Netflix n’ chill, ποτά, shots και wild dancing μέχρι το πρωί. Καφεδούμπες, και όλα τα συναφή που δεν βάζεις δηλαδή κώ** κάτω, είναι καλύτερα να τα κάνεις μόνος.

Ίσως για κάποια δεύτερα, να νόμιζες ότι σοβαρολογώ και να είσαι σε φάση «Τι λέει αυτή;»

Καλά άντε, πλάκα κάνω.

Επειδή ως γνωστό, τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα, δεν υπάρχει καλύτερο πράγμα να τα κάνεις με παρέα.

Έχετε ακούσει ποτέ κανένα, να λέει «Η καλύτερη στιγμή της ζωής μου ήτανε όταν πήγα μόνος… ή όταν καθόμουνα μόνος στον καναπέ»; Φυσικά και όχι. Θα ακούσεις όμως, μια παρέα να συζητάει για μια τέλεια βραδιά, ή μια τέλεια εξόρμηση που είχαν κάνει μαζί. Η ζωή είναι όμορφη από μόνη της, αλλά θα είναι πιο όμορφη αν τη μοιράζεσαι.

Αλλά αυτό προϋποθέτει μια καλή παρέα, όχι ένα «τοξικό» περιβάλλον και όχι απλά κάποιους, για να μην πεις πως ήσουν μόνος.  Θυμήσου ότι πολλές φορές έτυχε να πούμε, ότι άμα βρίσκεσαι στην ιδανική παρέα, θα περάσεις τέλεια, όπου και να πας, ότι και να κάνεις. Πως η παρέα τ’ αλλάζει όλα από αρνητικά σε θετικά και το αντίστροφο. Σκέψου μόνο πόσες φορές έτυχε να πας σε ένα τόπο που δεν έλεγε και κάτι, αλλά επειδή ήταν η παρέα (ενικός ή πληθυντικός), όλα έγιναν τέλεια!

Δεν είναι μόνο το πώς και με ποιους θα περιτριγυρίζεσαι… αλλά και η εσωτερική υγεία, το να είσαι καλά μέσα σου…

Ως άνθρωποι εκ φύσεως είμαστε ΛΙΓΟ περίεργοι, κάποιοι περισσότερο έξω καρδιά, κάποιοι πιο κλειστοί, αλλά,  όλοι, ανεξαιρέτως, έχουμε την ανάγκη να μιλήσουμε σε κάποιον ορισμένες στιγμές ή και πάντοτε.

Ίσως,  ορισμένα πράγματα, να πρέπει να τα κρατάμε για τον εαυτό μας, να μην εξωτερικεύουμε τα πάντα, δηλαδή να μην λέμε ότι χαζομάρα περνά από το μυαλουδάκι μας.

Αυτό δεν πρέπει να γίνεται σε σημείο που να καταλήξεις να αποστασιοποιήσεις τον εαυτό σου από καταστάσεις και άτομα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις κάποιο να μιλήσεις, να ανοιχτείς, να «φύγει αυτό το βάρος από πάνω σου». Να έχεις ένα στήριγμα, κάποιον, να μπορείς να αφεθείς στις δύσκολες στιγμές, τις στιγμές που πολλά μπορεί να φαντάζουν αδύνατα και ότι όλα καταρρέουν, και χρειάζεσαι κάποιο να σε ενθαρρύνει, μια καλή κουβέντα.

Και άραγε είναι πιο καλή η μοναξιά;

Σίγουρα απολαυστικό το να είσαι «ελεύθερο πουλί», όμως, άλλη η χάρη του να έχεις κάποιο γυρνώντας απ’ το πανεπιστήμιο, απ’ τη δουλειά, να συζητήσεις πως ήτανε η μέρα σου, να μοιραστείς τις σκέψεις σου… Είτε αυτός είναι φίλος, είτε αυτός είναι Ο φίλος. Είτε αυτή είναι φίλη, είτε αυτή είναι Η φίλη.  Έχει μεγάλη σημασία να μπορείς να αφεθείς στην αγκαλιά κάποιου και να νιώσεις ασφάλεια, να νιώσεις ότι όλα είναι καλύτερα.. Μεγάλη σημασία όμως έχει και το να μοιράζεσαι. Το φαγητό σου, τα ρούχα σου, τις σκέψεις σου, το κρεβάτι σου, τα λεφτά σου. Ναι, μπορεί αυτό πολλές φορές να ενέχει και κινδύνους, ειδικά για εμάς τους ονειροπόλους και τους όχι καχύποπτους αλλά απ’ αυτά δε μαθαίνουμε επίσης;

Η ζωή είναι πιο ωραία, όταν μοιράζεσαι συναισθήματα, στιγμές, μοιράζεσαι όνειρα κοινά ή όχι, γελάς με τη ψυχή σου, βοηθάς, όταν έχεις γύρω σου όσους αγαπάς. Αξίζει, να βγούμε έξω, να ζήσουμε, να γνωρίσουμε κόσμο, να κάνουμε ότι μας κάνει χαρούμενους.

Η ζωή είναι μόνο στιγμές, όσο κλισέ και αν ακούγεται, και δεν χωράνε αμφιβολίες. Στην τελική, καλύτερα να μετανιώνεις για αυτά που έκανες παρά γι’ αυτά που δεν τόλμησες να κάνεις!  Άλλωστε μια φορά περνάμε τα 20, 30, 40.

Κι όλα αυτά, είναι καλύτερα όταν τα μοιράζεσαι, γιατί στην τελική, θα είχαν αξία;