Πολύπλοκο πράγμα οι σχέσεις…

Παλεύεις με θεούς και δαίμονες να τις κρατήσεις ζωντανές, να μην χάσουν την σπίθα και τη λάμψη τους μέχρι που σιγά-σιγά καταλαβαίνεις πως ίσως να ήταν καλύτερα αν άφηνες τα πράγματα να κυλήσουν μόνα τους. Έρχεται η στιγμή που συνειδητοποιείς πως τα έχεις ήδη πιέσει όλα τόσα πολύ, πολύ περισσότερο απ’ ότι θα έπρεπε και τελικά έχασες τον εαυτό σου κάπου στη διαδρομή.

Προσπαθούσες μόνος λες και όλο αυτό τελικά είχε αξία μόνο για σένα. Έτσι έρχεται η στιγμή να αναθεωρήσεις!!!Γιατί αυτό το έργο το ’χεις ξαναδεί. Συχνό φαινόμενο της εποχής να θεωρείσαι δεδομένος από την στιγμή που τα δίνεις όλα και δεν κρατάς κάτι για σένα.

Στην περίπτωση μας με είχες σπρώξει τόσο μακριά που δεν μπορούσες να με φτάσεις πια. Και εγώ να βρίσκομαι αντιμέτωπη με ένα τεράστιο δίλημμα! Να απλώσω το χέρι να σε πιάσω ή να σ’ αφήσω να δεις πόσο μακριά με είχες διώξει; Να δώσω ακόμα μια ευκαιρία ή να μην αναλωθώ περισσότερο σε μια σχέση όπου δεν ήμουν παρούσα;

Μερικές φορές τα λάθη μας κοστίζουν περισσότερο απ’ ότι αναμένουμε. Γιατί αλλάζουν τις καταστάσεις,αλλάζουν εμάς και όλους όσους βρίσκονται κοντά μας.

Όταν καταλάβεις πόσα λάθη έχουν μαζευτεί θα είναι αργά για να επανορθώσεις…και οι άνθρωποι φεύγουν.

Δεν μπορούν να περιμένουν μέχρι να καταλάβεις εσύ την αξία τους,μέχρι να τους δείξεις ξεκάθαρα ποια θέση κατέχουν στη δική σου ζωή. Δεν μπορούν να περιμένουν και να συνηθίζουν στην ιδέα του δεδομένου την στιγμή που κάπου αλλού ίσως να βρουν τα καλύτερα που εσύ κράτησες για σένα.

Μετά θα αρχίσεις να ρίχνεις ευθύνες σαν επιδέξιος κριτής πίσω από τα τείχη σου ξέροντας βαθιά μέσα σου πως τόσο καιρό ήσουν απών. Απών από την ίδια σου τη ζωή αφήνοντας στιγμές και ανθρώπους που πάλευαν να κρατηθούν κοντά σου! Και απλά δεν θα μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο από το να τους αφήσεις να φύγουν.

Κοίταζε με καθώς θα απομακρύνομαι λοιπόν…

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com