Οι περισσότεροι ορίζουν την αγέλη ως μια ομάδα ή ένα πλήθος ζώων, που προέρχονται από το ίδιο είδος, και ζουν μαζί. Αυτό συνεπάγεται με την κοινή αναζήτηση τροφής και νερού αλλά και με τη συλλογική αντιμετώπιση του όποιου κινδύνου. Χαρακτηριστικό των αγελών είναι η ιεραρχία που υπάρχει σε αυτές και η ύπαρξη ενός κυρίαρχου ζώου που καθοδηγεί τη μάζα.  Αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια συλλογική και, γιατί όχι, όμορφη κίνηση των ζώων στην ανάγκη τους για επιβίωση. Τι γίνεται όμως όταν ξαφνικά την ανάγκη να ανήκει σε μια αγέλη αποκτά ο άνθρωπος; Είναι η προσπάθεια το ίδιο συλλογική και όμορφη;

pixlax.gr

Το ‘χω κι εγώ πια καταλάβει πως ο κόσμος στον οποίο ζούμε και μεγαλώνουμε είναι περίεργος, δυσκολονόητος. Μπορεί να έχει κάπου μέσα του όλα όσα ο άνθρωπος ονειρεύεται, να κρύβει τα υψηλότερα ιδανικά της ανθρωπότητας, μα για να φτάσεις σε αυτά θα πρέπει πρώτα να περάσεις από το πιο φοβερό και ζοφερό σκοτάδι. Μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις πως στη πραγματικότητα δεν υπάρχει τίποτα να σε προστατέψει παρά μόνο οι δικές σου επιλογές, για τις οποίες έχεις και ολόκληρη την ευθύνη.

Γιατί ο άνθρωπος τις πιο φοβερές μάχες της ζωής του πάντα θα τις δίνει μόνος. Γιατί το πιο φοβερό έπαθλο για το οποίο παλεύουμε είναι η ειρήνη με τον εαυτό μας.

Οι άνθρωποι που θα πλαισιώσουν ή και που θα σμίξουν με τη ζωή σου το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να σε στηρίξουν και να βοηθήσουν να επουλωθούν οι πληγές σου, μα όχι να τις εμποδίσουν να συμβούν. Και αυτό καμιά φορά είναι δυσβάσταχτο.

oanagnostis.gr/

Και κάπως έτσι δημιουργείται και στον άνθρωπο η ανάγκη της ένταξης σε μια «αγέλη». Σε μια ομάδα ανθρώπων δηλαδή που θα αντιδρά το ίδιο, θα λέει το ίδιο, θα κάνει το ίδιο και θα μοιράζεται την ευθύνη. Ένα περιβάλλον όπου θα βρίσκει την άποψη έτοιμη για να την υιοθετήσει, να γίνει ένα απλό φερέφωνο του κυρίαρχου στην «αγέλη». Να μην χρειαστεί ξανά να βρεθεί σε ένα ωκεανό σκέψεων, διλημμάτων. Να μην τον βαρύνει πάλι η ευθύνη των επιλογών του. Και κυρίως να μην βρεθεί ξανά μόνος μπροστά τους.

psychologynow.gr

Μια «ανθρώπινη αγέλη» μπορεί να λάβει πολλές μορφές, από τις πιο σοβαρές έως τις πιο απλές. Μπορεί να είναι οι άβουλοι οπαδοί ενός  κόμματος δίχως ιδεολογικές αξίες και ανιδιοτέλεια ή μια ανειλικρινής παρέα φίλων βασισμένη στην εικόνα και όχι στην ουσία. Το κοινό όμως χαρακτηριστικό τους είναι πως αποτελούνται από μια σχεδόν άβουλη και χειραγωγημένη μάζα ατόμων που βασίζουν τις επιλογές τους σε έναν άνθρωπο που τις πλείστες φορές σκοπεύει στην εκμετάλλευσή τους. Και το χειρότερο είναι πως κανείς μόνος του βάζει τον εαυτό του σε αυτή τη θέση. Γιατί θεωρεί τον εαυτό του ασφαλή όταν κάνει ότι κάνουν οι υπόλοιποι σαν να μειώνει τις πιθανότητες λάθους. Όμως αυτό δεν είναι παρά μια ψευδαίσθηση, αφού τίποτα δεν σου παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια από την γνώση που σου προσφέρουν τα λάθη σου. Έτσι χτίζει κανείς τον εαυτό του και έτσι πορεύεται στο κόσμο με αξιοπρέπεια. Ως ένας ξεχωριστός άνθρωπος που ανήκει πρώτα στον εαυτό του και μετά στους άλλους. Που αυτοί οι άλλοι στους οποίους ανήκει είναι άνθρωποι που κέρδισαν την καρδιά και όχι την δειλία του.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: andro.gr