“Ότι κάτσει;” Δεν είναι πολύ θλιβερό να γνωρίζεις νέα άτομα και σπουδαγμένα, τα οποία σου λένε ακριβώς αυτή τη φράση με ένα ύφος μονότονο και τόσο απαξιωτικό; Όχι ρε φίλε δεν γίνεται να λες ότι κάτσει! Πώς γίνεται να λες ότι κάτσει; Αυτό σημαίνει ότι κάτι πάει λάθος με εσένα και τα πρότυπα σου.. τα οποία ουσιαστικά δεν έχεις, ευελπιστώ ότι αυτό συμβαίνει τη δεδομένη στιγμή και μόνο.
Ας αναλύσουμε όμως λίγο και τη δική σου θέση, τη θέση του «ότι κάτσει» διότι ήταν πολλές οι φορές που υπήρξα θεατής αυτής της πεποίθησης..

Μπαίνεις στο μπαρ. Κοιτάζεις δεξιά και αριστερά και χαζεύεις κρατώντας το ποτό σου, μέχρι να οικειοποιηθείς με το περιβάλλον. Πέφτει το μάτι σου σε ένα τύπο. Τον περιεργάζεσαι. Πηγαίνει σε μια κοπέλα προσπαθώντας να φλερτάρει, φαίνεται να παίζει μια συνομιλία, αλλά μέχρι εκεί. Με τη γλώσσα του σώματος εκείνη του ρίχνει άκυρο. Ο τύπος γυρίζει και φεύγει. Συνεχίζει αμέσως με τη διπλανή, την πέφτει στην επόμενη απτόητος. Το δεύτερο θύμα δεν έχει κανένα κοινό με το προηγούμενο. Κάπου εκεί σταματάς να παρακολουθείς, γιατί το έργο το έχεις ξαναδεί και ξέρεις την κατάληξη. Άσε που το πρώτο πράγμα που σου έρχεται στο μυαλό δεν είναι μόνο πως ο τύπος είναι του «ότι κάτσει», αλλά «απελπισμένα του ότι κάτσει».

Στο τέλος της βραδιάς επιβεβαιώνεσαι, καθώς τον βλέπεις να αποχωρεί από το μπαράκι, όχι με τη πρώτη, ούτε με τη δεύτερη που πρόσεξες πώς μιλούσε, αλλά με μια τρίτη.

Τη συνάντησε μάλλον μετά που εσύ αποφάσισες πως το θέαμα ήταν ανούσιο και γελοίο και έστρεψες το βλέμμα αλλού.

Το «ότι κάτσει» όμως τις περισσότερες φορές δεν βγάζει κάπου και δεν τραβάει για πολύ. Ξέρεις γιατί; Γιατί δεν ξέρεις τι θέλεις και εν τέλει δεν σου φταίει και ο άλλος που μπορεί και να ξέρει και δεν είναι του ίδιου σκεπτικού. Μέχρι να σου περάσει αυτή η φάση που περνάς, οφείλεις να ενημερώνεις τα άτομα τα οποία θα υποστούν αυτή την «τακτική» και πίστεψε με δεν θα είναι πολλοί αυτοί που θα την αποδεχτούν, όπως εκείνη η τρίτη.

Δεν είναι εξυπνάδα να λες «ότι κάτσει», αντίθετα είναι ενοχλητικό.

Μη γίνεσαι ένα με όλους αυτούς που δεν ξέρουν ουσιαστικά τι θέλουν, αλλά κυρίως ποιοι είναι και υιοθετούν τη φάση «ότι κάτσει» ως εύκολη λύση. Είναι πολύ ωραίο πράγμα να έχεις ένα πρότυπο και κάποια δεδομένα όσον αφορά τον άνθρωπο που θα έχεις δίπλα σου, γιατί τότε σημαίνει ότι έχεις ένα πλάνο και μια τακτική.  

Μη με παρεξηγήσεις, δεν εννοώ απαραίτητα την εξωτερική εμφάνιση. Όταν λέω να έχεις ένα συγκεκριμένο πρότυπο, εννοώ να ξέρεις τι ζητάς από τον άλλο άνθρωπο. Μα για να το ξέρεις, ΠΡΕΠΕΙ πρώτα-πρώτα να ξέρεις εσύ ο ίδιος ποιος είσαι.

Να είσαι σταθερός, να ξέρεις ότι μπορείς να βασίζεσαι σε αυτόν όπως και αυτός σε εσένα. Να υπάρχει αλληλοσεβασμός και αλληλοεκτίμηση, να σε εμπνέει να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, να σε κάνει κάθε μέρα να πιστεύεις λίγο περισσότερο σε εσένα αλλά ταυτόχρονα και στους δύο σας. Να τον θαυμάζεις γι’ αυτό που είναι και όχι απλά να τον γουστάρεις, να θαυμάζεις το μυαλό του, το τρόπο που εκφράζεται, τις ιδέες του. Μα το πιο τέλειο να ξέρεις πώς μαζί μπορείτε να φτάσετε μακριά, διότι «δύο άνθρωποι που τραβούν ο ένας τον άλλον μπροστά φτάνουν πολύ πιο μακριά».

Να θυμάσαι φίλε μου, ότι ένα όμορφο μυαλό είναι διαχρονικό, σε αντίθεση με απλά ένα όμορφο δέρμα ή ένα όμορφο σώμα.

Επίσης σε διαβεβαιώνω ότι ένας άνθρωπος ο οποίος ξέρει τι θέλει και τι ψάχνει, αποπνέει ένα πολύ ελκυστικό αέρα, ένα αέρα σιγουριάς. Γιατί όταν ξέρεις τι θέλεις και δεν είσαι του «ότι κάτσει», δείχνεις δυναμισμό και ακεραιότητα χαρακτήρα. Και τι πιο γοητευτικό από αυτό;

Μην παραμυθιάζεσαι υιοθετώντας ολοκληρωτικά αυτή την τάση και κυρίως μην απογοητεύεσαι, γιατί μόνο έτσι θα μπορούσα να εξηγήσω τη φράση που λες και νιώθεις τόσο άνετος. Μην γίνεσαι ένα με όλους αυτούς που δεν ξέρουν ουσιαστικά τι θέλουν, αλλά κυρίως ποιοι είναι και υιοθετούν την φράση «ότι κάτσει» γιατί είναι η εύκολη λύση.

Και κάτι για το φινάλε:

«Μη σπαταλάς αναπνοές σε κρεβάτια που δεν θα σου δώσουν ποτέ οξυγόνο».