Καλοκαιρινές διακοπές … με παιδιά! 

Η προηγούμενη πρόταση σίγουρα περιλαμβάνει για πολλούς ένα οξύμωρο σχήμα, επειδή ακριβώς είναι πολύ δύσκολο να χαλαρώσουν οι γονείς στις διακοπές τους, όταν υπάρχουν μαζί τους τα παιδιά και μάλιστα όταν αυτά είναι σε μικρή ηλικία.  Παρόλα αυτά υπάρχουν και εκείνοι που πιστεύουν ότι οι καλοκαιρινές διακοπές είναι μία ιδανική περίοδος, για να περάσουν οι γονείς ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά τους και να χαρίσουν σε αυτά μοναδικές εμπειρίες με την πραγματοποίηση ενός ταξιδιού στο εξωτερικό.  Ενός ταξιδιού, του οποίου ο προγραμματισμός μπορεί να αποτρελλάνει και τον πιο σώφρονα άνθρωπο. 

Με την ευκαιρία του καλοκαιριού, όλοι έχουμε σκεφτεί ή έχουμε ήδη προγραμματίσει τις καλοκαιρινές μας διακοπές σε έναν προορισμό της αρεσκείας μας.  Προσωπικά ανήκω στη μερίδα των ανθρώπων που προγραμματίζουν πια από πολύ νωρίς τις καλοκαιρινές διακοπές (τις έχω ήδη κλείσει από τον Δεκέμβρη!), όχι μόνο για οικονομικούς λόγους, αλλά για να υπάρχει μία γλυκιά προσμονή για το καλοκαίρι και έτσι να γίνονται όλα πιο … υποφερτά, γιατί στο τέλος όλων των «δεινών» (!) θα υπάρχει ένα ταξίδι που θα λειτουργήσει ως λυτρωτική επιβράβευση για όσα υπέστη κανείς μία ολόκληρη χρονιά. 

Για να καταστεί βέβαια αυτό εφικτό, απαιτείται πολύ ψάξιμο, πολύ ξενύχτι, πολλή υπομονή και εύλογα … πολύ χρήμα!

Όταν λοιπόν έρχεται ο Δεκέμβρης, άντε ο Γενάρης, ένας προνοητικός γονιός ακολουθεί τα επόμενα στάδια της έρευνας:

1. Ενδοοικογενειακή συζήτηση για τις καλοκαιρινές διακοπές. 

Συνήθως ο σύζυγος αναβάλλει να δώσει απάντηση, γι’ αυτό η μητέρα ξεκινάει την έρευνα από μόνη της, για να έχει δήθεν μία ιδέα.  Στην πραγματικότητα αυτή τα οργανώνει όλα μέχρι την επόμενη ενδοοικογενειακή συζήτηση, κατά την οποία θα ανακοινώσει τα «τετελεσμένα» αποτελέσματα της έρευνάς της για τις καλοκαιρινές διακοπές, ώστε να λάβει και την τελική έγκριση από τον σύζυγο. 

Έχουμε έτσι βρει τον προορισμό, ένα μέρος κατάλληλο για παιδιά, με κατάλληλο κλίμα, ώστε να μην αρρωστήσουν, όχι πολύ μακριά, για να μας … αντέξουν στο αεροπλάνο οι υπόλοιποι επιβάτες, ούτε και πολύ κοντά όμως!  Ένα μέρος με πολλές δραστηριότητες για γονείς και παιδιά, με εύκολο τρόπο διακίνησης, μιας κα θα έχουμε μαζί παιδικά καροτσάκια, όχι πολύ κοσμικό, για να μην υπάρχουν κίνδυνοι, ούτε απομονωμένο, για να υπάρχουν φαρμακεία και παιχνιδότοποι κοντά, ένα μέρος τελοσπάντων που στην απελπισία σου επάνω νιώθεις ότι δεν υπάρχει, αλλά να, την τελευταία στιγμή προβάλλει στις ιστοσελίδες, όταν μεσάνυχτα αναζητείς στο Google τα ιδανικά μέρη για ασφαλείς οικογενειακές διακοπές.

2. Στη συνέχεια κλείνεις τα εισιτήρια,

Επιλέγοντας μία αναγνωρισμένη αεροπορική εταιρεία για λόγους ασφάλειας και παρακαλείς τον Θεό να έχετε μία καλή πτήση και να επιστρέψετε σώοι. Εύχεσαι επίσης να μην δημιουργηθεί πρόβλημα με τις αποσκευές(!) και τέλος βρίσκεις τις σταγόνες για τα αυτιά των παιδιών και τις βάζεις σε περίοπτη θέση, ευχόμενη ότι δε θα παραπονιούνται καθ’όλη τη διάρκεια της πτήσης.

3. Και μετά;  Ααα το … «μετά» είναι η ειδικότητά μου.  Αναζητείς ξενοδοχείο σε booking και tripadvisor, τουλάχιστον τετράστερο. 

Το θες να είναι οικονομικό, εύκολα προσβάσιμο, όχι όμως κοντά σε μέρη με έντονη νυχτερινή ζωή – που τι θα πει, έχω αρχίσει να το ξεχνάω – αλλά κοντά σε άλλα μέρη ενδιαφέροντος.  Το θες να είναι καθαρό, οπωσδήποτε καθαρό.  Γι’ αυτό ελέγχεις μία προς μία τις φωτογραφίες των εγκαταστάσεων στο διαδίκτυο και τα σχόλια προηγούμενων επισκεπτών. Σε ενδιαφέρει βέβαια το πρωινό αλλά και τα υπόλοιπα γεύματα που πρέπει να είναι κατάλληλα για τα παιδιά. 

Ελέγχεις τους εξωτερικούς χώρους, υπάρχει χώρος στάθμευσης;  Πισίνα;  Είναι ασφαλής;  Υπάρχει παιδική;  Υπάρχει κήπος για τις εξωτερικές δραστηριότητες των παιδιών ή έστω ένας χώρος απασχόλησης των παιδιών; Όλα αυτά είναι σημαντικά κριτήρια που αποτελούν βασικές προϋποθέσεις για να επιλέξεις ή να απορρίψεις τελικά ένα ξενοδοχείο.  Όλα αυτά επιπλέον για να εντοπιστούν, απαιτείται να αφιερώσει κανείς πολλές ώρες στον υπολογιστή, να στείλει μηνύματα, να πληρώσει διαδικτυακά, να τυπώσει κρατήσεις και αποδείξεις…

4. Και μετά; Ααα, μετά περιμένεις…

Το σκέφτεσαι, το συζητάς με τα παιδιά, οργανώνεις δραστηριότητες, κλείνεις ηλεκτρονικά εισιτήρια για διάφορα αξιοθέατα και ελπίζεις ότι όλα θα πάνε καλά (dum spiro, spero) …  Ώσπου να έρθει η εβδομάδα εκείνη πριν την αναχώρηση.  Τότε ξεκινάει η προετοιμασία και το φτιάξιμο των ταξιδιωτικών αποσκευών.

Το ξέρω ότι δε θα πάμε στην έρημο, ούτε σε απομακρυσμένες περιοχές του Αμαζονίου, αλλά παίρνω πολλά ρούχα για τα παιδιά, τουλάχιστον τρεις αλλαξιές για κάθε μέρα, για κάθε ενδεχόμενο. Τα ανάλογα παπούτσια, μαγιουδάκια, πετσέτες, πυτζάμες, είδη μπάνιου και κυρίως φάρμακα. 

Το θερμόμετρο, τα αντιπυρετικά, σταγόνες αυτιών, κρέμα για μώλωπες, κρέμα για κουνούπια.  Το ξέρω ότι υπάρχουν φαρμακεία και καταστήματα σε όλα τα μέρη της γης, αλλά η ανασφάλεια της μάνας…  Ε και σε μια γωνιά των αποσκευών θα μπουν και τα δικά μας ρούχα.  Ελέγχουμε ταυτότητες, εισιτήρια, κρατήσεις και άυπνοι από την αγωνία το επόμενο πρωί πετάμε.

Όλα θα πάνε καλά. 

Θα πετάξουμε, θα τρέξουμε, θα γελάσουμε, θα παίξουμε, θα κολυμπήσουμε σε άλλες θάλασσες, θα κάνουμε βόλτες, θα δοκιμάσουμε καινούργιες γεύσεις, θα δούμε αξιοθέατα άλλων πολιτισμών, θα μιλήσουμε άλλες γλώσσες, θα γνωρίσουμε άλλους ανθρώπους, θα βγάλουμε αστείες φωτογραφίες, θα κάνουμε ψώνια, θα αγοράσουμε αναμνηστικά δώρα, θα κουραστούμε, θα απελπιστούμε πολλές φορές, αλλά όλα θα πάνε καλά.  Και τα παιδιά μας θα γίνουν πιο πλούσια χάρη στα πολυπολιτισμικά ερεθίσματα που θα δεχτούν, αλλά κυρίως χάρη στην αγάπη των γονέων τους που θα τους δοθεί ακόμα πιο αφειδώλευτα. 

Όλα, λοιπόν, θα πάνε καλά στο τέλος.

(Εντάξει, όλα καλά, εκτός από τις μπουγάδες πίσω στο σπίτι!).  C’ est la vie!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com