Λένε πως ότι δεν συνέβη, είναι ότι δεν ποθήσαμε αρκετά. Μα και αν το πόθησαμε αρκετά, θα λενε πως ίσως δεν το πόθησαμε αρκετά πολύ… ‘‘και ίσως έτσι έπρεπε να έρθουν στο τέλος τα πράγματα’’, και ίσως να ‘‘ήταν γραφτό’’.. Ίσως.

Και τι γίνεται λοιπόν αν το ποθήσαμε πραγματικά πολύ μα δεν συνέβη ποτέ; Και γιατί; Να’ναι άραγε αυτό το ‘ίσως’ και αυτό το ‘γιατί’ που σκέπασαν τα όνειρα μας;

Στρέφοντας την προσοχή μας σε ανεκπλήρωτα πάθη και όνειρα, ξέρουμε πως πάντα μέσα μας θα σιγοκαίνε, όσο βαθιά και αν τα θάψουμε.

Μιλώντας λοιπόν για τον αθλητισμό, αναγνωρίζουμε πως αποτελεί μία από τις πτυχές της ζωής που απλόχερα σου δίνει πολλά, μα αφήνει ανεκπλήρωτα άλλα τόσα.

Προφανώς, απαιτεί τεράστιες προσπάθειες και καθημερινές προπονήσεις, όπου δεν αρκεί να έχεις μόνο θέληση, πρέπει εσύ να είσαι η ίδια η θέληση.

Κάθε αγώνας είναι μία ξεχωριστή εμπειρία, όμορφη ή άσχημη. Η ευτυχία της επιτυχίας και της προσπάθειας, τα δάκρυα χαράς μιας καλής επίδοσης, η περηφάνια καθώς ανεβαίνεις στο βάθρο και ακούς τον εθνικό ύμνο της χώρας σου να ηχεί σε όλο το γήπεδο… Κι απ’ την άλλη, η λύπη της αποτυχίας, ο πόνος και η απελπισία ενός τραυματισμού, η θλίψη, ο δισταγμός σε καινούριες δοκιμασίες… Όλα αυτά, σχηματίζουν ένα μεν ανεξήγητο, δε όμορφο, μείγμα συναισθημάτων.

Και ναι, πολλές φορές θα λυγίσεις, πολλές φορές θα πέσεις, πολλές φορές θα διερωτηθείς: Γιατί; Πώς; Τι; Τι πάει λάθος;

Κι αν όμως η νίκη δεν ήρθε αυτή τη φορά, θα έρθει την επόμενη. Κι αν όχι την επόμενη, τη μεθεπόμενη. Το χειρότερο δεν είναι να πέφτεις, είναι να μη σηκώνεσαι. Ηττημένος είναι μόνο όποιος παραιτείται, όλοι οι άλλοι είναι νικητές.

Θα έρθει μια μέρα, η ανταμοιβή στην καθημερινή κούραση των προπονήσεων και των ατελείωτων προσπαθειών. Γιατί στο τέλος, είναι η έξτρα προσπάθεια που ξεχωρίζει την πρωτιά, από τη δεύτερη θέση. Η νίκη απαιτεί πολλά περισσότερα απ’όσα ο έξω κόσμος βλέπει. Ξεκινά με πλήρη έλεγχο των βασικών. Μετά χρειάζεται πάθος, αποφασιστικότητα, πειθαρχία και αυτοθυσία. Συνεχίζει με δικαιοσύνη και σεβασμό για τον αντίπαλο, και τελικά, απαιτεί μια γερή δόση αγάπης για το άθλημα. Βάλε όλα αυτά μαζί και ακόμα κι αν δεν κερδίσεις, πώς γίνεται να χάσεις;

Γι’αυτά λοιπόν, για όλα τα ανέκφραστα συναισθήματα που φύλαξες βαθιά μέσα σου καιρό, για όλα τα ανεκπλήρωτα όνειρα και όλους τους απραγματοποίητους στόχους που έμοιασαν τόσο κοντά. Για όλες τις ιστορίες θέλησης που υπερβαίνουν κάθε όριο συγκίνησης. Για όλα αυτά που ονειρεύτηκες, για όλα αυτά που πάλεψες μα δεν ήρθαν ποτέ όπως θα ήθελες…

Για όλα αυτά, να μην τα παρατάς ποτέ και να συνεχίσεις να αγωνίζεσαι! Και αυτά τα όνειρα, μην προσπαθήσεις να τα θάψεις μέσα σου ποτέ, ούτε να τα ξεπεράσεις ή να τα προσπεράσεις. Αυτή η φλόγα της δύναμης ενός αθλητή, πηγάζει από μέσα μας, και θα σιγοκαίει πάντα, όσα χρόνια κι αν περάσουν.

Να αγωνίζεσαι και να αρπάζεις από τα μαλλιά τη ζωή ετούτη που σου χαρίστηκε.

…Γιατί φίλε, η ζωή είναι όμορφη, όταν αγωνίζεσαι!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com