Η πιο μεγάλη τέχνη είναι να ξέρεις να αποχωρείς την κατάλληλη στιγμή” είπε ο Φρίντριχ Νίτσε και έχει απόλυτο δίκαιο.
Αυτή η πρόταση κρύβει μεγάλες αλήθειες. Αλήθειες που τις περισσότερες φορές φοβόμαστε να παραδεχθούμε ή να αντιμετωπίσουμε. Είναι πάντα ψυχοφθόρο να πρέπει να αποχωρείς από καταστάσεις και ανθρώπους. Είναι όμως πάντα πιο ψυχοφθόρο να μένεις εκεί που δεν σε κρατάνε. Όλες οι σχέσεις, είτε είναι αδερφικές, φιλικές, ερωτικές η ακόμη και επαγγελματικές πρέπει να στηρίζονται στην αμοιβαιότητα. Εκεί που συνειδητοποιείς ότι η κατάσταση γίνεται μονόπλευρη, κάτι πρέπει να αλλάξει.
Να μην κυνηγάς μόνο εσύ κάτι, γιατί οι σχέσεις είναι διάδραση, είναι αμφίδρομες. Να επιλέγεις ανθρώπους δίπλα σου που να μην χρειάζεται να τους πείσεις για την αξία σου, για σένα. Εάν δεν μπορούν να αντιληφθούν την αξία σου ως άνθρωπο από μόνοι τους, ποιός ο λόγος να προσπαθείς να το αποδείξεις; Στο τέλος της ημέρας, ο καθένας αντιλαμβάνεται και καταλαβαίνει ότι τον συμφέρει και ότι του επιτρέπει η αντίληψη του.
Να έχεις ανθρώπους δίπλα σου, που δεν θα νιώθεις ότι είσαι η δεύτερη ή ακόμη χειρότερα η τρίτη επιλογή τους. Να αναζητάς εκείνες τις ψυχές που θα κουμπώνουν με τη δική σου, που δεν θα χρειάζεται να παρακαλάς για ένα μήνυμα, για ένα τηλεφώνημα ή για την προσοχή τους. Είμαστε ή ακόμη καλύτερα γινόμαστε αυτό που δείχνουμε. Χωρίς να το καταλαβαίνεις, επηρεάζεται η εικόνα σου, η αυτοπεποίθησή σου, η αυτοεκτίμησή σου. Δείχνεις και επιτρέπεις στους άλλους να σε χειρίζονται όπως τους συμφέρει και όποτε τους κάνει κέφι.
Να μην παρακαλάς λοιπόν, γιατί αυτοί οι άνθρωποι προφανώς είτε έχουν να λύσουν τα δικά τους θέματα, είτε δεν θέλουν να σου αφιερώσουν το χρόνο που σου αξίζει. Να έχεις ανθρώπους δίπλα σου, που να σε σέβονται και να σου δίνουν αξία, που να σε φροντίζουν και να σε καλομαθαίνουν, που θέλουν να επικοινωνούν μαζί σου, να καταλαβαίνουν τις ανάγκες σου και να σε ακούνε. Μάθε τι αξίζεις σαν άνθρωπος και έτσι θα σε αντιμετωπίζουν οι σωστοί άνθρωποι.
Μην επιτρέπεις να σε μειώνουν γιατί κάποιοι έχουν χαμηλή ανθρωπιά. Να θυμάσαι, πάντα πως όσοι θέλουν να είναι μέρος του ταξιδιού σου που λέγεται ζωή, θα είναι. Κάνεις δεν μας ξεχνάει κατά λάθος. Και όταν θα βρεις τη δύναμη να φύγεις από εκεί που θεωρείσαι δεδομένος, να φύγεις με το κεφάλι ψηλά. Συνήθως καταλαβαίνουμε τι χάνουμε όταν δεν βρίσκεται πλέον στη ζωή μας. Γιατί να μην γίνει το αντίθετο δηλαδή; Γιατί πρέπει να χάσουμε κάτι για να καταλάβουμε την αξία του και δεν το εκτιμάμε όσο το έχουμε στη ζωή μας; ‘Οταν δεν φροντίζεις κάτι, το χάνεις. Από άνθρωπο μέχρι καρφίτσα.
***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com
***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: assets.rebelmouse.io
What do you think?
Show comments / Leave a comment