Ο Φώτης προκλήθηκε να μεταφερθεί από την #healthybeez στην #lovebeez και να γράψει το θέμα «Η Τέχνη της αγάπης». Το θέμα του δόθηκε από έναν άλλο αρθρογράφο. Το ποιος τον προκάλεσε, θα το μάθεις στο τέλος αυτού του άρθρου! Τι λες, να του αλλάξουμε κατηγορία; Δείξε μας πατώντας ένα μελισσο-reaction μετά το άρθρο!

Η αλήθεια είναι ότι από μια μικρή σχετικά ηλικία τα ερεθίσματα που δεχόμαστε τόσο από την οικογένεια μας όσο και από την κοινωνία γενικότερα, μας κατευθύνουν προς μια συγκεκριμένη πορεία  όσον αφορά την αγάπη. Όσο όμως προχωρούσα ηλικιακά είναι πολλά τα ερωτήματα πλημύριζαν το μυαλό μου. Ερωτήματα όπως ένα γενικό τι πραγματικά είναι αγάπη ή γιατί δεν μπορώ να αγαπήσω τα πάντα;

Δεν είναι το καλύτερο να αγαπούμε τα πάντα και να ζούμε σε ένα κόσμο που δεν γεννήθηκε ποτέ η λέξη μίσος; Γιατί είναι τόσο δύσκολο; Ωστόσο όσο προχωράς ηλικιακά αντιλαμβάνεσαι ότι ο τέλειος κόσμος που δημιουργείς στο μυαλό σου δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, γιατί πολύ απλά όσο και να αλλάξεις εσύ σαν άνθρωπος δεν μπορείς κατά  κανόνα να αλλάξεις με τον ίδιο τρόπο κανένα άλλο, παρά μόνο να του δώσεις τα εφόδια για να πραγματοποιήσει την αλλαγή μόνος του. Δεν μου άρεσαν ποτέ πολύ τα φρου-φρου και τα αρώματα και όσο ρομαντικός είμαι άλλο τόσο είμαι αντικειμενικός. Γι’ αυτό αν είσαι εδώ για να ακούσεις ένα γλυκό παραμυθάκι όπως αυτό της Χιονάτης μπορείς να σταματήσεις να διαβάζεις, γιατί δεν είναι σαν αυτό.

steemitimages.com

Και τώρα που συνεννοηθήκαμε ας απαντήσουμε σιγά σιγά τα ερωτήματα. Τι είναι αγάπη και γιατί δεν μπορούμε να αγαπήσουμε τα πάντα; Καταρχάς αν ψάξουμε βαθιά μέσα μας θα δούμε κάτι που ίσως δύσκολα κάποιος μπορεί να το δεχτεί.. Ό,τι αγαπάμε είναι βαθιά συνδεδεμένο στο υποσυνείδητο μας με μια καλή ανάμνηση που δημιούργησε στην ζωή μας. Αυτό μπορεί να είναι η μητέρα μας, ο σύντροφος μας ή μια γλυκιά κρέπα που φάγαμε στις 3 τα μεσάνυχτα και ήταν αυτό ακριβώς που χρειαζόμασταν. Ξέρω μπορεί να μην σας κάθεται καλά στο στομάχι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Αυτό απαντά και το γιατί δεν μπορούμε να αγαπήσουμε το άγνωστο, πολύ απλά γιατί δεν έχουμε αναμνήσεις να μοιραζόμαστε μαζί του.

Απλή απάντηση που ωστόσο ούτε εμένα μου αρέσει και μου γεννά κι άλλα ερωτήματα. Αφού είναι αναμνήσεις γιατί μπορούμε να πούμε ότι αγαπάμε κάποιον περισσότερο από κάποιον που μας πρόσφερε πιο πολλά; Είναι η αγάπη απλά μια ανάμνηση; Και αφού είναι μια ανάμνηση και οι αναμνήσεις σβήνουν σιγά σιγά, γιατί δεν σταματάμε να αγαπούμε αυτούς που έφυγαν; Και κάπου εκεί ανακάλυψα την μαγεία της αγάπης. Μπορεί η αγάπη να αποτελείται από αναμνήσεις αλλά δεν αποτελείται αυτό καθ’ αυτό μόνο μια ανάμνηση.

displate.com

Αγαπώ είναι η τέχνη του να μπορώ να επεξεργάζομαι (αυτές) τις αναμνήσεις όπως εγώ θέλω. Να μπορώ να την πλάθω μόνο από αυτά τα λίγα ή πολλά που μου προσφέρει ένας άνθρωπος και να αφήνω τα κακά μέσα στα σκουπίδια του μυαλού μου. Να μπορώ να λέω σ’ αγαπώ για την μια φορά που μου μίλησες όμορφα και να μην σε μισώ για τις άλλες 9 που πάτησες πάνω μου. Αυτή είναι η αληθινή και ανόθευτη αγάπη. Δεν είναι εύκολο να το καταφέρει κάποιος αυτό, κατ’ ακρίβεια είναι σχεδόν αδύνατο. Γι’ αυτό να ξέρεις να αγαπάς είναι τέχνη και είναι τέχνη η αγάπη.

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com

***Πηγή φωτογραφίας εξωφύλλου: hazeltreeblog.files.wordpress.com