Αγαπητό μου ημερολόγιο,
Μπορείς να φαντάστεις ποια μέρα έχει ξημερώσει; Νομίζω μπορείς να φανταστείς ναι! Και ναι επιτέλους έφτασε η 31η Αυγούστου. Ξέρεις τι έχει σήμερα το απόγευμα; Μια βόλτα στο αεροδρόμιο και απο εκεί μέσα στο αεροπλάνο και κατευθείαν για Κρήτη. Το δεύτερο ταξίδι εκτός Κύπρου για εμένα!!!
Απόγευμα επιτέλους πλησιάζει η ώρα για την πτήση. Όπως καταλαμβαίνεις για να πάμε στο αεροδρόμιο της Πάφου χρειαστήκαμε λεωφορείο. Μπαίνουμε λοιπον μέσα και φτάνουμε στο αεροδρομιο 1 ώρα πριν από την αναχώρηση μας. Μια ικανοποιητική ώρα για να είμαστε στο αεροδρόμιο. Κατευθυνόμαστε λοιπόν προς το check in. Όλα εντάξει για τους υπόλοιπους αλλα για μένα όχι. «Η βαλίτσα σας ξεπερνάει το όριο των κιλών» μου λέει χαρακτηριστικά η κοπελίτσα πίσω απο το πάγκο. Δεν ξέρω τι είχα υποψιν μου όταν τη γέμιζα. Κάποιο πιο μακρινό ταξίδι; Οτι θα έμενα για την υπόλοιπη μου ζωή εκει; Δεν ξέρω. “Και τώρα εγώ τι πρέπει να κάνω” ρωτάω με τη σειρά μου τη κοπελίτσα για να με κατευθύνει, αφού είχε μείνει μόνο μιση ώρα και οι υπόλοιποι ήθελαν να ψωνίσουν από τα duty free. Θα πάτε στο γραφείο πίσω να πληρώσετε και να ξαναέρθετε εδώ. Ακολουθήσαμε κατα γράμμα τις οδηγίες και επιστρέψαμε πίσω, παραδώσαμε την τσάντα και αυτή τη φορά έγινε δεκτή.
Μετά από χίλιες φορές που ζήτησα συγγνώμη απο τα υπόλοιπα άτομα της παρέας περάσαμε βιαστικά τους ελέγχους και φτάνουμε στα duty free με 15 λεπτα στη διάθεση μας να ψωνίσουμε πριν κλείσουν οι πύλες. Ευτυχώς τα καταφέραμε και εκεί και ψωνίσαμε μερικά πραγματάκια που ήθελε ο καθένας γιατί τα υπόλοιπα θα τα αφήναμε για την επιστροφή. Αφού ψωνίσαμε κατευθυνθήκαμε στην αίθουσα αναμονής και περιμέναμε νέα για την αναχώρηση μας.
Η ώρα για την αναχώρηση πλησίαζε χωρίς κανένα νέο. Απο τα μεγάφωνα ακούγεται «Η πτήση απο Κύπρο προς Χανια λόγω τεχνικού προβλήματος του αεροπλάνου θα καθυστερήσει» Ο ένας κοιτούσε τον άλλο και έλεγε όχι δεν μπορεί. Η πτήση απο τις 7:15 το απόγευμα που ήταν προγραμματισμένη έγινε στις 12:30 τα μεσάνυχτα. Αντί στις 9 να βρισκόμαστε Κρήτη και ίσως να τρώγαμε σε κάποια ταβέρνα ήμασταν κολλημένοι στις καρέκλες του αεροδρομίου και περιμέναμε νέα για την πτήση .

Για να μην τα πολυλογώ στην Κρήτη φθάσαμε η ώρα 2 τα μεσάνυχτα χωρίς όμως να καταλάβω το ταξίδι αφού σε όλη την διαδρομή της πτήσης εγώ κοιμόμουν μιας και ήμουν κουρασμένη αφού για 5 ολόκληρες ώρες περιμέναμε ένα αεροπλάνο να μας πάρει.
Οι υπόλοιπες μέρες στο ταξίδι ηταν υπέροχες. Βγήκαμε διασκεδάσαμε ξεσκάσαμε απο την καθημερινότητα και επιστρέψαμε με γεμάτες τις μπαταρίες μιας και μας περίμενε ακόμα μια απαιτητική χρονιά στο Πανεπιστήμιο.
Με αγάπη
Δέσπω
χχχχχχχ
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
What do you think?
Show comments / Leave a comment