Οι αρθρογράφοι του Beezdom, δοκιμάζονται ξανά! Αυτή τη φορά προκλήθηκαν από ένα άλλο αρθρογράφο να γράψουν μία φανταστική, λογοτεχνική ιστορία από τον τίτλο ενός τραγουδιού. Η Χριστίνα Βραχίμη προκάλεσε τον Αντώνη Φελλά να γράψει μία ιστορία από το τραγούδι «Κομμένα πια τα δανεικά» του Αντώνη Ρέμου.

Για να δούμε Αντώνη, can you bee a story writer?

Για να μπορώ να σου μιλάω τώρα σημαίνει πως ακόμα αναπνέω και κοιτάζω τη ζωή με θετικότητα, ή ίσως έτσι θα ήθελα. Σκέφτηκα πολλές φορές να δώσω τέλος σε αυτή τη μίζερη ζωή, ξυπνούσα κάθε πρωί με φόβο και χωρίς να βρίσκω το νόημα ύπαρξης μου. Τώρα θα τα διαβάζεις όλα αυτά νομίζοντας πως είμαι τρελός. Μπορεί και να είμαι αλλά οι καταστάσεις της ζωής με έκαναν, και ξεκινάω λοιπόν να σου αφηγούμαι πως κατάφερα να ξεφύγω (;) από μια ζωή που μύριζε θάνατο.

Όλα ξεκίνησαν όταν χώρισα με εσένα, που ήσουν η κοπέλα των ονείρων μου. Ξέρεις τις περισσότερες φορές δεν γίνονται όλα όπως τα θέλεις, πιστεύεις πως έχεις τα πάντα αλλά στο τέλος μένεις μετέωρος σε ένα κόσμο δίχως αστέρια και δυστυχώς στον δικό μου κόσμο τα αστέρια άργησαν να φανούν. Για να είμαι ειλικρινής… ίσως χάθηκαν για πάντα.

«Όταν η αγάπη δεν έχει αμφίδρομο χαρακτήρα τότε πρέπει να σταματήσει» έτσι μου είχες πει, θυμάσαι; Και τότε κατάλαβα, και σε άφησα να φύγεις. Δεν αξίζει να δίνεις αγάπη σε άτομα που σου δίνουν μίσος. Όσο σκληρός και να είμαι τώρα, η κατάσταση τότε με είχε καταστρέψει, με έκανε να διαλέξω τα «εύκολα» μονοπάτια της ζωής. Τα οποία στη συνέχεια αποδείχτηκαν τα πιο δύσκολα.

Λοιπόν, αφότου χωρίσαμε η ζωή μου ξεκίνησε να παίρνει την κάτω βόλτα, όλα έγιναν τόσο γρήγορα. Γνώρισα ένα φίλο, ένα υποτιθέμενο στήριγμα όπου μου έδειξε ένα εύκολο τρόπο να πνίγω τα συναισθήματα μου χρώματος άσπρου. Δεν θα πω ψέματα, στην αρχή ίσως να ήταν το καλύτερο πράγμα που μου συνέβη, όταν τελείωσαν τα λεφτά μου εκεί ξεκίνησε ο Γολγοθάς, δανειζόμουν λεφτά από όπου μπορούσα, φίλους, συγγενείς και δυστυχώς από τοκογλύφους. Οι πρώτοι δεν γνώριζαν τι θα έκανα τα λεφτά. Για να πληρώσω λογαριασμούς τους έλεγα. Ίσως αν τους έλεγα το αληθινό μου πρόβλημα θα μπορούσε όλο αυτό να είχε διαφορετικό τέλος. 

Ξεκίνησα από τα ελαφρά  ναρκωτικά και τώρα είμαι στα πιο δυνατά, αλλά εγώ πιο αδύναμος από ποτέ. Τα τηλεφωνήματα από τους τοκογλύφους καθημερινά «Πότε θα μας πληρώσεις;» «Σου δανείσαμε λεφτά για να κάνεις τις ανάγκες σου, ΚΟΜΜΕΝΑ ΠΙΑ ΤΑ ΔΑΝΕΙΚΑ, δεν θα σου ξανά δώσουμε λεφτά μέχρι ότου μας δώσεις τα προηγούμενα». Οι απειλές για τη ζωή μου επίσης καθημερινές «Θα σε σκοτώσουμε, δε θα ζήσεις να δεις την επόμενη ανατολή».

Και εγώ να φοβάμαι! Μισώ να φοβάμαι! Ίσως αν ήσουν εδώ όλα να ήταν διαφορετικά! Δεν είσαι εδώ και όλα μένουν ίδια! Και τότε σκέφτηκα, γιατί να τους αφήσω να με σκοτώσουν, αφού μπορώ να πεθάνω μόνος μου. Τραγική ειρωνεία ε, εγώ που διψούσα για ζωή και για ένα καλύτερο μέλλον τώρα πεθαίνω.

Η θηλιά στο λαιμό με πνίγει, δεν αναπνέω, πεθαίνω! Ίσως αυτό να έπρεπε να είναι το τέλος μου. Μόνος σε ένα παγωμένο δωμάτιο, φορώντας τα ρούχα του πρώτου μας ραντεβού, και ξέρεις γιατί; Επειδή σε αγάπησα γαμώτο, και όσο και να θέλω να ζήσω δε μπορώ να βρω λόγο. Εσύ ήσουν ο λόγος και με πέταξες!

Θεέ μου, δώσε μου ένα σημάδι για να ζήσω και θα δώσω μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή.

Ώρα 00:00 μα σημάδι κανένα, ξημερώνει η επέτειος μας και αφήνω τον κόσμο να συνεχίζει να ζει χωρίς εμένα. Αφήνω εσένα να ζεις χωρίς εμένα. Δυστυχώς δεν κατάφερα να σωθώ, αλλά κανείς δεν σώζεται όταν δε θέλει να σωθεί και εγώ ίσως να μην ήθελα.

Αντίο αγάπη μου, και ποιος ξέρει. Ίσως κάποτε να μπορούσες να με σώσεις.

(Ήχος Ειδοποίησης Μηνύματος)

[zombify_post]

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: images.outlookindia.com