H ζωή δεν σταμάτα ποτέ να μας εκπλήσσει.  Κάθε κανόνας και εξαίρεση ΝΟΜΟΣ. Δεν μπορείς να πορεύεσαι πάντοτε με το μαξιλαράκι της σιγουριάς που σου παρέχει ο κανόνας.   Κάποτε –καλώς ή κακώς -θα καταφθάσει η μέρα που κάποιος  που αποτελεί κομμάτι  της ζωής σου, θα σου την κάνει και τσουπ θα ενταχθεί στην εξαίρεση.

Στον έρωτα οι άνθρωποι του κανόνα αγαπούν να μισούν τους ανθρώπους της εξαίρεσης.

Οι πρώτοι όντας άνθρωποι του προγράμματος , του προσχεδιασμένου και της τακτικότητας τα έχουν βάλει όλα σε μια σειρά στο μυαλό τους. Γνωριμία, σχέση 2-3 χρονάκια γιατί έτσι  επιβάλλει κατά κύριο λόγο ο κανόνα- γάμος , παιδιά και πάει λέγοντας. Οι δεύτεροι από την άλλη φρίττουν μόνο στο άκουσμα αυτού του τόσο καλοσχεδιασμένου προγράμματος. Είναι αυτοί οι άνθρωποι που το μότο τους είναι ζήσε την στιγμή σαν να μην υπάρχει αύριο. Οποιοδήποτε μακροπρόθεσμο πλάνο τους φέρνει πονοκέφαλο.

Η κυριότερη ερώτηση είναι μπορείς να τους κατηγορήσεις; Κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη όχι. Αγαπάμε τους ανθρώπους που δεν μπαίνουν σε καλούπια , που είναι αιώνια παιδιά και που η πρώτη τους σκέψη το πρωί είναι αν έχει γάλα στο ψυγείο και όχι αν σε 3 χρόνια θα ανακάμψει η οικονομία και αν στο γάμο τους  πρέπει να βάλουν μαύρο σμοκίν ή αν η ουρά του νυφικού πρέπει να είναι μακριά. Καλό θα ήταν οι άνθρωποι του κανόνα- και εγώ μέσα- να προσπαθήσουμε να κλέψουμε λίγη από την ανεμελιά τους και κυρίως να μην τους κρίνουμε.

Ο άνθρωπος που σου ανοίγει την πόρτα της καρδιάς του, σου δείχνει από την αρχή ποιος είναι. Όσο ρηχό και αν ακούγεται η επιλογή του συντρόφου σου  μοιάζει με αγορά. Βλέπεις τα χαρακτηριστικά του προϊόντος και αν δεν σου κάνουν δεν το παίρνεις .

Έτσι και μ’ αυτούς τους ανθρώπους, αν δεν ταιριάζουν στην ιδιοσυγκρασία σου , στο τρόπο σκέψης σου και στα προγραμματισμένα θέλω σου , απλά άσε τους να φύγουν , αυτοί θα βρουν το δρόμο τους . Σε καμία περίπτωση όμως μην προσπαθήσεις να τους αλλάξεις και να τους συμμορφώσεις , θα είναι Η ΑΠΟΛΥΤΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ , θα σιχαθεί ο ένας τον άλλο  . Αυτή την κατάληξη θες; (ναι, σε σένα μιλάω άνθρωπε του κανόνα).

Βαθιά μέσα μου και εγώ δεν τους καταλαβαίνω , απορώ με τις ιδέες τους το πόσο χαλαρά αφήνουν τα πράγματα να κυλήσουν . Βλέπουν την σχέση σαν ένα τρενάκι του λούνα Παρκ που σε ανεβάζει και σε κατεβάζει και ενθουσιάζεσαι μαζί του για όσο κρατά ένας γύρος  χωρίς όμως να δεσμεύεσαι  ότι δεν θα το βαρεθείς και θα ψάξεις άλλα παιχνίδια. Η εντιμότητα όμως που τους διακατέχει, και σου λένε «το ξέρεις μ’ αρέσεις μα μην με πιστέψεις σ αυτό τον κόσμο που μόνος μου ζω δεν υπάρχουν κανόνες μα μόνο εξαιρέσεις», εμένα προσωπικά με σκλαβώνει.

Δική σου λοιπόν είναι η επιλογή: Θα βγεις στο τρενάκι της αγάπης και ας είναι σύντομη η διαδρομή και ας εκτροχιαστείς ή θα διαλέξεις το απάνεμο λιμάνι που θα μείνει για πάντα χωρίς φουρτούνες και χωρίς τρικυμίες; Ιδού το ερώτημα.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com