα που υπάρχει μια τοσοδούλα λεπτή γραμμή μεταξύ του «είμαι καλά» και του «δεν αντέχω άλλο».

Για τον λόγο αυτό, σκεφτείτε τους γύρω σας, μπείτε λίγο στην θέση του συνομιλητή σας και βοηθήστε τον αν νιώθει ανασφάλεια. Στο τέλος της ημέρας, είμαστε όλοι άνθρωποι που προσπαθούμε να γίνουμε καλύτεροι μέρα με την μέρα ξεπερνώντας τις δυσκολίες της ζωής.

Bee kind

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com