Το ‘χω παραδεχτεί ξανά πως έχω μια περίεργη ανάγκη να μετρώ και να κατατάσσω σε κατηγορίες τους ανθρώπους που έχω στη ζωή μου. Ποιοι έχουν μείνει, ποιοι έφυγαν και ποιους έδιωξα, ποιους έχω και δεν θέλω, ποιους δεν έχω μα θέλω. Και ύστερα αφού τους επεξεργαστώ καταλήγω ποιοι είναι οι πιο δικοί μου και ποιοι οι πιο μακρινοί. Ε λοιπόν σε εσένα έχω πάντα ένα μεγάλο πρόβλημα. Δεν λες να μείνεις σταθερός σε ένα μέρος. Είναι φορές που σε βάζω με τους φίλους τους πιο κοντινούς, τους πιο δικούς και άλλες που σε απομακρύνω με το χέρι στην άλλη άκρη, ανάμεσα στα ονόματα που μου φέρνουν μια ελαφριά δυσφορία.

Πάντα υπήρχε σαν αύρα γύρω μας στους μεγάλους μας περιπάτους, τις νυχτερινές εξόδους, στους πρωινούς καφέδες αυτή η αίσθηση πως η φιλία μας δεν είναι ίση. Εμένα είναι καθάρια και ξεκάθαρη μα εσένα νοθευμένη με αισθήματα ξένα που αλλοιώνουν την αθώα της φύση.

Τον περισσότερο καιρό με κάνεις να σε βλέπω με καχυποψία και εκνευρισμό. Μεγαλώνοντας άρχισε να με ενοχλεί περισσότερο ο τρόπος που εκδήλωνες αυτό σου το ενδιαφέρον γιατί άρχισες να μην αναγνωρίζεις όρια. Άρχισες να αλλάζεις τα γούστα σου σύμφωνα με τα δικά μου, να με αντιγράφεις σε κάθε βήμα και να θέλεις να ξέρεις πότε έβγαινα, με ποιον και μετά να θυμώνεις όποτε αντιλαμβανόσουν πως για εμένα μετρούσες μονάχα φιλικά. Πάντα πληγωνόσουν και θύμωνες όταν καταλάβαινες πως υπήρχαν πολλές πλευρές μου που δεν σε αφορούσαν. Καλά τι περίμενες; Τίποτα θα μου πεις. Ζήτησα εγώ ποτέ τίποτα από εσένα; Κι ενώ δεν θα ‘χω τίποτα για να στο αποδείξω είχες έναν περίεργο τρόπο να ζητάς. Περίεργο μα και παράλογο. Έναν τρόπο που δεν δικαιολογείται ανάμεσα σε δυο φίλους.

exploringyourmind.com

Πρώτη φορά μετά από τόσο καιρό συνειδητοποιώ τι ακριβώς έχουμε κάνει. Γιατί για να είμαι ειλικρινής δεν νομίζω πως μπορούμε να το λέμε άλλο φιλία. Εσύ δεν έμεινες πλάι μου γιατί με  θεωρείς φίλη σου. Άλλο είναι αυτό που σε κρατάει κοντά. Κι όταν αυτό το κάτι στερέψει θα μείνει κάτι από εσένα για εμένα;

Από την άλλη εγώ δεν ξέρω αν σε κρατούσα κοντά μου γιατί σε ένιωθα φίλο μου ή γιατί ήταν μεγάλη η αίσθηση της ζεστασιάς πως κάποιος με νοιάζεται αληθινά. Βαθιά μέσα μου έχω την αίσθηση πως σχεδόν ποτέ δεν σου ανοίχτηκα, δεν στηρίχτηκα σε εσένα όπως θα έκανα σε έναν πραγματικά δικό μου άνθρωπο. Πως ήσουν κυρίως μια ασφάλεια για μένα. Κι όταν εσύ θα πάψεις να μου προσφέρεις αυτή την ασφάλεια θα μείνει κάτι από εμένα για σένα;

Είναι περίεργο να συνειδητοποιώ πως ίσως τελικά δεν ήσουν για να μείνεις. Πως ίσως να είσαι κι εσύ από τους περαστικούς. Δεν θα πω ψέματα, νιώθω ένα κενό στην ιδέα. Μα παράλληλα το νιώθω σαν μια φυσική πορεία, που κυρίως δικαιώνει εσένα.

Για ακόμα μια φορά το όνομά σου βρίσκεται μετέωρο ανάμεσα στους φίλους τους πιο καλούς και στα ονόματα που μου προκαλούν μια ελαφριά δυσφορία. Νομίζω πως πια εκεί θα σε αφήνω, στη μέση, μέχρι να βρεις κι εσύ τη γωνία στην οποία ανήκεις.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: verilymag.com