Σαν ταινία διαδραματίζονται τον τελευταίο καιρό μπροστά στα μάτια μας οι συνέπειες της ταχείας μετάδοσης αυτού του ιού, του κορωνοϊού, και εμείς σαν ΘΕΑΤΕΣ παρακολουθούμε όλα όσα συμβαίνουν, ΑΛΛΑ ταυτόχρονα και σαν ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ παίρνουμε μέρος στην ιστορία, η οποία ενδεχομένως γράφεται και με αίμα.

Οι εξελίξεις ραγδαίες, τα γεγονότα τρέχουν ολοταχώς και δεν προλαβαίνουμε καν να τα συνειδητοποιήσουμε, και ΟΛΟΙ καλούμαστε καταρχήν να προστατέψουμε την ατομική μας υγεία και κατά δεύτερον, την υγεία των γύρω μας…

Και πατήσαμε “παύση” ξαφνικά… Η ταινία της ζωής μας, έπρεπε να σταματήσει… πήραμε το remote control και πατήσαμε “pause“.. Σταμάτησαν όλα. ΣΤΑ-ΜΑ-ΤΗ-ΣΑΝ ΟΛΑ.  ΠΗΡΑΝ ΑΝΑΒΟΛΗ ;;;; (δεν ξέρουμε) ΠΑΝΤΩΣ ΠΑΤΗΣΑΜΕ ΠΑΥΣΗ…

Σταματήσαμε οι πιο πολλοί να δουλεύουμε, απροετοίμαστοι μεν, σταματήσαμε δε. Δεν προλάβαμε να οργανώσουμε τίποτα από πριν, δεν μας δόθηκε μεταβατική περίοδος ή περίοδος χάριτος! Ξαφνικά σταματήσαμε. Κι αυτό είναι μάλλον το πιο λίγο…

Σταματήσαμε να τρέχουμε σε κοινωνικές υποχρεώσεις, γάμους, γενέθλια, βαφτίσια. Σταματήσαμε να παίρνουμε και να δίνουμε δώρα… Παράξενο πολύ. Αλλά ξαφνικά σταματήσαμε.

Σταμάτησαν να μας είναι απαραίτητα τα γυμναστήρια, τα κομμωτήρια, τα κουρεία, οι αισθητικοί… Ανακαλύψαμε ότι υπάρχει τρόπος να περιποιηθούμε μόνοι μας τον εαυτό μας από το σπίτι. Δύσκολο ναι. Αλλά ξαφνικά το σταματήσαμε.

Σταμάτησαν τα καταστήματα να μας είναι απαραίτητα, μας αρκούν πλέον τα ρούχα και τα παπούτσια που ΗΔΗ έχουμε, γίναμε ΑΥΤΑΡΚΕΙΣ, σαν τα παλιά τα χρόνια. Αδιανόητο ε; Κι όμως ξαφνικά το σταματήσαμε.

Σταμάτησαν οι βόλτες στους δρόμους, σε εστιατόρια, σε πλατείες και πάρκα… Μάθαμε, όσοι δεν ξέραμε, να τρώμε σπίτι μας, να μαγειρεύουμε, να δοκιμάζουμε ακόμα και τις πιο δύσκολες συνταγές.. Είδαμε ότι τα εστιατόρια τελικά δεν ήταν και τόσο αναγκαία. Κάνουμε πλέον βόλτες στην αυλή μας, είδαμε την ομορφιά του κήπου μας.. Γιατί ξαφνικά σταματήσαμε…

Σταματήσαμε το τρέξιμο γενικά… Σταματήσαμε αυτούς τους αδιανόητους γρήγορους ρυθμούς που είχαμε όλοι. Ξαφνικά η “παύση” των όλων, μας έκανε να βρούμε ΧΡΟΝΟ…

Ανακαλύψαμε πόσο ΧΡΟΝΟ αναλώναμε σε τόσα πράγματα που πριν μια βδομάδα θεωρούσαμε απαραίτητα, και ξαφνικά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ. Ανακαλύπτουμε μέρα με τη μέρα, αφού η κατάσταση συνεχίζεται, πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας στο σπίτι και από το σπίτι. ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ, πόσα αισθήματα και πόσες στιγμές χάναμε με τους δικούς μας ανθρώπους όσο τρέχαμε.

Ανακαλύψαμε πόσος ΧΡΟΝΟΣ ΤΕΛΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΝΕΙ ΑΠ’ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΜΑΣ, αφού τελικά δεν τρέχουμε έξω απ’ το σπίτι μας. ΑΝΑΚΑΛΥΨΑΜΕ τελικά τους εαυτούς μας, βρήκαμε χρόνο για το μέσα μας, για την ψυχή και το σώμα μας. Ανακαλύπτουμε συναισθήματα ηρεμίας και γαλήνης που τελικά είναι μέσα στο σπίτι μας και όχι έξω στους χορούς και τα πανηγύρια…  Στην ταινία της ζωής μας, βγήκαμε έξω από αυτήν, σαν θεατές και την σταματήσαμε. Πατήσαμε παύση σε όλα, μείναμε σπίτι… δουλεύουμε από το σπίτι, τρώμε στο σπίτι, ξεκουραζόμαστε στο σπίτι, αγαπάμε στο σπίτι, ηρεμούμε στο σπίτι, την γαλήνη μας την βρίσκουμε στο σπίτι…

Τελικά, είναι ωραία αυτή η “παύση”…

#menoumespiti

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com