Είμαστε σταγόνες σε μια θάλασσα από ανθρώπους. Κάποιοι ξεχωρίζουν, άλλοι μένουν ανάμεσα στο πλήθος. Μερικοί βάζουν πλώρη στις θάλασσες του κόσμου μόνοι και ξεμπαρκάρουν σε όποιο λιμάνι αυτοί θέλουν. Άλλοι πάλι επιλέγουν να παραχωρήσουν θέσεις, να θυσιάσουν κάποιο χώρο σε άλλους ταξιδιώτες με την ελπίδα να περάσουν καλά και να μην μείνει κανένας πίσω. Άλλοι μάλιστα ξεβολεύονται για να χωρέσει η βάρκα τους ακόμα περισσότερους συνταξιδιώτες. Προσοχή σε αυτό! Όσο και να ξεβολευτείς (όπου υπάρχει διάθεση πάντα, γιατί συνήθως στις μέρες μας δεν υπάρχει) αν η βάρκα έχει 4 θέσεις δεν μπορεί να γίνει βάρκα για 8 θα βουλιάξει.

Σε κάθε περίπτωση ένα είναι το βασικό ερώτημα. Τι επιλέγεις; Να ταξιδέψεις μόνος στη θάλασσα της ανθρωπότητας ή να κάνεις λίγο χώρο στη βάρκα σου κι ας αργήσεις να φτάσεις εκεί που θέλεις;

Και τότε είναι που το βασικό ερώτημα ξανοίγεται και δημιουργεί τα λατρεμένα υπό-ερωτήματα. Έτσι για να μην τελειώνουμε ποτέ δηλαδή. Ξέρεις πάντα ότι θα φτάσεις εκεί που θες; Μεταξύ μας όχι. Οπότε εδώ ξεκινούν οι επιλογές. Θα προτιμήσεις να ξεμπαρκάρεις και να τριγυρνάς στις θάλασσες του κόσμου ολομόναχος ή θα κάνεις κάποιες υποχωρήσεις και θα επιτρέψεις σε τρίτους να επιβιβαστούν για ένα κοινό πλέον ταξίδι; Συμβουλή; Ο άνθρωπος δεν έρχεται σ’ αυτό τον κόσμο για να ζει μόνος του. Αν προσέξεις ο άνθρωπος τείνει να ζει σε σύνολα οικογένεια, φίλοι, σύντροφοι κοκ. Διαλείμματα υπάρχουν. Πάντα θα υπάρχουν! Σε κάθε περίπτωση επέλεξε στο ταξίδι σου αυτό να περάσεις όσο πιο καλά γίνεται. Και αυτό σίγουρα δεν θα γίνει με μια βάρκα συνεχώς ξέμπαρκη και αδειανή.

Ο Καζαντζάκης είχε πει «Ζούμε μόνοι, πεθαίνουμε μόνοι. Το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα λέγεται ζωή!». Γι’ αυτό το ενδιάμεσο φωτεινό διάστημα πρέπει να φροντίσουμε εμείς. Στο χέρι μας είναι πόσο φωτεινό θα είναι και πόσο θα διαρκέσει. Ναι θα χρειαστεί συλλογική βούληση, μπόλικη τέτοια, και υποχωρήσεις. Άλλωστε πόσο ενδιαφέρον έχει μια διαδρομή σε μια βάρκα άδεια; Πόσες προκλήσεις και για πόσο καιρό θα αντέχεις να τις περνάς ολομόναχος;

Το μόνο σίγουρο είναι πως ότι και να επιλέξεις κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις και δυστυχώς είναι πολλοί αυτοί που προτιμούν να μένουν στο κενό. Ούτε να χάσουν θέλουν ούτε να κερδίσουν και γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί όλοι μας έχουμε πληγωθεί από φιλίες και ανθρώπινες σχέσεις και αυτό δυσκολεύει την κατάσταση. Κυνηγάμε να γλυτώσουμε μεγάλα κομμάτια απογοήτευσης χάνοντας όμως άλλα τόσα κομμάτια συντροφικότητας και ότι άλλο συνεπάγεται με αυτή. Έτσι προτιμούμε να δίνουμε μεγαλύτερη σημασία στο τι θέλουμε να κάνουμε πάρα στο με ποιους θα το κάνουμε. Βλέπεις η συλλογική βούληση δεν είναι εύκολο πράγμα!

Συμπέρασμα; Εμ δεν ξέρεις αν ποτέ σου θα φτάσεις στον προορισμό σου εμ θα το περάσεις και μόνος σου. Εεε δεν λέει. Καλύτερα να έχεις μεγάλα αποθέματα συντροφικότητας παρά να φυλάγεσαι από το φόβο της πιθανής απογοήτευσης. Φρόντισε, λοιπόν, το φωτεινό σου διάστημα να διαρκέσει και να φεγγοβολά από μακριά.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου χωρίς την συγκατάθεση του beezdom.com