Πολλοί από εμάς δυστυχώς, ξεχάσαμε τι σημαίνει η λέξη ξεγνοιασιά. Από τη γέννησή μας μέχρι και την ενηλικίωσή μας λειτουργούμε με ένα πρόγραμμα. Τι θα φάμε, πότε θα βγούμε, ακόμα και τι θα πούμε. Και λίγος αυθορμητισμός δε βλάπτει ρε παιδιά!

Δε πρέπει πάντοτε να υπάρχει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα στη ζωή μας, ας πάμε και  μια φορά με ότι αυτή μας φέρει.

Με τα καλά, με τα κακά , ακόμα και με τα απρογραμμάτιστα σαρδάμ στο διάβα της. Τουλάχιστον θα είναι ολόδικά μας, κομμάτι του εαυτού μας, του αυθορμητισμού μας.

Πάντοτε σκεφτόμαστε τι θα πουν κι αν θα μας κουτσομπολέψουν. Έτσι προγραμματίζουμε την καθημερινότητά μας σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό.

Όλο άγχος, στρες που μας κατατρώει και μας παίρνει χρόνια πίσω, μέχρι να φτάσει η αναμενόμενη φάση στη ζωή μας που θα συνειδητοποιήσουμε πως δεν πρωταγωνιστούμε πουθενά εμείς.

Το κάνετε κι εσείς αυτό; Αυτόν τον πολύ εκνευριστικό διάλογο με τον εαυτό σας. Να κάνετε πρόβα μία σοβαρή συζήτηση που θα έχετε με κάποιον και να σκαρφίζεστε διάφορα σενάρια βγαλμένα πολλές φορές από ταινίες τρόμου; Να νιώθετε πως ο άλλος θα σας κλείσει την πόρτα κατάμουτρα και θα σας ξεγράψει από τη ζωή του, αν δεν πάτε με τα νερά του;

Όλοι το περάσαμε έστω και μία φορά, καταλήγοντας να ρωτάμε και να απαντάμε μόνοι μας. Κι όταν σε κάποια φάση σταματήσουμε, γυρνάμε τσακ γύρω γύρω!  Μπας και μας βλέπει κανείς και  νομίσει πως παίρνουμε τίποτα χάπια.. Ψιθυρίζουμε κι ένα «ρεζίλι έγινα» και συνεχίζουμε ακάθεκτοι για το επόμενο σενάριο (αυτό, ναι, που δημιουργούμε στη φαντασία μας).

Πόσα να χωρέσει ένας εγκέφαλος! Πόσα πρέπει και πόσα μη ! Πότε θα συνειδητοποιήσουμε επιτέλους πως δεύτερη ζωή δεν έχει;

Τι λέτε να παραμερίσουμε για λίγο τα πρέπει μας και να κάνουμε από σήμερα πράξη τα «μη» μας; Λίγη περιπέτεια δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.

Δεν πιστεύω να μη προσέξατε πως τις πιο ωραίες μας στιγμές δεν τις έχουμε οργανώσει. Σου δίνουν άλλο αέρα, μένουν μέσα σου για τα καλά! Γιατί όταν κάτι δεν το περιμένεις, το ζεις στο έπακρο.

Μη νομίσετε πως κι εγώ που σας τα λέω πάω πίσω!

Κι εγώ τέτοια είμαι, με ένα βιβλιαράκι κάθε μέρα, λες και η ζωή χωρίς οδηγίες χρήσης δε βγαίνει. Εγώ λοιπόν απολαμβάνω να βλέπω ανθρώπους που ζουν στην απόλυτη χαλαρότητα. Που είναι τόσο ζεν, που δεν τους αγγίζει ούτε ο μεγαλύτερος σεισμός. Η απάντηση τους πάντα είναι : «Κι αν αγχωθώ; Θα αλλάξει κάτι;»

Τα «τώρα» είναι όλα.  Η ξεγνοιασιά, τα πάθη, τα λάθη και τ’ αυθόρμητα! Για το αύριο δε ξέρεις ποτέ!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com