Αγαπητό μου ημερολόγιο,

Πέρασε και αυτή η μέρα στο Πανεπιστήμιο. Πότε ήρθε η μέρα που ξεκίνησα το πανεπιστήμιο και δεν το έχω καταλάβει. Είμαι ήδη στο δεύτερο μήνα, και δεν σου κρύβω ότι είναι από τους δύο πιο δύσκολους μήνες στην ζωή μου.

Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ότι θα έρθει η στιγμή που θα είμαι σε μια τάξη που δεν θα καταλαβαίνω σχεδόν τίποτα! Όποιος είναι φοιτητής στο εξωτερικό μπορεί αδιαμφισβήτητα να ταυτιστεί με την κατάσταση που βρίσκομαι το τελευταίο καιρό. Να τα πάρω όμως και λίγο από την αρχή…

Αποφάσισα ότι ήθελα να σπουδάσω στη Γερμανία τουριστικά. Είμαι που λέτε εδώ τα τελευταία δυο χρόνια, είχα επισκεφτεί γερμανικά μαθήματα για 10 μήνες, έδωσα την εξέταση της γλώσσας για τρεις φορές, εφόσον στις δύο πρώτες είχα αποτύχει (και δεν ντρέπομαι καθόλου να το λέω) και τον υπόλοιπο καιρό στην Γερμανία μέχρι να ξεκινήσω το πανεπιστήμιο, μετά τα γερμανικά είχα βρει δουλειά ως σερβιτόρα έτσι ώστε να καλυτερέψω τα γερμανικά μου και να είμαι έτοιμη για το πανεπιστήμιο (χαχα εδώ γελάμε και θα μάθεις λίγο πιο κάτω το γιατί). Ταυτόχρονα με την δουλειά το τελευταίο χρόνο έχω ταξιδέψει πολύ, πιο συγκεκριμένα 13 χώρες.

Ωραία η δουλειά και τα ταξίδια, ήρθε όμως η ημέρα που έπρεπε να επιστρέψω πίσω στα θρανία. Τον Αύγουστο είχα πάρει τις απαντήσεις από τα πανεπιστήμια, και έτσι αποφάσισα πως θα πάρω την θέση στο Hochschule Harz που είμαι σίγουρη ότι δεν έχεις ιδέα που βρίσκεται, κι εγώ το ίδιο… δεν είχα ιδέα! Είναι μια μικρή πόλη κάπου στο κέντρο της Γερμανίας, η πιο κοντινή μεγάλη πόλη που βρίσκεται από εδώ είναι το Αννόβερο. Παίρνω λοιπόν την απόφαση να μετακομίσω από το Ντυσσεντολφ, που έμενα τα 2 χρόνια για ένα νέο ξεκίνημα. Τακτοποιώ τα πάντα, για καλή μου τύχη βρίσκω μια εστία με συγκάτοικο μέσα στο πανεπιστήμιο, πιο καλή τοποθεσία δεν μπορούσα να βρω.

Και έρχεται η πρώτη μέρα… ήταν λίγο περίεργα τα συναισθήματα μου, από την μια ανυπομονησία να γνωρίσω νέα άτομα αλλά από την άλλη ο φόβος, ο φόβος αυτός προκύπτει λόγω της γλώσσας.. ξέρεις είναι δύσκολο  να πρέπει να μιλάς όλη την ώρα μια γλώσσα που την έχεις διδαχθεί μόνο τόσο λίγο… 10 μήνες, και όσα έχεις διδαχθεί να ήταν καθαρά μόνο και μόνο για να περάσεις μια εξέταση.. σκέψου απλά πως θα είναι να πρέπει να σπουδάσεις σε αυτή τη γλώσσα.. και μπαίνουμε στην πρώτη, στην δεύτερη και τρίτη διάλεξη.. και το μυαλό μου προσπαθώντας να καταλάβει την μια πρόταση χάνει την άλλη, προσπαθώντας να βρω το νόημα της λέξης, χάνω το νόημα των προτάσεων.. επικρατούσε μια σύγχυση, που ακόμα υπάρχει.

Το θέμα μου είναι το πόσο δύσκολα ένας μαθητής σπουδάζει σε μια εντελώς διαφορετική γλώσσα. Και ξέρεις τα γερμανικά δεν είναι και τα πιο εύκολα συν και το ότι είσαι και σχετικά μόνος. Διαλέξεις, projekt, πρακτικά μαθήματα.. και όλα στα γερμανικά.. i struggle a lot… αλλά ξέρω ότι αν δουλεύω σκληρά, μια μέρα θα ανταμειφθούν οι κόποι μου.. είναι δύσκολο να βρίσκεσαι σε μια χώρα, με καινούργια γλώσσα, νέους ανθρώπους, νέα κουλτούρα. Είναι όμως ο δρόμος που επέλεξα, και εγώ έχω βάλει την ζωή μου σε αυτόν, με όλα τα challenges που εμπερικλείει!

Αν σκεφτείς ποτέ να φύγεις από Κύπρο για κάτι διαφορετικό και έχεις το φόβο της γλώσσας ή κάποια άλλη προσωπική φοβία, αυτό που σου προτείνω είναι απλά να το κάνεις. Όλα είναι εμπειρίες και μαθήματα ζωής που μαθαίνουμε μέσα από αυτά.

Τι και αν είμαι 2 μήνες εδώ και τις πρώτες μέρες δεν καταλάβαινα Θεό, 2 μήνες μετά που έχω προσαρμοστεί, έχω κάνει γνωριμίες, την δική μου παρέα, έχω να πω ότι είμαι σε πολύ καλύτερο στάδιο από αυτό που ξεκίνησα, και θα καλυτερέψει κι άλλο με τον καιρό. Την επομένη φορά που θα σας πει κάποιος ότι σπουδάζει σε μια ξένη χώρα, με διαφορετική γλώσσα από τα Ελληνικά, προσπαθήστε απλά να σκεφτείτε πόσα έχει περάσει για να βρίσκεται εδώ που βρίσκεται!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com