Η τάση να γινόμαστε αυτοκαταστροφικοί και να υποβαθμίζουμε την ποιότητα ζωής μας είναι βαθιά συνυφασμένη με τη μεγάλη περιέργεια που έχουμε να ελέγξουμε. Πράγμα που στην ουσία σημαίνει να ζηλέψουμε τη ζωή που έχουν οι άλλοι. Που όπως και αν ζουν και όσο υπέροχη και συναρπαστική και αν δείχνει η ζωή τους, ενδεχομένως αυτό να είναι ένα επισκίασμα για τα όσα δύσκολα περνούν. Γινόμαστε δε ζηλόφθονες, προσπαθούμε να μοιάσουμε και να ομοιάσουμε με πράγματα και καταστάσεις που ενδεχομένως δεν ταιριάζουν με το δικό μας lifestyle και τρόπο ζωής.

Γινόμαστε περίεργοι για το τι φοράει ο καθένας, ποια επωνυμία έχει, που βγαίνει και με ποιους, δηλητηριάζοντας έτσι τη προσωπική μας ζωή.

Παρακολουθούμε περιέργως και συνειδητά ή ασυνείδητα τις ζωές των άλλων και προσπαθούμε να δώσουμε αξία στη ζωή μας αντιγράφοντας και εξετάζοντας τις ζωές των άλλων.

Αυτό οδηγεί μοιραία στα έξης άσχημα συναισθήματα για τους εαυτούς μας: μιζέρια για ότι έχουν και δεν έχουμε, ντροπή γιατί δε τους μοιάζουμε, κατωτερότητα γιατί δεν είμαστε ισάξιοι, σχολιαστές των όσων  βλέπουμε χωρίς να ξέρουμε, αξιολύπητοι και μακάβριοι ώστε να ζούμε τη ζωή μας με βάση το πώς ζούνε οι άλλοι και ακολουθώντας ένα άλλο τρόπο ζωής πια που δε μας αρμόζει.

Αυτό συνεπάγεται σε μια ανυπαρξία προσωπικής ζωής, ένα εκμηδενισμό των όσων μέχρι χτες θεωρούσαμε σπουδαία και μια προσπάθεια εξύψωσης της δικής μας ζωής, μπροστά στο κουτσομπολιό και το κοινωνικό σχόλιο για τα όσα καλά ή κακά κάνουν ή δεν κάνουν οι υπόλοιποι.

Η περιέργεια δεν είναι λοιπόν τίποτα άλλο από άλλη μια τάση εποχής. Μια αρρώστια ζωής. Μια αντιγραφή, μια ψεύτικη ζωή, μια τάση ψυχαναγκασμού, να τα ξέρουμε όλα για όλους, να γινόμαστε ξερόλες, σχολιαστές και κατακριτές, να τρωγόμαστε εσωτερικά για το τι κάνει ο φίλος, η φίλη, ο συνάδελφος, ο γείτονας, ο ένας ο άλλος ο καθένας.

Πόσο κατακαημένοι πρέπει να είμαστε ώστε να αναλώνουμε τόσο χρόνο για τη ζωή του καθενός, που αν αυτό το χρόνο το διαθέταμε για μας θα ήμασταν πολύ πιο πλούσιοι σε στιγμές, πολύ πιο γεμάτοι από εμπειρίες, πολύ πιο ανθρώπινοι ώστε να ξέρουμε πως όσα μεγαλεία, όσα σωστά, όσα λεφτά, όσα αμάξια, όσα πτυχία, όσα ρούχα και στολίδια και αν έχει ο καθείς από μας, όταν η λέξη υγεία παύει να υφίσταται από αυτή τη συλλογή, τότε όλα ορίζουν το τέλος.

Η ζωή μας φθείρεται όταν την σπαταλούμε στο πως ζουν οι άλλοι. Ας εμπεδώσουμε όλοι ότι ο καθένας από μας είναι διαφορετικός και μοναδικός και ως τέτοιος πρέπει να ζει.

Η περιέργεια είναι μια νόσος που βλάπτει την υγεία σοβαρά.

Ο καθένας ας κοιτάζει τη ζωή του γιατί με τη περιέργεια για το πώς ζει ο άλλος έχουμε ξεχάσει να’ μαστε σοβαροί με τους εαυτούς μας και το μόνο σίγουρο είναι ότι ο καθένας από μας ανεβαίνει  το μικρό η μεγάλο Γολγοθά του.. μην κρίνεις για να μην κριθείς…και άμα δεν έχεις γνώση δε δικαιούσαι να έχεις γνώμη!

***Απαγορεύεται η μερική ή ολόκληρη αναδημοσίευση του άρθρου σε άλλα sites χωρίς τη συγκατάθεση του beezdom.com