Οι περισσότεροι από εσάς θα ξέρουν την Κολομβία από τη δημοφιλή σειρά “Narcos”. Η Κολομβία όμως είναι πολλά περισσότερα από τον Πάμπλο Εσκομπάρ και την “παρέα” του, και οι Κολομβιανοί έχουν βαρεθεί να συσχετίζονται άλλο με αυτό τον εγκληματία, ο οποίος έφερε τόσα δεινά στη χώρα τους.

Η Κολομβία είναι μια χώρα τεράστια. Πολυσύνθετη και πολυποίκιλη τόσο γεωγραφικά, όσο και πολιτισμικά.

Για να την κατανοήσεις πλήρως και για να πάρεις μια ρεαλιστική εικόνα του τί εστί, πρέπει να επισκεφτείς τουλάχιστον τρεις διαφορετικές περιοχές της. Άλλη χώρα θα συναντήσεις στην πρωτεύουσα και την περιβάλλουσα οροσειρά των Άνδεων, άλλη στα βάθη του Αμαζονίου και άλλη στις ακτές του Ειρινικού και της Καραϊβικής. Δυστυχώς δεν είχα το χρόνο να επισκεφθώ όλα τα πιο πάνω (επίσης, μετά από σχεδόν ένα μήνα, είχα κουραστεί να ανεβαίνω σε αεροπλάνο κάθε πέντε μέρες) κι έτσι πέρασα τις 8 μέρες που είχα στην Κολομβία στην Μπογκοτά και τις γύρω περιοχές της.

Η Μπογκοτά, έχοντας περάσει πολλές αναταραχές και βίαια περιστατικά από τα μέσα του 20^ου  αιώνα και μετά, με αποκορύφωμα τη δεκαετία του 90 (βλέπε Narcos), απέκτησε σε κάποια στιγμή τη φήμη ως την πιο “φονική πρωτεύουσα” του κόσμου.

Αυτό επηρέασε με πολύ αρνητικό τρόπο τον τουρισμό στην Κολομβία, που ευτυχώς έχει αρχίσει να ανακάμπτει τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά την υπογραφή το 2016 της Συνθήκης Ειρήνης μεταξύ της Κολομβιανής Κυβέρνησης και το επαναστατικού στρατού “FARC”, οι οποίοι βρίσκονταν σε εμφύλιο από το 1964. Στην πραγματικότητα, η Μπογκοτά δεν είναι σε καμία περίπτωση τόσο επικίνδυνη όσο ήταν τη δεκαετία του 90’ και έτσι παραμένει αδίκως ένας προορισμός ταμπού. Δυστυχώς, λίγες μέρες πριν προσγειωθώ στη Μπογκοτά ανατινάχθηκε μια βόμβα τρομοκρατικής οργάνωσης έξω από μια αστυνομική σχολή, κάτι το οποίο σόκαρε βαθιά τους πρωτευουσιάνους, αφού ήταν η πρώτη επίθεση τέτοιου τύπου  που συνέβη στην πόλη τους μετά από πολλά χρόνια.

Περνώντας σε κάτι πιο ευχάριστο, η Μπογκοτά είναι μια άκρως ενδιαφέρουσα πόλη και, κατά τη γνώμη μου, δυο-τρεις στην Μπογκοτά είναι αρκετές για να την απολαύσεις. Τα  5  “must” αξιοθέατα που προτείνω είναι τα εξής:

1. H κεντρική Πλατεία Μπολίβαρ

…όπου βρίσκονται (σε κλασσικό ισπανικό στυλ) συγκεντρωμένες όλες οι εξουσίες της χώρας, δηλαδή το παλάτι του Κολομβιανού κοινοβουλίου, το δημαρχεία της Μπογκοτά, το Ανώτατο Δικαστήριο και ο Καθεδρικός Ναός. Στη μέση αυτών των επιβλητικών κτηρίων της Πλατείας, βρίσκεται το άγαλμα του Σιμόν Μπολίβαρ, του “ελευθερωτή” της νοτιοαμερικάνικης ηπείρου από τους Ισπανούς κατακτητές.

2. Η χαριτωμένη γειτονιά “Καντελάρια”

…με τα στενά, πλακόστρωτα δρομάκια, τις εντυπωσιακές “urban” τοιχογραφίες και τα άφθονα μπαράκια, στα οποία μπορεί κανείς να απολαύσει το παραδοσιακό αλκοολούχο ποτό τσίτσα (chicha), το οποίο είναι στην ουσία ένα είδος “καλαμποκόμπυρας”.

3. Ο καταπράσινος λόφος Μονσερράτε

…ο οποίος υψώνεται πίσω από την πόλη και στην κορυφή του οποίου υπάρχει ένα γραφικό ξωκλήσι. Εκατοντάδες τουρίστες και ντόπιοι ανεβαίνουν καθημερινά στην κορυφή του λόφου για να απολαύσουν τη μαγευτική θέα προς την Μπογκοτά, η οποία απλώνεται μέχρι εκεί που φτάνει το μάτι.

4. Το Μουσείο Χρυσού

…στο οποίο (όπως προδίδει και το όνομα) βρίσκονται χιλιάδες τεχνουργήματα χρυσού από την εποχή των Μουίσκας, του δεξιοτέχνη, ιθαγενή λαού που βασίλευε στην περιοχή της Μπογκοτά, μέχρι την άφιξη των Ισπανών. Το μουσεία αυτό αξίζει όχι μόνο για τα εντυπωσιακά τεχνουργήματα (άλλωστε κανείς δεν θέλει απλά να κοιτάζει χρυσά αντικείμενα για ώρες), αλλά και για την επίγνωση που προσφέρει σε ότι αφορά το σημαντικό ρόλο που έπαιζε ο χρυσός στην κοινωνία και θρησκεία των Μουίσκας. Fun Fact, η Κολομβία είναι μια χώρα πλούσια σε χρυσό (και σμαράγδια), όχι όμως η περιοχή που βρίσκεται η Μπογκοτά. Οι Μουίσκας είχαν τόσο χρυσό επειδή το αντάλλαζαν με αλάτι (που υπάρχει άφθονο στα βουνά γύρω από την Μπογκοτά) με λαούς άλλων περιοχών πλούσιων σε χρυσό. Εκείνη την εποχή το αλάτι ήταν κάτι τόσο πολύτιμο όσο και το χρυσάφι, αφού δεν υπήρχαν ψυγεία και έτσι οι άνθρωποι χρειάζονταν πολύ αλάτι για να συντηρούν τα τρόφιμα τους.

5. Το Μουσείο Μποτέρο

…όπου υπάρχει μια μεγάλη συλλογή πινάκων και γλυπτών του διάσημου Κολομβιανού καλλιτέχνη Φερνάντο Μποτέρο, ο οποίος είναι γνωστός για τις “ογκώδεις” φιγούρες που σχεδιάζει.

‘Οσο για τις περιοχές κοντά στην Μπογκοτά, κάποιες που αξίζει κανείς να επισκεφτεί είναι:

1. Η πόλη Ζιπακιρά

…μιάμιση ώρα περίπου έξω όπου την Μπογκοτά. Εκεί βρίσκεται ο Καθεδρικός ντε Σαλ, ένας εντυπωσιακός καθεδρικός ναός κτισμένος μέσα σε ένα πρώην ορυχείο αλατιού.

2. Το φυσικό πάρκο Σουμαπάζ

…40 λεπτά έξω από την Μπογκοτά, το οποίο φιλοξενεί το μεγαλύτερο οικοσύστημα “πάραμο” στον κόσμο. To πάραμο είναι ένα περίεργο οικοσύστημα, το οποίο θα περιέγραφα ως “υγρή, ορεινή τούνδρα”.

3. Η μικρή, γραφική πόλη Βίγια ντε Λέιβα

…με υπέροχη αποικιακή αρχιτεκτονική, τέσσερεις ώρες έξω από την Μπογκοτά.

4. Η μαγευτική λίμνη Γκουαταβίτα

…που βρίσκεται μεταξύ Μπογκοντά και Βίγια ντε Λέιβα. Fun fact: Σίγουρα πολλοί από εσάς θα έχουν ακούσει για το Ελ Ντοράντο, που σύμφωνα με το θρύλο είναι μια χαμένη αρχαία πόλη φτιαγμένη από χρυσάφι, την οποία έψαχναν οι Ισπανοί στην Νότια Αμερική. Στην πραγματικότητα, το Ελ Ντοράντο (που σημαίνει “Ο Xρυσαφένιος” στα ισπανικά) δεν ήταν τίποτε άλλο από μια τελετή την οποία πραγματοποιούσαν οι Μουίσκας, κατά την οποία ο βασιλιάς τους, καλυμμένος με χρυσόσκονη, πήγαινε στο κέντρο της λίμνης Γκουαταβίτα πάνω σε μια σχεδία και πετούσε διάφορα χρυσά αντικείμενα στο νερό, εισφορά στους θεούς.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση στην Κολομβία είναι η εντυπωσιακή ποικιλία εξωτικών φρούτων που υπάρχει. Ως αποτέλεσμα, πολλά είδη πεντανόστιμων, φρέσκων χυμών είναι μέρος της καθημερινής διατροφής των Κολομβιανών (ζηλεύω). Αυτό βέβαια είναι και το μόνο υγιεινό πράγμα στη διατροφή τους, αφού η Κολομβιανή κουζίνα, αν και νόστιμη, βασίζεται κυρίως σε τηγανιτά φαγητά και στο τυρί. Οι Κολομβιανοί έχουν εμμονή με το τυρί, το οποίο βάζουν παντού, π.χ. μέσα στη ζεστή σοκολάτα ή ως γαρνιτούρα στη φρουτοσαλάτα και σε διάφορα επιδόρπια.

Τελειώνοντας, αυτό που βρήκα πιο ενδιαφέρον στην Κολομβία είναι την ιστορία της, κυρίως των τελευταίων 60 χρόνων, που έχει σημαδευτεί από την ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κυβερνητικών δυνάμεων, επαναστατικών οργανώσεων και παραστρατιωτικών, η οποία συνεχίζεται μέχρι και σήμερα. Τα μεγαλύτερα θύματα της σύγκρουσης είναι ο απλός Κολομβιανός λαός, κυρίως οι αγροτικές κοινότητες ιθαγενούς ή αφρoλατινικής καταγωγής, που ζουν στις περιφερειακές επαρχίες τις χώρας ξεχασμένες από τους κυβερνώντες στην Μπογκοτά. Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ από το ταξίδι μου στην Μπογκοτά, είναι η συγκλονιστική, αντιπολεμική έκθεση φωτογραφίας που επισκέφτηκα τoυ φωτορεπόρτερ Χεσούς Αμπάντ Κολοράδο, ο οποίος πέρασε 26 χρόνια φωτογραφίζοντας τα θύματα της σύγκρουσης στην Κολομβία.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com